Μοναχός σ' ένα ινδουιστικό άσραμ (ΣΤ' - Είμαστε "καμμένοι" με το καλημέρα!)

 

Απόψε ο βοηθός του Δασκάλου μάς είπε κάτι σαν ανέκδοτο:

Ένας άντρας πηγαίνει στον ψυχίατρο, ας τον πούμε στα ελληνικά Νίκο Παπαδόπουλο.

Συστήνεται ως Ναπολέων Βοναπάρτης, παρότι ο ιατρικός του φάκελος γράφει "Νικόλαος Παπαδόπουλος".

"Λοιπόν, τι πρόβλημα έχετε;", ρωτάει ο γιατρός.

"Να γιατρέ μου, όλα πάνε θαυμάσια. Ο στρατός μου είναι πανίσχυρος, το παλάτι μου υπέροχο, η χώρα μου ευημερεί. Το μόνο πρόβλημα είναι η Ζοζεφίνα, η σύζυγός μου!".

"Α, μάλιστα", λέει ο γιατρός. "Σαν τι σόι πρόβλημα έχει αυτή;"

Ο άντρας σηκώνει τα χέρια με απόγνωση και λέει... "Νομίζει πως είναι η κυρία Παπαδοπούλου!".

Στη συνέχεια μας ρώτησε τι κατάλαβε ο καθένας από αυτό το ανεκδοτάκι. Αυτό είναι ένας πάγιος τρόπος διδασκαλίας εδώ. Φαντάζομαι κάτι ανάλογο συνέβαινε και στις Σχολές της αρχαίας Ελλάδας με τους μύθους...

Κατά τη γνώμη μου η μικρή και κωμική αυτή ιστορία περιγράφει τη μεγάλη κρίση και το αδιέξοδο του σύγχρονου ανθρώπου. 

Το πολιτιστικό και κοινωνικό περιβάλλον μας υποχρεώνει να μην είμαστε αυθεντικοί, ο εαυτός μας. Για να "πετύχουμε", να βρούμε γκόμενα, καλή δουλειά, να αποκτήσουμε φήμη, δόξα, πλούτο και εξουσία, και φυσικά για να τα διατηρήσουμε όλα αυτά, πρέπει διαρκώς να υποκρινόμαστε. να παίζουμε διάφορους ρόλους. 

Αλλά για να παίξεις αποτελεσματικά έναν ρόλο πρέπει να ταυτιστείς μαζί του. Κι έτσι, χωρίς να το καταλάβουμε, αλλοτριωνόμαστε, χάνουμε τον εαυτό μας, στην ουσία ξεχνάμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Κι όταν παίζεις ρόλους δεν μπορείς να χαλαρώσεις, να εμπιστευτείς, να αγαπήσεις. Κυριολεκτικά τρελαίνεσαι!

Από μικρά παιδάκια όλοι, λες κι είναι συνεννοημένοι, μας πιέζουν να μην είμαστε ο εαυτός μας. Μας γανώνουν το μυαλό πως δεν αξίζουμε, δεν είμαστε ικανοί, αξιαγάπητοι, επιθυμητοί. Μας διδάσκουν να είμαστε υποκριτές. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να κρύβουμε τις προσωπικές μας ανεπάρκειες και τα ελλείμματα. Ακόμα και οι θρησκείες τι μας λένε; Πως είμαστε απ' τα γενοφάσκια μας "αμαρτωλοί", πως δεν μπορούμε μόνοι μας να σωθούμε, πως το μόνο που είμαστε ικανοί είναι να παρακαλάμε κάποιους θεούς να μας λυτρώσουν...