Ψόνθο: Μήτσο, θυμάμαι το 1988 πόσο μεγάλη εντύπωση είχε κάνει η εκτέλεση του Μποδοσάκη. Και θα τολμήσω να πω ότι ένα μεγάλο μέρος της τότε κοινής γνώμης δεν αντιμετώπισε αρνητικά εκείνη την ενέργειά σας...
Κούφο: Τον Μποδοσάκη-Αθανασιάδη τον θεωρούσαμε "δολοφόνο της εργατικής τάξης". Διοικούσε προσωπικά τα μεταλλεία στα Μαντεμοχώρια όπου εκατοντάδες εργάτες έχασαν τη ζωή τους χωρίς να υπολογίσουμε εκείνους που καταστράφηκε η υγεία τους με τα "καμμένα πνευμόνια" απ’ τις ακατάλληλες συνθήκες εργασίας. Τον είχαμε στοχοποιήσει από πολύ καιρό. Απ’ την περίοδο των μεγάλων απεργιών και κινητοποιήσεων στα Μαντεμοχώρια. Και φυσικά ο λαός ήταν στο πλευρό μας. Πολλοί έλεγαν "μα πού είναι η 17Ν;"...
Ψόνθο: Παρ’ όλ’ αυτά, η αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής ούτε το πρόβλημα της εκμετάλλευσης λύνει ούτε μπορεί να θεωρηθεί ηθικά αποδεκτός τρόπος αντίδρασης. Οπότε, δεν μπορεί, όλο και κάποιο μέλος της οργάνωσης θα είχε τις αντιρρήσεις του...
Κούφο: Διαφωνίες υπήρχαν, αλλά όχι στο επίπεδο που θέτεις εσύ. Αρκετοί σύντροφοι κάποια στιγμή κουράζονταν ή δείλιαζαν και τα παρατούσαν. Ξέρεις, η διαδικασία αποχώρησης κάποιου απ’ τον ένοπλο αγώνα είναι πολύ βραδεία και επίπονη. Και συνήθως καμουφλάρεται πίσω από δήθεν ιδεολογικές διαφωνίες, μεγαλοστομίες, δήθεν αποφασιστικό ύφος και υπερεπαναστατικές μπαρούφες. Πολλές φορές διαπιστώσαμε πικρά πως σύντροφοι με αξιοθαύμαστη ως τότε δράση είχαν σπάσει εσωτερικά, είχαν διαβρωθεί και ραγίσει...
Ψόνθο: Μου έκανε εντύπωση πόσο εύκολα η 17Ν το "γύριζε" απ’ το αντικαπιταλιστικό στο αντιαμερικανικό κι από κει στο ... πατριωτικό. Ένα κόλλημα με το Κυπριακό το είχατε!
Κούφο: Το Κυπριακό ήταν ένα απ’ τα πρώτα ζητήματα που θέσαμε. Ο ιμπεριαλισμός είναι ένα αντεπαναστατικό νεφέλωμα που το 1974 οργάνωσε ένα συγκεκριμένο και αιματηρό έγκλημα σε βάρος του κυπριακού λαού. Η εισβολή στην Κύπρο ήταν το δεύτερο μεγάλο γεγονός, μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, που με σημάδεψε. Κι οι Αμερικάνοι φρόντισαν με τις δύο διαδοχικές εισβολές να αναμείξουν στο έγκλημα ολόκληρο τον ελληνικό πολιτικό κόσμο. Αλλά ειδικά οι σχέσεις του Καραμανλή και Αβέρωφ με τους νατοϊκούς κύκλους ήταν γνωστές σε όλους. Η 17Ν χτύπησε το 1975 τον κύριο υπεύθυνο για την κυπριακή τραγωδία, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Και το 1988 ανατινάξαμε με βόμβες αυτοκίνητα διπλωματών του τουρκικού καθεστώτος. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς από μια ελληνική επαναστατική οργάνωση.
Ψόνθο: Αυτό το εθνικιστικό σου ξέσπασμα θα το συζητήσουμε αργότερα. Τώρα πες μας, πόσο δύσκολο ήταν να εντοπίσετε τους Τούρκους διπλωμάτες;
Κούφο: Δεν έχω αντίρρηση να συζητήσουμε οτιδήποτε. Όσο για τον εντοπισμό των τουρκικών στόχων δεν δυσκολευτήκαμε ιδιαίτερα. Απλά παρακολουθούσαμε το αυτοκίνητο της ΜΙΤ που έκανε ελέγχους ασφαλείας στα σπίτια των Τούρκων διπλωματών στην Αθήνα. Σταματούσε μπροστά στο καθένα κι έτσι μας έβγαζαν απ’ τον μπελά των πολύχρονων παρακολουθήσεων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου