Έχετε δει ποτέ ... σαμιαμίδι-νταβατζή;

Σαν ήμουνα δεκαεννιά χρονώνε, φοιτητάκος, γνώρισα μια πουτανίτσα, θα ’ταν δεν θα ’ταν δεκαεφτά.

Άπειρος νεανίας, δεν είχα ακόμα μάθει τα "κόλπα", νόμιζα πως το κουρμπέτι είναι παιδική χαρά...

Την καψουρεύτηκα, που λέτε, και ψήσιμο στο ψήσιμο την έπεισα να πάμε ένα απόγευμα σινεμά.

Δίνουμε ραντεβού σ’ ένα καφέ στην Ιπποκράτους, καμάρωνα σαν τον γάλο εγώ που κυκλοφόραγα τέτοια γκόμενα, ώσπου μπουκάρουν κάτι τύποι με πολιτικά, με γραπώνουν και βουρ στο αστυνομικό τμήμα των Εξαρχείων... υπό κράτηση.

Βλέπετε, στην ηλικία εκείνη αγνοούσα παντελώς πως όποιος κυκλοφορούσε με πόρνη θεωρούνταν απ’ την αστυνομία "αγαπητικός", δηλαδή νταβατζής.

Οπότε ήταν απλή διαδικαστική προϋπόθεση να σε τυλίξουν σε μια κόλα χαρτί, να σε παραπέμψουν στον σαγγελέα, από κει αυτόφωρο και πριν καταλάβεις τι σου γίνεται ... να βρεθείς μπουζουριασμένος για μια διετία!

Αυτά ας τα διαβάζουν κάποιοι δικαστάδες και δικαστίνες που ξέρω πως είναι φανατικοί αναγνώστες του ιστολογίου...

Εκείνο όμως που με πλήγωσε περισσότερο ήταν που έμαθα πως στην αστυνομία με "έδωσε" η πιτσιρίκα.

Βλέπετε, για να της ανανεώσουν οι μπάτσοι την "άδεια", έπρεπε να τους καρφώσει τρεις "αγαπητικούς".

Ε... προτίμησε ο ένας να είμαι εγώ!

Αλλά ας γυρίσουμε πίσω στο κρατητήριο της Καλλιδρομίου.

Μετά από κάμποσες ώρες με πάνε τσουβαλιδόν στον Διοικητή του Τμήματος.

- Τι έκανε τούτος δω;

- "Αγαπητικός" κυρ Διοικητά.

Σηκώνει τα μάτια ο μεγάλος, με λοξοκοιτάει, στραβομουτσουνιάζει.

Μπροστά του ο άνθρωπος είχε έναν πιτσιρικά  ένα κι εξήντα εφτά, εξήντα δυο κιλά, μπέιμπι φέις, άσπρο δερματάκι και φράπα μαγουλάκι...

Τους κάνει νόημα να με ξαναβάλουν στο κρατητήριο, κι από κει μέσα άκουγα την αγριοφωνάρα του.

Το τι κατσάδα έριξε στους μπάτσους δε λέγεται.

«Σας μοιάζει αυτό το σαμιαμίδι για νταβατζής;", ούρλιαζε...

Με ξανάφεραν στο γραφείο του, μ’ έβαλαν να υπογράψω ένα χαρτί, κι ο κυρ Διοικητής με ξεπροβόδιασε:

"Άντε στη μαμάκα σου αγοράκι μου!"...