Τον αυτοκράτορα Ιουλιανό διαδέχθηκε ο Φλάβιος Κλαύδιος Ιοβιανός, που συμμετείχε ως στρατηγός στην εκστρατεία εναντίον των Περσών. Ο άνθρωπος αυτός δεν είχε ιδιαίτερα προσόντα, αλλά δεν ζούσε και εκτός πραγματικότητας.
Είχε αντιληφθεί πόσο διχασμένο θρησκευτικά ήταν το κράτος του, γεγονός που δεν άφηνε περιθώρια για μακροχρόνιους πολέμους. Έτσι, συνομολόγησε 3ετή ειρήνη με τους Πέρσες, εκχωρώντας τους όλη τη χώρα πέραν του Τίγρη.
Στα θρησκευτικά προσπάθησε να τα έχει καλά με όλους. Απέδωσε στους Χριστιανούς τα προνόμια που τους είχε αφαιρέσει ο Ιουλιανός, απάλλαξε τους Αρειανούς απ’ τις διώξεις των Ορθοδόξων και επέτρεψε στους Εθνικούς να ασκούν ελεύθερα τη θρησκεία τους.
Αλλά μάλλον μια τέτοια κατάσταση δεν ικανοποιούσε τους φανατικούς "Ορθοδόξους", κι έτσι ο καημένος Ιοβιανός πέθανε κι αυτός "ξαφνικά", σαν του Ιουλιανό.
Στη συνέχεια, συναυτοκράτορας στην Ανατολή αναδείχθηκε ο Ουάλης, φανατικός Αρειανός, όπως ήταν άλλωστε οι περισσότεροι αυτοκράτορες μέχρι το 380 μ.Χ.
Επόμενο ήταν οι "Ορθόδοξοι" να επιχειρήσουν τον βίαιο εκθρονισμό του, υποστηρίζοντας το κίνημα του στρατηγού Προκοπίου που απέτυχε παταγωδώς και πνίγηκε στο αίμα...
Ο Ουάλης, θεωρώντας πως έκλεισε το εσωτερικό μέτωπο, αποφάσισε να εκστρατεύει εναντίον των Βησιγότθων που ζούσαν πέρα απ’ τον Δούναβη. Τους συνέτριψε στρατιωτικά και τους υποχρέωσε σε ταπεινωτική ειρήνη που, μεταξύ άλλων, προέβλεπε τη μαζική προσχώρησή τους στον Αρειανισμό.
Στη συνέχεια στράφηκε εναντίον των Περσών. Ο πόλεμος αυτός κράτησε σχεδόν οχτώ χρόνια. Σταμάτησε όταν στα βόρεια σύνορα είχαμε συνταρακτικές εξελίξεις. Οι Ούννοι εμφανίστηκαν στη Δακία και ανάγκασαν τους Βησιγότθους να υποχωρήσουν προς τον Δούναβη, ζητώντας απ’ τον Ουάλη άδεια να εγκατασταθούν στα ρωμαϊκά εδάφη.
Ο Ουάλης αναγκάστηκε να τους δώσει την άδεια αλλά με τον όρο να αφοπλιστούν (κάτι που δεν εφαρμόστηκε στην πράξη) και να του δώσουν για ομήρους πολλά απ’ τα παιδιά των ηγετών τους.
Με τον τρόπο αυτό άρχισε η πρώτη μαζική εισβολή αλλόφυλων στα Βαλκάνια και στη Μικρασία. Ήταν η πρώτη μεγάλη αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης αυτών των περιοχών. Ακολούθησαν αργότερα οι Σλάβοι, οι Βλάχοι, οι Αλβανοί και ένα σωρό φυλές απ’ την Ασία, τον Καύκασο και την Αφρική. Εμείς είμαστε απόγονοι αδίστακτων κουρσάρων και κλεφτών. Που κλέψαμε το όνομα "Ελλάδα" και, φορώντας φουστανέλα και περικεφαλαία, περιμένουμε κάτω απ’ την Ακρόπολη να φουστανελωνιάσουμε το παραδάκι των κουτόφραγκων.
Και μας φταίνε οι Δυτικοί Βούλγαροι, που μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο "βαπτίστηκαν" Σλαυομακεδόνες και έκλεψαν το όνομα της Μακεδονίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου