"Ημερολόγιο λιποταξίας" (63) - Ραντεβού με την ιστορία...

Στο δρόμο απ’ την Αμισό προς την Κερασούντα κάνω μια στάση στην Ορδού. 

"Ορντού" στα τούρκικα σημαίνει στρατιωτικό σώμα, κάτι σαν Μεραρχία. Πράγματι, σε τούτο το μέρος διατηρούσαν μόνιμο στράτευμα απ’ τον 15ο αιώνα οι Ντερεμπέηδες της περιοχής, φοβεροί πολέμιοι της Τραπεζούντας.

Οι Ρωμιοί τα έλεγαν Κοτύωρα, που σημαίνει "Κότυος ώρα", δηλαδή φρούριο του Κότυος, αρχαίου βασιλιά της Παφλαγονίας, συμμάχου του βασιλιά της Σπάρτης Αγησίλαου.

Ο Ξενοφώντας αναφέρει τα Κοτύωρα ως αποικία των Σινωπέων. Και περιγράφει στην Κάθοδο των Μυρίων πως κάπου εδώ είχαν στρατοπεδεύσει οι Μύριοι.

Ρωτάω και μαθαίνω πως τα αρχαία Κοτύωρα ήταν κάπου δυο χιλιόμετρα απ’ τα σημερινά, σ’ ένα ακρωτήρι που οι Τούρκοι το λένε Κλισέ Μπουρουνού.Εκεί βρέθηκαν όντως ερείπια αρχαίων ναών, φρουρίων και λαξευτών τάφων...

Οι Ρωμιοί Κοτυωρίτες αυτοαποκαλούνταν Λαζοί. Βέβαια, "Λαζοί" ήταν ένα απ’ τα πολλά φύλα που κατοικούσαν στην περιοχή του Πόντου. Αλλά αν τους το πεις γίνεσαι εχθρός τους. Γι’ αυτούς το "Λαζοί" προέρχεται απ’ το "Ελλάς ζει", άρα είναι κι αυτοί Ελληναράδες...

Στις 11 Αυγούστου 1917 έγινε ένα αξιοσημείωτο γεγονός στα Κοτύωρα. Ο ρωσικός στόλος από την Τραπεζούντα ήρθε να τα βομβαρδίσει γιατί το μέρος κατεχόταν απ’τους Τούρκους. Οι ντόπιοι χριστιανοί μόλις είδαν τα ρούσικα πλοία έτρεξαν στην παραλία και παρακαλούσαν τους Ρώσους να τους πάρουν μαζί τους στην Τραπεζούντα για να σωθούν.

Η αλήθεια είναι πως τελικά οι Ρώσοι πήραν μαζί τους σχεδόν τους μισούς χριστιανούς της πόλης. Αλλά τα πεινασμένα και άτακτα πληρώματα έγδυσαν κυριολεκτικά τους άτυχους διασωθέντες.

Αρκετοί ναύτες κατέβηκαν και στην παραλία, καταλήστεψαν σπίτια και μαγαζιά και διέπραξαν και πολλούς φόνους όσων προσπάθησαν να προστατέψουν τις περιουσίες τους!