Ποιους, άραγε, θα υποστήριζε σήμερα ο Χριστός? Τους Χριστιανοδημοκράτες ή τους Κομμουνιστές?

Χθες φιλοξενήσαμε την παπαδοκόρη την Άντζελα, σε λίγες μέρες έρχεται το Πάσχα, τον άλλο μήνα έχουμε εκλογές κι έρχονται ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις... τα 'χω μπλέξει όλα στο μυαλό μου κι άρχισα να ρετάρω.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά απόψε έχω κολλήσει στη μεταπολεμική Ιταλία. Οι Κομμουνιστές είχαν μεγάλη δύναμη, αλλά η πολιτική κυριαρχία ήταν στην πλευρά των Χριστιανοδημοκρατών.

Απ' τον πόλεμο βγήκε ενισχυμένο και το Βατικανό! Χάρη σ' αυτό η Ρώμη είχε αποφύγει το συμμαχικό βομβαρδισμό. Όσο για τις εκκλησιές και τα μοναστήρια, μετά το 1943 είχαν μετατραπεί σε καταφύγιο των αντιφασιστών αγωνιστών.

Μέχρι κι ο Νέννι, αρχηγός των Σοσιαλιστών, είχε χωθεί για πολλούς μήνες στην κρύπτη του Αγίου Ιωάννη του Λατερανού...

Το Βατικανό, βέβαια, υποστήριζε ανοιχτά τους Χριστιανοδημοκράτες, αλλά κι οι Κομμουνιστές διεκδικούσαν δυναμικά τη ... θεϊκή υποστήριξη!

Ο κομμουνιστής υποψήφιος Δήμαρχος Ρώμης έλεγε το 1953: "Εμείς είμαστε οι αληθινοί Χριστιανοί! Αν ο Χριστός ξαναρχόταν στη γη θα γινόταν μέλος του Εργατικού Συνδικάτου!".

Εδώ που τα λέμε δεν είχαν και πολύ άδικο οι Ιταλοί Κομμουνιστές.

Βέβαια, τα πράγματα μπερδεύουν κάπως καθώς είχαν κι οι Ευαγγελιστές τις πολιτικές διαφορές τους.

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς, π.χ., ήταν κάργα Κομμουνιστής. Γι' αυτό και στη δική του "Επί του Όρους Ομιλία", ο Ιησούς λέει "μακάριοι οι φτωχοί" και "μακάριοι οι πεινώντες".

Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, αντίθετα, φαίνεται πως ήταν Χριστιανοδημοκράτης! Γι' αυτό και παραλλάσσει κάπως τα λόγια του Ιησού. Και προσθέτει δυο-τρεις λεξούλες που ανατρέπουν όλο το περιεχόμενο.

Έτσι, ο κοινωνικός επαναστάτης Ιησούς του Λουκά, γίνεται ρεφορμίσταρος κατά τον Ματθαίο, καθώς διδάσκει ... "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι" και "μακάριοι οι πεινώντες τη δικαιοσύνη"!

Φαντάζομαι αντιλαμβάνεστε τη διαφορά: "πτωχός τω πνεύματι" και "πεινασμένος για δικαιοσύνη" μπορεί να είναι κι ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου! Όχι όμως και "πτωχός" ή "πεινασμένος" σκέτο...