Πόσο "ένδοξοι" ήταν οι βασιλείς του Βυζαντίου? (Θ' - Κομμένα κεφάλια στα κοντάρια!)-

Μετά τη Δυναστεία του Θεοδοσίου ακολουθεί εκείνη του Ιουστινιανού, την οποία όμως ίδρυσε ο Ιουστίνος Α'. Πρόκειται για έναν άξεστο και εντελώς απολίτιστο Σλάβο απ' τη Δαρδανία που κατέφυγε στη Βασιλεύουσα σαν απλός χωρικός που έψαχνε την τύχη του. 

Εκεί, τρέχα γύρευε πώς κατάφερε να μπει στη σωματοφυλακή του Λέοντα Α', που τον αναβίβασε σε συγκλητικό και μετά ανακηρύχθηκε διάδοχός του.

Όταν διαβάζετε πως κάποιος ήταν "ευνοούμενος" ή "παρακοιμώμενος" του αυτοκράτορα, μην το πολυψάχνετε. Ήταν αυτό που όλοι καταλαβαίνουμε αλλά δεν τολμάμε να το πούμε ανοιχτά. Γιατί δεν πρέπει να απομυθοποιήσουμε τους "ένδοξους ημών προγόνους-βασιλείς"!

Τον Ιουστίνο διαδέχθηκε ο περιβόητος Ιουστιανιανός, (ανιψιός), κι αυτός Σλάβος αλλά τούτη τη φορά καλλιεργημένος αφού μεγάλωσε στην αυλή του θείου του. 

Αυτός είχε την έμμονη ιδέα να ανασυστήσει την άλλοτε κραταιά και ενιαία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Γι' αυτό και επιδόθηκε σε μακρόχρονους και πολυαίμακτους πολέμους που ουσιαστικά διέλυσαν οικονομικά και κοινωνικά την αυτοκρατορία. Οι όποιες επιτυχίες του μέσα σε λίγα χρόνια εξανεμίστηκαν, αλλά το κακό είχε γίνει και το κράτος δεν μπόρεσε έκτοτε να ορθοποδήσει.

Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε την "ένδοξη" σφαγή χιλιάδων ανθρώπων στη στάση του Νίκα, ούτε πως ουσιαστικά κυβερνούσε η γυναίκα του Θεοδώρα, επίσης μια πολύ "ένδοξη" πόρνη. Επίσης όλοι ξέρουμε πως τότε έκλεισαν με "ένδοξο" αυτοκρατορικό διάταγμα και οι φιλοσοφικές σχολές της Αθήνας. 

Τον Ιουστινιανό διαδέχθηκε ο ανιψιός του Ιουστίνος Β', κι αυτόν ο θρακικής καταγωγής Τιβέριος, επικεφαλής της σωματοφυλακής. 

Στη συνέχεια ανέβηκε στο θρόνο ένα άλλο "μπουμπούκι". Ο αρμενικής καταγωγής Μούρικ, που όπως και οι άλλοι βάρβαροι προκάτοχοι του θρόνου άλλαξε το όνομά του σε Μουρίκιους και στη συνέχεια "εξελληνίστηκε" σε Μαυρίκιος. 

Αυτός κι όλη του η οικογένεια σφαγιάστηκε "ένδοξα" απ' τον εξεγερμένο στρατό που ανακήρυξε αυτοκράτορα τον εκατόνταρχο Φωκά. 

Αλλά κι ο Φωκάς είχε την ίδια και χειρότερη τύχη. Ο στρατός της βορείου Αφρικής και της Μεσοποταμίας εξεγέρθηκε, έφθασε στη Βασιλεύουσα όπου ξέσπασε λαϊκή εξέγερση, όπου ο Φωκάς και οι στενοί του συνεργάτες κατακρεουργήθηκαν στην κυριολεξία. 

Τους έκοψαν όλα τα μέλη, πόδια, χέρια, γεννητικά όργανα, τα κεφάλια τα έμπηξαν σε κοντάρια και τα περιέφεραν στους δρόμους. Μιλάμε για στιγμές μεγάλης "δόξας" και "πολιτισμού"...