Είναι σκληρή του μούτσου η ζωή - Ναυτικές ιστορίες (Γ’)

Η μυρωδιά του λιμανιού δε μοιάζει με καμιά άλλη.

Δεν είν' η μυρωδιά της θάλασσας, είν' η μυρωδιά του ταξιδιού.

Το λιμάνι κουβαλάει τις μυρωδιές όλης της γης.

Το καράβι μοιάζει λίγο με τη φυλακή και το στρατό. Έξω η ζωή τρέχει. Εκεί μέσα κολλάει. Αναμασάς τα ίδια και τα ίδια. 

Η νύχτα έκανε σα να τον κορόιδευε.

"Η νύχτα είν' σαν τη γυναίκα", σκέφτηκε. "πατάς και δεν ξέρεις που βρίσκεσαι"...

Παντρεύτηκε τη Βιβή ένα μήνα πριν μπαρκάρει. 

Θυμάται ακόμα εκείνο το δειλινό που της έκανε πρόταση γάμου στη Ζέα.

"Αν μου το προτείνεις κι αύριο χωρίς να 'χεις καπνίσει, θα δεχτώ", του 'χε απαντήσει.

Αλλά κείνος το 'χε πάρει απόφαση να νοικοκυρευτεί. Κι ας ήξερε πως θα του λείψουν τα κορίτσια της Τρούμπας με τα φανταχτερά φορέματα, το διαπεραστικό γέλιο, τη μελαγχολία και την αλητεία στο βλέμμα.

Απόψε είχε νυχτερινή βάρδια αλλά ευτυχώς ήρθε να του κάνει παρέα ο Γιάννης. Η γυναίκα του τον είχε κερατώσει και πήρε απόφαση να μην ξαναγυρίσει Ελλάδα. Θα έμενε μόνιμα στη Βραζιλία. Πολλοί το 'χαν κάνει...

Ο Γιάννης ήταν άνθρωπος διαβασμένος και το φιλοσόφησε, κι ας του χε πέσει βαριά η κεραμίδα.

"Κι οι γυναίκες άνθρωποι είναι", έλεγε. "Τις έμαθαν κι αυτές οι μανάδες τους να λένε συνέχεια ψέματα. Να υποκρίνονται. Από μικρούς μας μαθαίνουν πως άβυσσος χωρίζει τα δυο φύλα. Πόσες και πόσες γυναίκες δεν βλέπουν τον άντρα τους σαν εχθρό τους? Πόσες δεν μπούχτισαν απ' το ρόλο της καλής νοικοκυράς και θέλουν έστω και για λίγο να ζήσουν την παιχνιδιάρικη κι ανέμελη ζωή της ερωμένης? Δεν είμαστε μόνο εμείς που θέλουμε επιβεβαίωση κολλητέ. Κι οι γυναίκες ψοφάνε να αισθανθούν ποθητές, πως έχουν ακόμα πέραση, πως μπορούν να σαγηνέψουν τ' αρσενικά. Κι οι γυναίκες γουστάρουν να κοκορεύονται στις φίλες τους για τα ερωτικά τους παραστρατήματα"...

Ο καπετάνιος τους ενημέρωσε πως μια μεγάλη παραγγελία ματαιώθηκε και πως θα γύριζαν στον Περαία ένα μήνα πριν το κανονισμένο.

"Ωραία, θα κάνω έκπληξη στη Βιβή", σκέφτηκε ο μούτσος.

Ο Γιάννης τον φρέναρε. "Φίλε, είναι νόμος! Να ειδοποιείς τη γυναίκα σου όταν γυρίζεις. Γιατί αν την πιάσεις στα τέσσερα μπορεί να κάνεις φονικό"!

Δε τον άκουσε...

Καταδικάστηκε σε 20 χρόνια κάθειρξη.

Η απολογία του ήταν μια απ' τις πιο σύντομες στο κακουργιοδικείο:

"Οι πουτάνες! Για ένα πήδημα στέλνουν τον κόσμο στη φυλακή!

Ευτυχώς ξέρουν και κρύβονται αλλιώς δεν θα χωρούσαν οι φυλακές...

Οι πουτάνες! Πρώτα κάνουν τη ζημιά και μετά πέφτουν στα πόδια σου να τις σχωρέσεις"...