Απίστευτο! Βρήκα γκόμενα πιο "χύμα" κι από μένα!

 

Δεν μου αρέσει να περιαυτολογώ, αλλά θεωρούμαι (και είμαι) πολύ καλόβολος και "χύμα" άνθρωπος. 

Πάω στο καπηλειό και στον καφενέ μου, παραγγέλνω το φαγητό και το καφεδάκι και ό,τι μου φέρνουν το τρώω, χωρίς ποτέ να διαμαρτυρηθώ πως είναι κρύο, ανάλατο, πικρό κ.λπ.

Σήμερα όμως γνώρισα μια τύπισσα που είναι πολύ πιο "χύμα" από μένα. Η ιστορία με λίγα λόγια:

Πάω πολύ πρωί να πιω το καφεδάκι μου, με τη δροσούλα και πριν πλακώσει πολυκοσμία, την οποία πλέον δεν πολυγουστάρω. Σε λίγη ώρα, τσουπ έρχεται και κάθεται στο διπλανό τραπεζάκι ένα γκομενάκι, από αυτά που δεν τα λες και αδιάφορα.

Έρχεται το γκαρσόνι και του λέει: "Φίλε, φτιάξε μου έναν καφέ"

"Πώς τον πίνετε;"

"Τι πώς τον πίνω ρε φίλε; Φέρε μου εκεί ένα καφέ, ό,τι να 'ναι!"

Αυτό το "ό,τι να 'ναι" με χτύπησε σαν σφυρί στο μεσόφρυδο.

Σηκώθηκα αμέσως από την καρέκλα μου, πλησίασα την τύπισσα και της ... υπέβαλλα τα σέβη μου!

Τι να σας πω ρε μάγκες. Είμαι πενήντα πέντε ετών και ποτέ σε καπηλειό ή καφενείο δεν είπα "πιάσε μια μερίδα ό,τι να 'ναι" ή "φτιάξε ένα μαυροζούμι ό,τι να 'ναι"! 

Κι αυτό εδώ το νιάνιαρο μου φόρεσε τα γυαλιά. Μου έδειξε μια άλλη διάσταση της ζωής. 

Πλέον αυτό θα κάνω. Θα παραγγέλνω "ό,τι να 'ναι"...