"Ημερολόγιο λιποταξίας" (142 - Είναι ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας "13ος των Αποστόλων"?)

Όταν μιλάμε για "Αιγυπτιώτες Έλληνες" μην πάει το μυαλό σας σε τίποτε απόγονους του Μεγαλέξανδρου. 

Εννοούμε Ρωμιούς που άρχισαν σταδιακά να εγκαθίστανται στην Οθωμανική Αίγυπτο απ' το 1780. Ο αριθμός τους αυξήθηκε πολύ στις αρχές του 19ου αιώνα λόγω των προνομίων που τους πρόσφερε ο Μοχάμεντ Άλι. Και συνέχισε να αυξάνεται, φθάνοντας κάπου τους 150.000 στα 1930!

Η ραγδαία παρακμή ξεκινά μετά το 1952 που ανατράπηκε με στρατιωτικό πραξικόπημα ο βασιλιάς Φαρούκ. 

Κι όταν την εξουσία πήρε το 1954 ο συνταγματάρχης Νάσερ με σύνθημα "Η Αίγυπτος ανήκει στους Αιγύπτιους" έπεσε ουσιαστικά κι η αυλαία του αιγυπτιώτικου ελληνισμού.

Η ελληνική κοινότητα της Αλεξάνδρειας συγκροτήθηκε επίσημα το 1843. 

Εξέχοντα μέλη της ήταν οι πολύ πλούσιες οικογένειες μεγαλεμπόρων, μεγαλοκτηματιών, βιομηχάνων και τραπεζιτών όπως οι Τοσίτσες, Αβέρωφ, Στουρνάρηδες, Μπενάκηδες, Σαλβάγοι, Ζερβουδάκηδες κ.λπ.

Αλεξανδρινοί ήταν κι ο Καβάφης, ο ζωγράφος Παρθένης, ο Μάνος Λοΐζος, ο Ντίνος Ηλιόπουλος, αλλά κι ο συγγραφέας Στρατής Τσίρκας που τον διέγραψε το ΚΚΕ επειδή αρνήθηκε ν' αποκηρύξει το έργο του!

Σημαντικός ήταν κι ο ρόλος του εκάστοτε Πατριάρχη Αλεξανδρείας που φέρει έναν πολυσέλιδο όσο και γελοίο τίτλο όπου αυτοαποκαλείται, μεταξύ άλλων, "Πάπας και Πατριάρχης, 13ος των Αποστόλων και Κριτής της Οικουμένης"!

Οι Έλληνες πάροικοι της Αιγύπτου προέρχονταν κυρίως από Κύπρο, Δωδεκάνησα και Κρήτη.  Κι εννοείται πως δεν ήταν όλοι πλούσιοι, Υπήρχαν δεκάδες χιλιάδες άποροι και εξαθλιωμένοι. Αλλά γι' αυτούς δεν ενδιαφέρεται η ιστορία. 

Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην πλούσια μεγαλοαστική τάξη που ζούσε εκμεταλλευόμενη τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τα φτηνά εργατικά χέρια της χώρας. Που ήταν τυφλά προσκολλημένη στους Άγγλους, μιλούσε γαλλικά και φλέρταρε ιταλικά.

Προτιμούσαν ν' αποκαλούνται "ξένοι" ή "Ευρωπαίοι", γιατί αυτό συνεπαγόταν προνόμια και υψηλή προστασία που έφτανε μέχρι και την ετεροδικία. 

Ποτέ δεν προσπάθησαν να ενταχθούν στην αιγυπτιακή κοινωνία. Δεν ήθελαν να ξέρουν ούτε τη γλώσσα των ντόπιων. Στα εκεί ελληνικά σχολεία τ' αραβικά άρχισαν να διδάσκονται μόνο απ' το 1926! Και μετά απορούσαν που όλοι εκεί τους θεωρούσαν "ξένο σώμα" και ήθελαν  να τους διώξουν...