Ένας Έλληνας στα μοναστήρια της Ρωσίας (ΙΖ' - Το ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο!)

 

Μια κι αρχίσαμε τις παλιές ιστορίες των ρούσικων μοναστηριών, ας πούμε και μία ακόμη.

Κάποτε, σε ένα απομακρυσμένο μοναστήρι είχε γίνει καλόγερος ένας πρώην φοβερός και τρομερός αρχιληστής. Ο άνθρωπος αυτός είχε δείξει ειλικρινή μεταμέλεια, αλλά ο ηγούμενος επειδή δεν μπορούσε να τον εμπιστευτεί πλήρως, του έβαλε κανόνα: Θα είχε πάντα δίπλα του έναν πιο έμπειρο μοναχό και δεν θα έκανε τίποτα αν προηγουμένβς δεν έπαιρνε την ευλογία-άδειά του.

Λίγο πριν μπει ο βαρύς χειμώνας, ο ηγούμενος έστειλε τον πρώην αρχιληστή με τη συνοδεία ενός γεροντότερου να πάνε με το γαϊδουράκι στο βουνό και να μαζέψουν ξύλα. 

Όλη τη μέρα υλοτομούσαν οι δυο μοναχοί αλλά το βράδυ καθώς επέστρεφαν έπεσαν σε ενέδρα ληστών που ήθελαν να τους πάρουν το φορτίο. 

Ο πρώην αρχιληστής στρέφεται στον συνοδό του και του λέει:  "Βρες γρήγορα τι λένε οι Γραφές να κάνουμε". Ο συνοδός του όμως ήταν απόλυτος. "Ο νόμος του Χριστού λέει υπομονή και αγάπη στους εχθρούς μας. Αν κάποιος μας χαστουκίσει εμείς πρέπει να γυρίσουμε και το άλλο μάγουλο!".

Μ' αυτά και μ' αυτά, οι ληστές όχι μόνο τους πήραν το φορτίο και το ζωντανό αλλά έκαναν και τα καλογέρια τουλούμι στο ξύλο!

Όταν έφτασαν στο μοναστήρι ο ηγούμενος λυπήθηκε αλλά δεν μίλησε καθόλου. Απλά τους έδωσε ένα άλλο γαϊδαράκο και την άλλη μέρα τους έστειλε πάλι για ξύλα. Συνέβη όμως το ίδιο πράγμα. Οι δυο μοναχοί ξανάπεσαν θύματα των ίδιων ληστών και επέστρεψαν πάλι δαρμένοι και με άδεια χέρια.

Ο ηγούμενος την επόμενη μέρα τους έδωσε το τελευταίο γαϊδουράκι της μονής και τους ξανάστειλε στο βουνό. Το βράδυ οι δυο μοναχοί βρέθηκαν πάλι ενώπιον των ληστών. Ο πρώην αρχιληστής ξαναρωτάει τον συνοδό του: 

"Τι λένε οι Γραφές να κάνουμε;". 

"Απολύτως τίποτα, μόνο αγάπη και υπομονή". 

"Για θυμήσου καλύτερα. Δεν υπάρχουν άλλες Γραφές να λένε κάτι άλλο;".

"Υπάρχει και στην Παλαιά Διαθήκη ο νόμος του Μωυσή που λέει οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος".

"Και δεν το έλεγες τόσες μέρες άνθρωπέ μου; Αυτός μάλιστα, είναι καλός νόμος".

Οπότε ο πρώην αρχιληστής αρχίζει στις κλωτσιές και στις ουνιές του κλέφτες και τους έκανε αγνώριστους. Τους ανάγκασε μάλιστα να φέρουν και ό,τι τους είχαν κλέψει ως τότε και να μην τολμήσουν να ξαναπηράξουν μοναχό.

Όταν γύρισαν στη Μονή και εξιστόρησαν στον ηγούμενο τα καθέκαστα, εκείνος έκανε τον σταυρό του και δοξολόγησε τον Χριστό.

Οπότε ο πρώην αρχιληστής δεν άντεξε και το είπε:

"Μη δοξάζεις τον Χριστό άγιε ηγούμενε. Τον Μωυσή δόξαζε. Με το Νόμο του Μωυσή τα φέραμε πίσω όλα τα κλεμμένα. Αν συνεχίζαμε να πηγαίνουμε με τον Νόμο του Χριστού θα γυρνάγαμε πάλι δαρμένοι  κι αδειανοί!"