Όπως σας έχω πει, είμαι Χαϊλάντερ και έζησε στα γεμάτα όλη την πορεία του κομμουνισμού απ' την αρχή του έως σήμερα. Απόψε με έχουν στοιχειώσει οι αναμνήσεις μου απ' την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Γιατί, φυσικά, ήμουν κι εκεί παρών, όπως παντού άλλωστε...
Επισήμως η ΕΣΣΔ καταργήθηκε τα Χριστούγεννα του 1991, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Αυγούστου, που άνοιξε το δρόμο για την πτώση Γκορμπατσώφ και την αναρρίχηση του Γιέλτσιν.
Όπως και να το κάνεις ήταν μεγάλο σοκ. Δεν μπορούσε εύκολα να χωρέσει στο μυαλό μας πώς γίνεται να καταρρεύσει σαν τραπουλόχαρτο αυτή η παγκόσμια δύναμη που νίκησε τον αήττητο γερμανικό στρατό το 1942, που εκτόξευσε τον Σπούτνικ, τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο γύρω απ' τη γη, που έστειλε τον Γκαγκάριν, τον πρώτο άνθρωπο στο διάστημα, που ανταγωνιζόταν στα ίσα τις ΗΠΑ σε στρατιωτική τεχνολογία και ισχύ...
Τώρα που τα σκεφτόμαστε όμως πιο ψύχραιμα, ξέρουμε πως το κακό είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα. Απ' τη δεκαετία το '70 είχε φανεί πως το "σύστημα" ήταν δυσκίνητο και δυσπροσάρμοστο, πως έμπαζε από παντού και ήταν ζήτημα χρόνου να διαλυθεί. Απλά, οι υψηλές τιμές πετρελαίου το κρατούσαν ακόμα ζωντανό...
Θυμάμαι ακόμα την τραγωδία που ακολούθησε την πτώση της σοβιετικής αυτοκρατορίας. Τον Γενάρη του 1992 επικρατούσε φοβερή αναστάτωση και χάος. Οι τότε κυβερνώντες άσκησαν φιλελέδικη πολιτική, αλλά δεν ξέρω αν είχαν και άλλη καλύτερη επιλογή.
Όπως κι η Ελλάδα το 2010 ήταν με τον τοίχο στην πλάτη. Είχαν να διαλέξουν ανάμεσα σ' ένα μεγάλο κακό και σ' ένα μεγαλύτερο. Και οι δυο χώρες επέλεξαν, και καλά έκαναν νομίζω, το μικρότερο κακό.
Η τότε ρωσική κυβέρνηση κατήργησε αμέσως κάθε κρατικό έλεγχο στις τιμές. Με τον τρόπο αυτό κατάφερε μεν να χτυπήσει τη μαύρη αγορά και να φέρει τα είδη πρώτης ανάγκης στα ράφια των καταστημάτων, αλλά ο πληθωρισμός εκτοξεύθηκε στα ύψη. Το πραγματικό εισόδημα των Ρώσων μειώθηκε σε πέντε χρόνια κατά 26%, περίπου όσο και στην Ελλάδα της κρίσης...
Τα θυμάμαι και συγχύζομαι. Πόσες οικονομικές καταστροφές και κρίσεις θα ζήσω τελικά?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου