Στο πρώτο μπάρκο μου, οι "παλιοί" μού ’δωσαν δυο συμβουλές:
"Ο ναυτικός όταν δεν έχει δουλειά πρέπει να κοιμάται"! Σωστή συμβουλή και την ψιλοτήρησα. Το σώμα έχει ανάγκη για ξεκούραση και σε οριακές καταστάσεις είναι θέμα επιβίωσης. Άσε που ο ύπνος σε γλυτώνει απ’ τις πολλές σκέψεις κι αναμνήσεις. Δεν θέλει και πολύ να σαλτάρεις μεσοπέλαγα...
"Ο ναυτικός για να βάλει μερικά φράγκα καβάντζα για τις δύσκολες ώρες πρέπει να μαλακίζεται"! Κι αυτή σοφή συμβουλή. Οι περισσότεροι ναυτικοί όσα βγάζουν τα τρώνε στα καμπαρέ, στις "χορεύτριες" και στις πουτάνες! Και πεθαίνουν στην ψάθα...
Εμένα μου άρεσε να στέκομαι στα λιμάνια με τις τσέπες γεμάτες εγγλέζικες λίρες και ν’ αγναντεύω τις όμορφες πουτάνες. Χωρίς να μπορώ να κρύψω τη χαρμανιασμένη ερωτική σαστιμάρα μου. Και με μύτη μελανιασμένη απ’ τη ρούφα της μπύρας...
Στέκομαι απέναντι απ’ τις καλντεριμιτζούδες και τις μπανίζω να στέκονται σταυροπόδι, αλλάζοντας συνεχώς τη θέση των ποδιών τους, δείχνοντας πόσο γουστάρουν να τρίβουν τα μπούτια τους.
Και στο βάθος να ξεπροβάλλει το μικρό τριγωνάκι απ’ το κόκκινο βρακάκι που αγκομαχά να καλύψει τη θεότητα της Αφροδίτης, τη βαριά κι αδυσώπητη.
Η ευτυχία, λένε, έχει χίλια πατώματα. Και σε κάθε πάτωμα υπάρχει κι ένα μουνί!
Μ’ αρέσει το κολασμένο άρωμα των φτηνιάρικων μπουρδέλων. Η λιγωμένη υγρασία των κορμιών, η χαρακτηριστική μυρωδιά εκκρίσεων υπόξινων οργασμικών υγρών.
Πολλών εβδομάδων σπέρμα έβραζε καυτό στην κύστη μου. Και τις περισσότερες φορές τινάζονταν κατά ριπάς στα μπούτια και στις κοιλιές των "κοριτσιών", πριν καν προλάβω να φορέσω προφυλακτικό. Είναι το γνωστό σεξολογικό φαινόμενο του "σεισμικού οργασμού προ των πυλών"!
Στην Αμβέρσα βρήκα μια πουτάνα που πήγαινε μόνο με Έλληνες ναυτικούς. "Γιατί είναι ράτσα και καλοπληρωτές. Οι Έλληνες ναυτικοί είναι συνεχώς καυλωμένοι και γουστάρω", μου είπε.
Το ’ξερε πως οι περισσότεροι από μας χύνουμε πριν καν μπούμε μέσα της. Γι’ αυτό μας "έπαιρνε νυχτέρι", δηλαδή πήγαινε με τον ίδιο πελάτη όλη τη βραδιά. Την πρώτη φορά, απ’ την καύλα, χύναμε στα κωλομέρια ή στον αφαλό της. Αλλά τις επόμενες θυσιάζαμε κανονικά στο "ναό της Ακροκορίνθου"!
Κι αξημέρωτα, πριν μας αποχαιρετήσει, ζήταγε και την "πρωινή σοκολάτα" της, δηλαδή το πρωινό γαμήσι.
Δεν της χάλαγα χατίρι. Αλλά τι να σας πω, ρε παιδιά, αυτό το πρωινό γαμήσι ποτέ μου δεν το πολυφχαριστήθηκα. Παρά τις δυνατές προστιχοκουβέντες της, ένιωθα σαν παντρεμένος που το κάνει αγγαρεία...
4 σχόλια:
Αριστούργημα! Το καλύτερο σεξοδιήγημα σου μέχρι στιγμής. Εκτός του ότι δεν μπορούν να διαισθανθούν την κλάση σου, κομπλάρουν γι' αυτό και δεν βλέπω σχόλια. Πότε θα είναι έτοιμο το βιβλίο;
Φίλε, σε τρώει η τσεπούλα σου να πληρώσεις κανά
15ευρω για ν’ αγοράσεις το βιβλίο;
Αφού θα τα διαβάζετε εδώ τζάπα είπαμε...
Είσαι και συγγραφικά free spirit ε.. Τότες κράτα το compliment.
θενκς!
Δημοσίευση σχολίου