Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2017

Συζήτηση με τον Κουφοντίνα! (ΚΣΤ’ - Φαρμακοχέρης μελισσοκόμος!)

Ψόνθο: Η 17Ν άσκησε πολύ σκληρή κριτική στην Αριστερά για το "βρώμικο ’89". Μήπως το παρακάνατε;
Κούφο: Η αριστερο-δεξιά συγκυβέρνηση του 1989 τσάκισε τον ψυχισμό του απλού αγωνιστή. Ο λαϊκός άνθρωπος είδε τον ουρανό σφοντύλι. Θόλωσε η εικόνα της Αριστεράς, βρόμισαν τα ιδανικά της. Η κατάρρευση του τείχους του Βερολίνου λίγους μήνες αργότερα ολοκλήρωσε την απόλυτη ιδεολογική σύγχυση. Αλλά, για να επανέλθω στο ερώτημά σου, εμείς τότε χαρακτηρίσαμε την ηγεσία του ΚΚΕ και της ΕΑΡ "νεκροθάφτες του λαϊκού και εργατικού κινήματος" και "εφεδρείες του συστήματος". Και λίγα τους είπαμε...
Ψόνθο: Ας ξαναγυρίσουμε σε κάπως πιο προσωπικά θέματα. Αλήθεια, πώς είναι να ζεις μονίμως στην παρανομία;
Κούφο: Όταν περνάς στην παρανομία ξέρεις πως ισχύουν άλλοι κανόνες. Απαιτείται άλλη εγρήγορση, άλλοι ρυθμοί, ο χρόνος πυκνώσει. Πρέπει να μάθεις να κρύβεις τον ριζοσπαστισμό σου, να μην παθιάζεσαι σε συζητήσεις και σου ξεφύγουν λόγια, να μην αποκαλύπτεις τις εξειδικευμένες γνώσεις και δεξιότητές σου, να προσποιείσαι τον μετριοπαθή Αριστερό, να έχεις πάντα μια καλή δικαιολογία για τους λόγους που "χάνεσαι", και γενικά να περνάς απαρατήρητος...
Ψόνθο: Ήσουν και μελισσοκόμος. Το έκανες για ξεκάρφωμα;
Κούφο: Ναι, αρχικά ήταν περισσότερο για κάλυψη. Μια καλή δικαιολογία να κάνω συχνά ταξίδια στην ύπαιθρο, ν’ απουσιάζω ακατάλληλες ώρες, να ξενυχτάω. Αλλά κάπου έγινε και μεράκι. Για τη σύντροφό μου την Αγγελική ήταν και βιοπορισμός. Φτιάχναμε καταπληκτικό μέλι...
Ψόνθο: Όταν η Αγγελική έμεινε έγκυος πόσο επηρεάστηκε η αντάρτικη νοοτροπία σου;
Κούφο: Αντάρτης είναι ο άνθρωπος των υπερβάσεων. Κι όχι μόνο υπέρβαση τη στιγμή που εντάσσεσαι. Αλλά καθημερινά. Δεν σου κρύβω πως η ιδέα ότι σύντομα θα γινόμουν πατέρας κάπου με αποσυντόνιζε. Τέτοιες σκέψεις μπορεί να διαλύσουν την προσήλωση του αγωνιστή. Αλλά τις έλεγξα και το είδα σαν ευκαιρία βαθύτερης δέσμευσης στον αγώνα. Η ευθύνη μου έγινε βαρύτερη. Τώρα ένιωθα πως πρέπει να παλέψω όχι μόνο για τα παιδιά όλου του κόσμου αλλά πρωτίστως και για το δικό μου παιδί...
Ψόνθο: Αλλάζω απότομα θέμα. Όπλα πού βρίσκατε; 
Κούφο: Αυτό είναι ένα απ’ τα βασικότερα προβλήματα του ένοπλου αγώνα. Εμείς απορρίψαμε εξ αρχής ξένη βοήθεια για λόγους στεγανότητας της οργάνωσης. Τον ατομικό μας οπλισμό (πιστόλια, αυτόματα, ντουφέκια) τα είχαμε ήδη εξασφαλίσει. Κυρίως με την επιχείρησή μας στο Α.Τ. Βύρωνα. Όμως για τα θωρακισμένα αυτοκίνητα χρειαζόμασταν αντιαρματικά βλήματα για μπαζούκας και πυροσωλήνες εκτόξευσης των ρουκετών. Αυτά τα πήραμε απ’ το στρατόπεδο στο Συκούριο Λάρισας κι απ’ το Πολεμικό Μουσείο...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου