Ένας Έλληνας στα μοναστήρια της Ρωσίας (ΙΗ' - Η προσευχή είναι σαν τα πυρηνικά όπλα. Τα χρησιμοποιείς τελευταία...)

 

Αφού σας αρέσουν οι ιστοριούλες απ' τα μοναστήρια της Ρωσίας, ας πούμε ακόμα μία:

Κάποια καλοκαιρινή μέρα δυο φίλοι επισκέφτηκαν μια μονή που ήταν χωμένη βαθειά στο δάσος.

Εκεί, παρέα με έναν σεβάσμιο γέροντα, διάβαζαν μεταξύ άλλων και κάποιους βίους αγίων που είχαν το χάρισμα να μην τους ενοχλούν ούτε τα άγρια θηρία. Ξεχάστηκαν όμως κι άρχισε να βραδιάζει. Οπότε πήραν γρήγορα τον δρόμο της επιστροφής διασχίζοντας το πυκνό δάσος.

Κάποια στιγμή καθώς περπατούσαν ακούστηκε ένα βαρύ γαύγισμα από τη διπλανή πλαγιά. Λίγο-λίγο το γαύγισμα γινόταν πιο έντονο, που σήμαινε πως το αγριόσκυλο τους πλησίαζε. 

Ο ένας απ' τους φίλους, επηρεασμένος απ' το κλίμα του μοναστηριού, πρότεινε να αντιμετωπίσουν το άγριο ζώο με προσευχή. Συμφώνησαν να λένε σιωπηρά τη νοερά προσευχή καθώς επιτάχυναν το βάδισμα. Όμως σε λίγη ώρα ο σκύλος φάνηκε ακριβώς πίσω τους σε απόσταση μόνο 20 μέτρων και έδειχνε σαφή διάθεση να τους επιτεθεί. Ήταν όντως γιγαντόσωμος και φαινόταν αποφασιστικός.

Οι δυο φίλοι κοιτάχτηκαν, σταμάτησαν να λένε την προσευχή κι άρχισαν να μαζεύουν πέτρες και να τις πετάν προς τον σκύλο. Το ζώο πράγματι αιφνιδιάστηκε απ' την αντίδρασή τους και ματαίωσε την επίθεση.

Οι φίλοι ξέφυγαν μεν από τον κίνδυνο, αλλά άρχισαν να έχουν συνειδησιακό πρόβλημα. 

Είχαν φανεί ολιγόπιστοι, εγκατέλειψαν την προσευχή όταν τα πράγματα έγιναν πολύ ζόρικα και, επιπλέον, χρησιμοποίησαν βία ενάντια στο ζώο, κάτι που ποτέ δεν θα έκανε π.χ. ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ.

Βέβαια, οι δυο φίλοι δεν είχαν άδικα θητεύσει τόσα χρόνια στον εκκλησιαστικό χώρο. Όπως συνέβη σε μια προηγούμενη ιστορία μας, έτσι και τώρα βρήκαν τη "σωστή" απάντηση. Αυτή που τους έβγαζε από το πνευματικό αδιέξοδο. Κατέληξαν λοιπόν στα εξής συμπεράσματα:

- Ο Θεός έκανε πολύ καλά που δεν εισάκουσε την προσευχή τους γιατί ήταν αρκετά αμαρτωλοί και πνευματικά οκνηροί.

- Ευτυχώς που η προσευχή τους δεν έγινε δεκτή γιατί ποιος ξέρει σε τι πειρασμούς οίησης και υπερηφάνειας θα έπεφταν.

- Εν πάση περιπτώσει, όταν ο Θεός σου δίνει τον τρόπο να αντιμετωπίσεις έναν κίνδυνο με άλλον τρόπο (π.χ. πετώντας πέτρες), αν εσύ δεν χρησιμοποίησες το όπλο της προσευχής δεν είναι κάτι επιλήψιμο...