"Φιλοσοφικό ημερολόγιο κλεισούρας"! (Α’ - Παραλίγω να γίνω άθεος ιερέας!)

 

Πάλι στο μαύρο έκατσε η μπίλια! Τον Μάρτιο δεν μπόρεσα να γιορτάσω τα γενεθλιάκια μου όπως θα γούσταρα λόγω λοκ-ντάουν. Και τώρα δεν θα γιορτάσω ούτε την ονομαστική μου γιορτή! Το λες και γκαντεμιά. Αλλά κάπως έτσι αυξάνονται κι οι καταθέσεις των Ελλήνων στις τράπεζες. Με τα μαγαζιά ανοιχτά ξεπαραδιαζόμαστε κανονικότατα...

Όμως δεν θα το αφήσω να με πάρει από κάτω. Όπως δεν το άφησα και την άνοιξη, που άνοιγε ο καιρός κι έβγαζε η γης χορτάρι. Αλλά τώρα είμαι πιο έμπειρος και προετοιμασμένος. Όσες μέρες και ώρες κάτσω σπίτι να κλωσάω, δεν θα πετάξω το χρόνο μου στις σάχλες, στα κουτσομπολιά και στα ξεκατινιάσματα του φέις. Αντιθέτως, θα επωφεληθώ της ευκαιρίας για να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Θα το ρίξω στον διαλογισμό, στην αυτογνωσία, στην αυτοβελτίωση και στη φιλοσοφία. 

Και σκέφτομαι κάθε μέρα να σας γράφω κι από ένα μικρό κειμενάκι με τους απλοϊκούς φιλοσοφικούς μου στοχασμούς. Γιατί τα πιο βαθυστόχαστα θα τα κρατήσω για τον εαυτό μου. Σας μιλάω ειλικρινά και μην με παρεξηγήσετε γι’ αυτό...

Πρέπει να ξέρουμε πως η φιλοσοφία δεν είναι αυτή η ακαταλαβίστικη μπουρδολογία που μας μάθαιναν στο σχολείο. Φιλοσοφία είναι αυτό που μπορεί να καταλάβει και ο πιο ολιγογράμματος άνθρωπος. Που επίσης μαθαίνει φιλοσοφία μέσα απ’ τις λαϊκές παροιμίες και τα παραμύθια...

Σήμερα θα ξεκινήσουμε με μια γενική διαπίστωση: τις θρησκείες και τις φιλοσοφίες, καθαρά ανθρώπινα δημιουργήματα, τις γεννάει ο φόβος του θανάτου. Και η προσπάθεια των ανθρώπων να ελέγξουν και αντιμετωπίσουν αυτόν τον φόβο δημιουργεί θρησκευτικά και φιλοσοφικά συστήματα. Τόσο απλά...

Και κλείνω με ένα ψιλοάσχετο ανέκδοτο απ’ την προσωπική μου ζωή. Πριν δέκα χρόνια είχα κολλητό έναν αρχιμανδρίτη που με πίεζε να γίνω παπάς. 

"Θα γίνεις ιδανικός ιερέας!", μου έλεγε, "το μόνο πρόβλημα είναι πως δεν πιστεύεις στον Θεό"! 

"Αυτό μην σε απασχολεί", του απάντησα. "Την ώρα της δουλειάς θα πιστεύω"...