Με τον Θρύλο στην Ευρώπη (Ζ' - Ο Θρύλος είναι ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ!)

Το αποψινό ματσάκι του Θρύλου με την αγγλική ομάδα, σε συνδυασμό με τη φάση κλεισούρας που περνάμε, δίνει αφορμή για κάποιους προβληματισμούς. Γιατί πρέπει να ξέρετε πως το κανονικό και πλήρες όνομα του Θρύλου είναι "Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς" (ΟΣΦΠ). 

Προσέξτε τη λέξη "ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ". Όχι απλά Σωματείο, Όμιλος, Ένωση κ.λπ. Μιλάμε για Σύνδεσμο. Επ' αυτού ας φιλοσοφήσουμε λίγο...

Το ανθρώπινο είδος είναι βιολογικά προγραμματισμένο να κάνει δεσμούς. Τα αρχαία χρόνια η απομόνωση  ήταν συνώνυμη του κινδύνου. Η δε εξορία ισοδυναμούσε με θανατική καταδίκη αφού το άτομο έχανε την προστατευτική ομπρέλα της κοινότητας που ανήκε.

Το συναίσθημα του ανήκειν φέρνει χαρά. Ταυτίζεσαι με τα άτομα της ίδιας ομάδας. Κι ας σου είναι άγνωστα. Έχεις κάτι κοινό μαζί τους. Την οικογένεια, τη θρησκεία, την ιδεολογία, την ομάδα. 

Ανταλλάσσουμε σημάδια που μας ενώνουν, που μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι υπάρχουμε για τους άλλους, ότι είμαστε αποδεκτοί απ' την ομάδα. Νιώθουμε ασφάλεια μαζί τους. Δεν χρειάζεται να βρισκόμαστε σε επαγρύπνηση...

Ο συγχρονισμός αποτελεί λειτουργία της φύσης. Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο πως είμαστε περισσότερο υγιείς και χαρούμενοι όταν συγχρονιζόμαστε με τους άλλους παρά όταν διαφωνούμε μαζί τους. 

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να συντονιστείς και να συνδεθείς με τους άλλους. Το να τραγουδάς μόνος στο μπάνιο ή να χορεύεις στην κουζίνα σου είναι ωραίο. Αλλά αν αυτά τα κάνεις μαζί με χιλιάδες άλλους οπαδούς της ομάδας σου στις γεμάτες εξέδρες είναι μαγεία. 

Ποιος μπορεί να γιορτάσει μόνος του? Υποθέτω κανείς. Γι' αυτό και οι πανηγυρισμοί στα γήπεδα συνιστούν μυστικιστική εμπειρία. Σχεδόν απογειώνεσαι...