Λέγαμε χθες πως ο φόβος του θανάτου γεννά θρησκείες και φιλοσοφίες.
Αλλά κάθομαι κι αναρωτιέμαι. Τι ακριβώς φοβάμαι στο θάνατο; Μήπως την πλήρη εξαφάνισή μου? Σιγά τώρα μην χάσει η Βενετιά βελόνι. Μήπως μια ενεδεχόμενη αυστηρή μελλοντική κρίση. Μα δεν πιστεύω σε μεταθανάτιες κολάσεις και παραδείσους. Μήπως φοβάμαι ένα επώδυνο και βασανιστικό τέλος; Αυτό σίγουρα ισχύει. Αλλά μπορεί και να φοβάμαι πως ο θάνατος θα με βρει πριν προλάβω να ξεζουμίξω απόλυτα τη ζωή. Σκέφτομαι όμως και το εξής. Μήπως είναι μεγάλη μαλακία να μας απασχολούν όλ’ αυτά αντί να κοιτάμε πως θα περάσουμε καλύτερα τη μέρα μας;
Όλα αυτά δεν θα με απασχολούσαν αν ήμουν πραγματικά σοφός, ή έστω φιλόσοφος. Γιατί η φιλοσοφία διδάσκει πως να αντιμετωπίζουμε τον θάνατο ως το συνηθέστερο φυσικό φαινόμενο. Με απλότητα, ψυχραιμία και ηρεμία. Η φιλοσοφία είναι προπαρασκευή του θανάτου. Να μπορέσουμε να τον κοιτάξουμε κατάματα και να του πούμε... "ένα τίποτα είσαι"!
Όποιος ξέρει να πεθαίνει, ξέρει και να ζει. Και το εξηγώ λογικά. Το πεπερασμένο της ζωής μας είναι το ισχυρότερο κίνητρο για να προσπαθούμε κάθε μέρα να περνάμε όσο το δυνατόν καλύτερα. Για φανταστείτε να ήμασταν αθάνατοι και να το ξέραμε. Σίγουρα η ζωή μας θα έχανε μεγάλο ποσοστό της γλύκας της. Θα γινόταν μια ρουτίνα. Μην σας πως και αγγαρεία.
Θα το πω κι αλλιώς. Αν καταφέρουμε να μην σκάμε για τον θάνατο, είναι δυνατόν να σκάσουμε με οτιδήποτε άλλο; Αν δεν σε φοβήσει το λιοντάρι, θα σε φοβήσει το ποντίκι; Οπότε νικώντας το θάνατο νικάμε κι όλους τους φόβους και τις αγωνίες μας. Και ελευθερωνόμαστε κυριολεκτικά. Γι’ αυτό το σημείο του θανάτου είναι κομβικό στη ζωή μας.
Προσωπικά θα νιώσω ευλογημένως αν πεθάνω: α) χωρίς οδυνηρό τρόπο και β) χωρίς να αφήσω πίσω μου εξαρτημένα άτομα που θα δυσκολευτούν να επιβιώσουν δίχως την παρουσία μου...
Και κλείνουμε για σήμερα με ένα ιστορικό ανέκδοτο. Στην αρχαία Αίγυπτο, στα πλουσιόσπιτα, μετά από ένα λαμπρό γεύμα, ο οιοδεσπότης συνηθιζε να μεταφέρει στην αίθουσα κάτι που να θυμίζει τον θάνατο. Π.χ. έναν ανθρώπινο σκελετό.
Αυτό ήταν αρκετό για να προβληματίσει τους πάντες. Κι όλοι το έριχναν στη φιλοσοφία, κι ας κατέληγαν σε εντελώς αντίθετα συμπεράσματα. Π.χ. ο ένας το ερμήνευε πως "η ζωή είναι μικρή, οπότε εδώ ό,τι φάμε ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας". Ενώ ο άλλος διαπίστωνε πως όλες οι υλικές απολαύσεις είναι μάταιες, αφού σε λίγο όλοι θα καταλήξουμε ένα μάτσο κοκκαλάκια...
Διαλέγετε και παίρνετε...
Θα σας χάλαγε να ήσασταν απόγονοι του Highlander? εμένα δεν θα με χάλαγε καθόλου, το παραδέχομαι και καθόλου ρουτίνα δεν θα ένιωθα...τίποτα δεν θα ήταν αγγαρεία... η ζωή είναι γλυκιά επίσης και αν έχανε την γλύκα της θα έτρωγα πολλά γλυκά για να την γλυκάνω...!!! Τα ποντίκια να τα φοβόμαστε περισσότερο...το ποντίκι σε δαγκώνει αθόρυβα στον ύπνο, είναι ποιο ύπουλο απο το λιοντάρι...το λιοντάρι το ακούς..γιατί είναι και βαρύ και κάνει γκουπ γκουπ καθώς χοροπηδάει...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αφήνω σχόλια γενικά, αλλά είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό το φιλοσοφικό ημερολόγιο κλεισούρας και είπα να αφήσω ενα..γενικώς όμως σας διαβάζω όλους...την καλημέρα μου...!!!
ναι, το ποντικάκι σε ροκανίζει αθόρυβα και γλυκά...
ΑπάντησηΔιαγραφήκρίτσι-κρίτσι!
Το ημερολόγιο θα το συνεχίσουμε κι όσο αντέξουμε
Μα δε μας αφήνουν να ζήσουμε ρε φίλε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μην πεις ότι είναι στο χέρι μας αυτό, απόλυτα· γνωρίζεις όσο κι εγώ πόσο ισχύει... Ας μη γελιόμαστε!!
Μεταξύ μας τουλάχιστον..
Βλέπεις τι γίνεται τώρα...
Το πρόβλημα δεν είναι ο "θάνατος" ως φυσικό φαινόμενο, αλλά η λογική "ο θάνατός σου, η ζωή μου"!!!
Δε μου λες· αυτό δε μας κάνουν τώρα οι σημερινοί κυβερνώντες -ανάθεμά τους όπου κι αν είναι τώρα-;;; Δε μας "σκοτώνουν" σιγά σιγά;;;
Θα περιμένουμε μοιρολατρικά με τη λογική: "ο θάνατος είναι φυσικό φαινόμενο, άρα όλα οκ βρε αδελφέ· ας τους αφήσουμε";;;;;
Όχι!
Δε διδάχτηκα αυτά εγώ...
Από "ποντίκια", αγαπητή μου melissalli, γεμίσαμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα "λιοντάρια" μας λείπουν...
εσύ ρε Γιάννη είσαι ακόμα ατίθασο νιάτο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ μεγάλωσα και συντηρητικοποιήθηκα!
Σοβαρά μιλάς τώρα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ηλικία που κολλάει σ' αυτό;;
Ελάτε βρε παιδιά, ας σοβαρευτούμε λίγο!
Αυτό το θέμα αφορά όλους μας...
δεν μας αφήνουν να ζήσουμε, καλά λέει ο Γιάννης!! είναι εισβολείς και δεν εισβάλουν, εκεί είναι το πρόβλημα κατα την δική μου ταπεινή γνώμη !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος δεν μας αφήνει να ζήσουμε ρε παιδιά?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι γιατί δεν μας αφήνει?
Δεν κατάλαβα?
Λέτε να φταίνε οι ρακές που κατέβασα?
Καλά.. μείνε με τις ρακές καλύτερα, διότι αν σου πω ότι θα κάτσουμε μέσα μέχρι το Μάρτιο θα σου χαλάσει η διάθεση!
ΑπάντησηΔιαγραφήθα μας αφήσουν ελεύθερους Γιάννη λίγο στις γιορτές για να δουλέψουν και τα μαγαζιά και μετά πάλι μέσα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνύχτα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι θα ζούμε δηλαδή από δω και μπρος!!
Πώς μπορούμε και τα παίρνουμε όλα τόσο "αψήφιστα"• απορώ!
Καλά, εσάς δε σας φοβίζει όλο αυτό;;
Δεν προβληματίζεστε;
Κι η οικονομία;;;
Που θα πληρώνουμε τα "σπασμένα" μετά;;
Μας έχουν φτάσει στον πάτο• πόσο θα τους αφήσουμε πια;;;
Μας κλείσαν και μέσα!!
φυσικά και προβληματιζόμαστε Γιάννη, αλλά τι μπορείς να κάνεις?
ΑπάντησηΔιαγραφήφαντάσου Γιάννη οτι εγώ που έλεγα να κάνω στροφή στην καριέρα μου, έτσι όπως έχει η κατάσταση συνεχίζω να μπαίνω βγαίνω στα ιδιαίτερα -που σου είχα πει τις προάλλες οτι με αυτό σχολούμε- συνεχίζω και δουλεύω μόνο που τώρα δεν έχει κανένας χρήματα και το κάνω εθελοντικά, φαντάσου που μας κατάντησαν οι αλήτες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλει προσοχή. Ο κορωνοϊός και το δεύτερο lockdown έχουν στείλει πολύ κόσμο «στα κάγκελα». Πραγματικά. Ο χειμώνας θα βρει πολλούς σε οικονομική απελπισία και τους νέους σε συνθήκες ανεξέλεγκτης οργής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκούω και βλέπω τι γίνεται και τι συζητείται στην κοινωνία. Αυτό είναι το πλεονέκτημα του ακραίου, συνωμοσιολογικού λαϊκισμού. Είναι σαν μια σπάνια πυρκαγιά. Κανείς δεν την παίρνει χαμπάρι, κανείς δεν ξέρει πώς να τη σβήσει όταν δει τις φλόγες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τον τρόπο που "χειρίζονται" το όλο ζήτημα, παρέχουν οι ίδιοι θαυμάσια "τροφή" στα σενάρια συνωμοσιολογίας! Όταν ο άλλος μου παίρνει αποφάσεις μέσα στη νύχτα -στην κυριολεξία-, τι να υποθέσει κανείς;; Κι αυτό είναι το λιγότερο... με ΜΜΕ να τρομοκρατούν, "ρουφιάνους" πολίτες να ηδονίζονται με την "πλήρη εφαρμογή" των απαγορεύσεων• φόβος, ανησυχία και αηδία με καταλαμβάνουν, ταυτόχρονα• κι η κυβερνησάρα.... τη δουλειά της!!! Μην ξεχάσω και το βασικό: όποιος είναι κατά των "τρομερών" αυτών μέτρων, είναι "ψεκασμένος"!! Και ο νοών, νοείτο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πες -πόσο "υπομονετικός" να είσαι- ας πάνε στο διάολο κι η οικονομία και όλα• ας φτωχύνουμε!! Εδώ δεν μας αφήνουν να έχουμε "ο ένας τον άλλον"!!! Μας "απομονώνουν"!!! Μας τρομοκρατούν και μας λένε να "προσέχουμε" για να μην κολλήσουμε!! Το "προσέχουμε" το χρησιμοποιούν οι ίδιοι οι ειδικοί• τα ΜΜΕ αναλαμβάνουν την τρομοκρατία επάνω σ' αυτό... Ένα θα σας πω! Χειρότερο εφιάλτη από αυτόν, εν ζωή, δεν έχω ματαζήσει!!! Να μη μπορείς να βγεις• να μη μπορείς να αγγίξεις (που όλοι ξέρουμε πόσο μεγάλη σημασία έχει το σωματικό άγγιγμα!)• μας διέλυσαν οι κρετίνοι!!!! Και μου μιλάς εσύ για "ζωή", όσο μου κάνουν κουμάντο αυτοί, πρακτικά;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω για σας• εγώ δεν ακούω τηλεόραση και στο fb, όπου βλέπω ειδήσεις και "προβλέψεις" σχετικά με τον ιό και το lockdown πατάω: "απόκρυψη ειδήσεων για 30 ημέρες"• και πάει λέγοντας....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ ακόμα έχω πολλά να κάνω, δεν τελείωσε η ζωή μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να ταξιδέψω, να ζήσω, να αγγίξω, να γελάσω, να ερωτευτώ....
Η ζωή δεν τελειώνει ούτε με μια επιδημία ούτε με έναν πόλεμο. Απλά εμείς είμαστε άμαθοι και πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όλα μας φταίνε και ψάχνουμε να βρούμε κάπου να ξεσπάσουμε...
Φαντάσου να ζούσαμε στα χρόνια της πανούκλας....
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ πάντως αναρωτιέμαι αν κάποιος μπορεί να διαφωνήσει με αυτά που συμπεραίνω στο κάτωθι βίντεο:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://youtu.be/X8Uz4TqXXu4