Πρέπει να το παραδεχτώ: έχω πολλές και τρελές εμμονές. Η σημαντικότερη ίσως είναι πως δεν ανέχομαι τη σπατάλη.
Να σας πω ένα παράδειγμα. Όταν σπούδαζα σε μια σχολή της Πανεπιστημιούπολης Ζωγράφου οι φύλακες, επιστάτες κ.λπ. ήταν εντελώς καραπουτσακλάδες. Άναβαν το πρωί τα φώτα και τα καλοριφέρ και ξεχνούσαν να τα κλείσουν. Εγώ κάθε απόγευμα γύρναγα ένα-ένα τα αμφιθέατρα, έκλεινα τα φώτα και κατέβαζα τους διακότες της κεντρικής θέρμανσης.
Τότε όλοι με κορόιδευαν. Αλλά ήρθε η κρίση και τα μνημόνια, το πανεπιστήμιο δεν είχε λεφτά για πετρέλαιο κι εμείς το καταχείμωνο γράφαμε εξετάσεις κι από το κρύο δεν μπορούσαμε να πιάσουε τα στυλό!
Ένα καλοκαίρι είχαμε πάει για διακοπές στην Ύδρα. Το ξενοδοχείο είχε κάθε πρωί μπουφέ. Βλέπω έναν τύπο να γεμίζει το πιάτο του ως τον ουρανό και να κάθεται στο τραπέζι του.
Δεν με νοιάζει αν κάποιοι είναι πολύ φαγανοί. Γούστο τους και καπέλο τους. Αλλά να το φάνε το φαϊ τους κι όχι να το πετάξουν. Αυτό με τρελαίνει. Οπότε τον πλησιάζω κι αρχίζει το λακριντί.
"Συγγνώμη, κύριε, θα τα φάτε όλα αυτά;"
"Και τι σε νοιάζει εσένα ρε; Λογαριασμό θα σου δώσω? Κοίτα τη δουλειά σου!"
"Δε θα σε ξαναρωτήσω! Απάντησέ μου αν θα τα φας όλα αυτά. Με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ"
"Θα φάω όσα γουστάρω και τα άλλα θα τα πετάξω! Το φαϊ σου τρώω ρε μαλάκα πρωινιάτικα;"
"Θα τα πετάξεις;". Εκεί ήταν που φούντωσα. Τον αρπάζω απ' τον σβέρκο, του χώνω τη μούρη στο πιάτω και του λέω: "Θα φας και το τελευταίο ψίχουλο ρε καριόλη, αλλιώς σε γάμησα!"
Να μην τα πολυλογώ, επενέβησαν οι ψυχραιμότεροι και το επεισόδιο έληξε εκεί.
Αλλά, δεν ξέρω πώς, η φάση διαδόθηκε ταχύτατα σε όλο το νησί. Φυσικά με μπόλικη σάλτσα και φαντασία.
Μέχρι να φύγουμε απ' την Ύδρα, όλοι με φώναζαν "Αλογοσκούφη". Να θυμήσω πως Αλογοσκούφη έλεγαν τον Υπουργό Οικονομικών εκείνη την εποχή...
Η σπατάλη των τροφίμων είναι εκτός απο οικονομικό ειναι και ηθικό πρόβλημα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχω δει παλιά σε ταβέρνα να παραγγέλνουν παρέες και να μη τρώνε ούτε τα μισα
κι εγώ να αναρωτιέμαι που πολύς κόσμος δεν έχει το καθημερινό του η δυσκολεύεται να βρει ένα πιάτο φαΐ και κάποιοι για να κάνουν το κομμάτι τους το πετάνε
Καλα του κανες
η δική μου παρέα ζητάει από ταβερνιάρει να βάλει σε
ΑπάντησηΔιαγραφήσακούλα όσα δεν φάγαμε και τα δίνουμε στα αδέσποτα
"Θα φας και το τελευταίο ψίχουλο ρε καριόλη, αλλιώς σε γάμησα!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΟρίστε, είπες και άλλο σωστό.
Αλλά πολύ φοβάμαι ότι μερικά σωστά δεν αναιρούν τις ψεκασμένες "αντισυστημικές" μπούρδες.
Ο Homo sapiens όταν έχει λεφτά θα τα ξοδεύει όπου του κατέβει, αυτή είναι η αλήθεια. Οπότε το θέμα είναι να μην έχει αρκετά για να γαμάει τα πάντα γύρω του, μόνο τα βασικά. Έτσι θέλει ο καριόλης ο Homo sapiens.
Aκούς; Ακούω να λες!
ΥΓ: μεγάλες αήθειες αλλά πού να καταλάβουν τα κα(η)μένα. Ο άλλος ονειρευόταν τον πλανήτη κατακλυσμένο από Homo sapiens για να εκδηλώσει την επαναστατικότητά του και την αντίδρασή του απέναντι στο κατεστημένο! Μα καλά είσαι ντιπ μακάκας!!!
* ντιπ < (άμεσο δάνειο) τουρκική dip (πάτος)[1] < παλαιά τουρκική ? (tüp) < πρωτοτουρκική *tüp (κάτω μέρος, ρίζα)
Ας γελάσουμε με τους κομμουνιστές:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 2009, στα 21 μου, εν μέσω οικονομικής κρίσης, βρήκα δουλειά στην Goldman Sachs και είδα από κοντά τι είναι Κεφάλαιο. Το να αγοράζεις τον κόπο του άλλου φτηνά. Το πόση αλαζονεία φέρνει το χρήμα. Γι’ αυτό και άφησα αυτή τη δουλειά. Πήρα δάνειο με προσωπική εγγύηση, και τρία χρόνια μετά κατάφερα να μπω στην ποντοπόρο ναυτιλία. Διαχειριζόμενος ρίσκο όλο το 24ωρο.
https://www.iefimerida.gr/politiki/syriza-o-kasselakis-anakoinose-kai-episima-tin-ypopsifiotita-toy
Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας και εφοπλιστής στις ΗΠΑ, με εξειδίκευση στα ναυτιλιακά. «Στα 30 χρόνια του είχε αγοράσει καράβια, τα οποία πούλησε, βγάζοντας πολύ μεγάλο κέρδος για τους επενδυτές, και στη συνέχεια άνοιξε ένα δεύτερο επενδυτικό κεφάλαιο στη Ναυτιλία, με απόλυτη επιτυχία. Τώρα, είναι ιδρυτής ενός ομίλου από εταιρείες και μόλις 35 ετών», ανέφερε για τον κ. Κασσελάκη άρθρο του ekirikas.com, με τίτλο «Στέφανος Κασσελάκης: Ένας μικρός πρίγκιπας στον πλανήτη του ΣΥΡΙΖA».
https://www.iefimerida.gr/politiki/35hronos-aytodimioyrgitos-efoplistis-stefanos-kasselakis-poy-etoimazetai-gia-ypopsifios
XD
Πυρο-σαπρο-μπετό-βλακας εις τη νιοστή. Πιο καμένος δεν γίνεται..
Ξου, ξου, βλαμένε.
Το καλύτερο που κυκλοφορεί για τον Κασσελάκη και δείχνει πόσο θετικά γράφει στην κοινή γνώμη, γεγονός που αποτυπώνεται και στον μιντιακό θόρυβο που ξεσήκωσε, είναι ότι "αν δεν καταφέρει τελικά να εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί πάντα να τον πάρει ο Μητσοτάκης για το κυβερνητικό του επιτελείο". Δίπλα στον Πιερρακάκη και τον Σκέρτσο.
https://www.capital.gr/arthra/3734573/exei-kamia-tuxi-o-kasselakis/
εφοπλιστής ριζοσπάστης, με απέχθεια στο κεφάλαιο, δεν πρέπει να έχει υπάρξει άλλος στα παγκόσμια χρονικά. Και αυτή η θέση του δεν είναι η μοναδική αντίθεση-αντίφαση με όσα περιγράφει για τον εαυτό του! Πως είναι π.χ. δυνατόν κάποιος που "ξέρει καλύτερα χρηματοοικονομικά και επιχειρείν", να αποχωρεί οικειοθελώς από πολλά υποσχόμενη καριέρα στην μεγαλύτερη επενδυτική τράπεζα του κόσμου επειδή δεν μπορούσε να δεχτεί την αλαζονεία του κεφαλαίου και να προσπαθεί κατ’ επιλογή και με προσωπικές εγγυήσεις (ασχολίαστο) να γίνει εφοπλιστής, δηλαδή να μετατραπεί σε… κάτοχο κεφαλαίου και μάλιστα μεγάλου; Πως μπορούν αυτά τα δύο να συγκεραστούν; Κι ακόμη κι αν κάποιος δεχτεί την θεωρία περί "πολέμου του συστήματος εκ των έσω", πως μπορεί να εμπιστευτεί το μέλλον της χώρας του σε κάποιον που ενδίδει στον πειρασμό, για να τον… κάνει τι άραγε;
Τα αντιφατικά και μη συμβαδίζοντα των λόγων με τις πράξεις, στην παρουσίαση Κασσελάκη, είναι πολλά και εξόχως χτυπητά.
https://www.capital.gr/o-petros-lazos-grafei/3734591/kasselaki-kai-tsipaki/
βρίζεις εσύ το αμερικανάκι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι κομμουνιστές, οι γκομενιστές και οι σάτυροι.... (Τριολέ του παραλόγου!!)
ΑπάντησηΔιαγραφήτο αμερικανάκι του Σύριζα εννοείς. Ρωτάς που ρωτάς την μακακία σου, τουλάχιστον να είσαι αληθής, όχι μισές αλήθειες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά εσείς οι αντισυστημικοί (δήθεν) αριστεροί είστε για τα πανηγύρια. Με το που πάει να ανάψει η συζήτηση σε κάτι ουσιώδες, τσουπ πετάτε τις σύντομες μαλακιούλες σας και κάτι τσιτάτα του βόθρου, γνήσιοι ρωμιοί φραπεδόμαγκες του καφενέ, έλα μωρέ σιγά τώρα γιατί οι ξένοι είναι καλύτεροι...
Έχετε να φάτε φάπες!
Τους συνεργάτες των Γερμανών (και κατά τη διάρκεια της τότε -στρατιωτικής- Κατοχής και της τωρινής, 10ετούς σχεδόν, με τα μνημόνια -οικονομικής-) θα έπρεπε να τους την έχουν.... "μπουμπουνίσει" εκείνοι, οι ελάχιστοι, "τρελοί", που αγαπούν την πατρίδα τους... Το γεγονός ότι δεν έχει συμβεί είναι ότι η "θρυαλίδα" δεν έχει ακόμα "απασφαλιστεί"! Ας όψονται οι συνθήκες... Η ευλογημένη ώρα θα έρθει εκεί που δεν το περιμένουν κι αλίμονό τους, αν βρεθούν τη λάθος ώρα, τη λάθος στιγμή, σε λάθος μέρος!! (Λάθος γι' αυτούς φυσικά!!!)
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τους συνεργάτες των Γερμανών (και κατά τη διάρκεια της τότε -στρατιωτικής- Κατοχής και της τωρινής, 10ετούς σχεδόν, με τα μνημόνια -οικονομικής"
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί λες βρε καμένε, ψεκασμένε, καφενόβιε, μπουρδολόγε, κατά φαντασία αντάρτη.
Σε παράλληλο σύμπαν.