Ετοιμάζομαι για πρώτο ραντεβού λέμε!

Όσο έμπειρος και να ’σαι, μια κάποια αμηχανία στο πρώτο ραντεβού δεν γίνεται να μην την έχεις.

Πού να την πάω; Η επιλογή πάντα δίνει ένα δυνατό στίγμα, είναι μια δήλωση ταυτότητας, αποκαλύπτει ένα μέρος του χαρακτήρα σου. Δεν πρέπει ούτε να την προσβάλλεις ούτε να την ξενερώσεις.

Να την πάω στο Θησείο; Χμμμ ... μάλλον όχι. Θα δείξω πως είμαι κολλημένος στο παρελθόν και δεν δοκίμασα τίποτα νέο τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Στου Ψυρρή πάλι είναι πολύ μπανάλ και δήθεν. Θα δείχνω σαν ένας μεσόκοπος χωρισμένος που κυκλοφοράει την εικοσάρα "εκεί που συχνάζουν οι νέοι"...

Το συγκεκριμένο ραντεβού έχει γεύση αμαρτίας. Το γκομενάκι δείχνει να γουστάρει πραγματικά αλλά θέλει πολύ προσοχή γιατί οι σημερινοί νεολαίοι "χαλιούνται" εύκολα!

Πλέον ελάχιστα πράγματα μου δημιουργούν τόση ευεξία κι ενθουσιασμό όσο ένα ραντεβού με τρυφερούδι όλο χαμόγελο, ζωντάνια και κέφι. Τουλάχιστον αυτή την εντύπωση μου έδωσε όταν την πρωτοείδα. Ελπίζω να μην αποδειχθεί περισσότερο ξινισμένη παρά καυλωμένη...

Κάνω ένα ελαφρό τσιγαριλίκι για να κατασταλεί η κλιμακούμενη ένταση. 

Πριν αποφασίσω τι θα φορέσω κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Τι είναι καλλίτερο; Γενάκι τριών ημερών, έστω και γκριζαρισμένο, ή μάγουλο-γυαλόχαρτο, σαν τον ποπό μωρού;

Πρέπει ακόμα να προβάρω τις σωστές ατάκες που θα της ρίξω... Το χιούμορ, οι ευρηματικές αναλύσεις, τα αιχμηρά σχόλια εξιτάρουν τις γυναίκες. Είναι το καλύτερο διαβατήριο για το κορμί τους! 

Πρέπει να της πω κάτι πρωτότυπο κι έξυπνο, κι όχι όποια μαλακία μου πρωτόρθει. Όσο πιο πολύ γουστάρεις μια γυναίκα τόσο περισσότερο χρόνο χρειάζεσαι για να ξεδιπλώσεις τις αρετές σου. Να την εντυπωσιάσεις, να παίξεις παιχνίδια, να της ανάψεις τη φιτιλιά και μετά να της φουντώσεις τη φωτιά..

Θ’ ακολουθήσω την κλασική τελετουργία της αποπλάνησης. Δεν θα επιδιώξω πήδημα με την πρώτη. Δεν θα φανώ τόσο λιγούρης και πεινασμένος. Αλλά φιλί στο στόμα σίγουρα θα της ρίξω. 

Νομίζω πως πρέπει να προχωρήσω και στις ρόγες της. Να αρκεστώ σε πιπίλισμα με τα χείλη ή θα ’ταν καλύτερο ένα ελαφρό δαγκωματάκι; Καλύτερα ν’ αποφύγω το δάγκωμα. Στην άλλη το παράκανα και της καταμελάνιασα το βυζί. Την επόμενη μέρα έδειχνε σαν τρακαρισμένο περίπτερο! 

Μήπως θα ’πρεπε να κατέβω και λίγο πιο κάτω; Ν’ αγγίξω ευλαβικά το επίκεντρο των πάντων; 

Η φαντασία μου αρχίζει να τρέχει αχαλίνωτα. Έφτασα κι όλας στο πρώτο στάδιο της συμβίωσης όπου εκείνη εγκαθιστά στο μπάνιο μου την οδοντόβουρτσα και τις σερβιέτες της. 

Και περνάω στο δεύτερο, αυτό του σακ βουαγιάζ και των πρώτων δειλών διακοσμητικών παρεμβάσεων: "Είσαι πενήντα χρονών γλυκέ μου, δεν γίνεται να ’χεις ακόμα στο δωμάτιό σου αφίσες ποδοσφαιριστών"!

Φαντάζομαι την πρώτη φορά που βρισκόμαστε γυμνοί στο κρεβάτι. Εμένα απ’ το άγχος, την ηλικία και το πιοτί δεν μου σηκώνεται. Εκείνη αποδεικνύεται έμπειρη και δεν φρικάρει. "Έλα, αγκάλιασέ με, μου αρκεί να με φιλάς. Δεν είσαι και εξωγήινος να δώσεις ρέστα με την πρώτη! Όσο για τον κύριο εκεί κάτω που μας κάνει τον δύσκολο, σκοπεύω να διαπραγματευτώ μαζί του ώσπου ν’ αλλάξει γνώμη"...

Πάω στο ραντεβού μισή ώρα νωρίτερα. Στο παλιότερο μπαρ της Αθήνας, στην Πατησίων. 

Γύρω κάτι άλλα μπακούρια περιμένουν κι αυτά μια ανύπαρκτη-φανταστική παρέα. Πλέον δεν είμαι κι εγώ σίγουρος αν το ραντεβού μου είναι πραγματικό ή απλώς το φαντάστηκα...