Ένας Καρπενησιώτης στην Αρχαία Αθήνα (Β’ - Θουκυδίδης ο ανιστόρητος!)

Τον Θουκυδίδη τον πρωτογνώρισα την εποχή του μεγάλου λοιμού της Αθήνας, στην αρχή του πολέμου με τη Σπάρτη. Καταγόταν από αριστικρατική οικογένεια κι είχε τη φήμη του κωλόφαρδου. Να φανταστείτε αρρώστησε απ’ την πανώλη αλλά την σκαπούλαρε στο χαλαρό ο τύπος. Τι να πω...

Στη συνέχεια τον γνώρισα καλύτερα την περίοδο που εκτελούσε καθήκοντα διοικητή του στόλου. Ήμουν στην τριήρη του όταν σταλθήκαμε στη Θράκη για να βοηθήσουμε μια συμμαχική πόλη που την πολιορκούσαν οι Σπαρτιάτες. 

Εκεί ο Θουκυδίδης αποδείχθηκε τελείως άμπαλος και άσχετος. Ενώ έπρεπε να δράσουμε ταχύτατα, εκείνος χασομερούσε κολλημένος σε κάτι τυπικότητες και σχολαστικότητες. Κι όταν φτάσαμε η πόλη είχε ήδη κυριευθεί. Οπότε, δεν ήθελε και πολύ, η Εκκλησία του Δήμου αποφάσισε να τον εξορίσει.

Από τότε ο Θουκυδίδης αποσύρθηκε στα οικογενειακά του κτήματα στη Θράκη κι άρχισε να γράφει την ιστορία του πολέμου. Ποια ιστορία δηλαδή, μια παπαριά ήταν αυτό που έγραψε. 

Υποτίθεται πήγαινε προσωπικά και εκ των υστέρων στα μέρη που έγιναν οι μεγάλες μάχες, συγκέντρωνε κάτι αναξιόπιστες πληροφορίες από δήθεν αυτόπτες μάρτυρες και έγραφε ουσιαστικά ό,τι του κατέβαζε η κούτρα του. Αυτά είναι τελείως αντιεπιστημονικά με βάση τις σύγχρονες απόψεις και απαιτήσεις της ιστοριογραφίας. Κι εσείς κορόιδα νομίζετε πως τα γεγονότα έγιναν όπως σας τα λένε στο σχολείο με βάση το βιβλίο του Θουκυδίδη...

Αλλά μια και είπα για τριήρεις, ε ρε τι θυμήθηκα τώρα. Τι πλοία του διαβόλου ήταν αυτά αδελφάκια μου! Ό,τι πιο τέλειο είχε να επιδείξει η τεχνολογία της εποχής. Σαν τα σημερινά αμερικάνικα αεροπλανοφόρα. 

Η καθεμία είχε τρεις σειρές κουπιά, σχήμα αεροδυναμικό και μπροστά ένα φοβερό έμβολο. Και μπορούσαν να χωθούν σε πολύ ρηχούς όρμους για να καταστρέψουν τα λημέρια των πειρατών.

Στα φόρτε της η πόλη είχε σχεδόν 250 τριήρεις. Οι πλούσιοι Αθηναίοι χρηματοδοτούσαν ο καθένας τις δικές του τριήρεις, κι όλοι ανταγωνίζονταν ποιος θα φτιάξει την ταχύτερη, την ομορφότερη και την πιο αξιοπόλεμη...

Θυμάμαι σαν χθες που μπαίναμε στις τριήρεις στο Φάληρο και κάναμε περιοδία στα νησιά του Αιγαίου και στα παράλια της Θράκης και του Ελλησπόνδου για να μαζέψουμε τους ετήσιους φόρους απ’ τα μέλη της αθηναϊκής συμμαχίας. Μαζί μας είχαμε ειδικούς διπλωμάτες και ρήτορες που μάζευαν τους ντόπιους στην παραλία και τους εξηγούσαν πόσο ανταποδοτικοί ήταν οι υψηλότατοι φόροι που πλήρωναν στην Αθήνα. 

Κι όταν διαπίστωναν πως δεν γίνονταν ιδιαίτερα πιστευτοί, δήθεν ρητορική αδεία έδειχναν τις τριήρεις στα ανοιχτά που ήταν έτοιμες να επέμβουν και να επιβάλλουν με τη βία την αξηναϊκή κυριαρχία. Έτσι τότε πείθαμε τους συμμάχους μας...