Ένας μούτσος απ’ το Καρπενήσι! (Ι’ - Αλλόφυλες νεράιδες!)

"Το χειρότερο λιμάνι είναι προτιμότερο απ' το καλύτερο πέλαγος"! Έτσι δε λεν οι ναυτικοί?

Η Τζαμάικα είν' το "νησί των πειρατών" και το Κίνγκστον ένα απ' τα πιο επικίνδυνα μέρη του κόσμου. Ο ξένος, αν δεν συνοδεύεται από ντόπιο σωματοφύλακα, κινδυνεύει να βρεθεί μαχαιρωμένος για το τίποτα σε κάποιο απ' τα στενά σοκάκια του.

Αν ξεχάσεις πως δεν είσαι στον Περαία και χαλαρώσεις λίγο, σίγουρα σε κάποια γωνιά και του πιο πολυσύχναστου δρόμου θα βρεθούν δυο-τρεις αραπάδες να σου κολλήσουν ένα στιλέτο στην πλάτη και να σου πουν "δώσε όλα όσα έχεις πάνω σου, και με το χαμόγελο, γιατί θα βγεις μαχαιρωμένος"...

Το Κανάλι του Παναμά αν δεν το δεις δεν μπορείς να καταλάβεις για τι θαύμα μιλάμε. Κόβει στα δύο την Αμερική και ενώσει δυο ωκεανούς.

Δεν είν' ένα απλό πέρασμα όπως το Σουέζ ή το Γιβραλτάρ. Εδώ, τα καράβια ανεβοκατεβαίνουν πολλές δεξαμενές που τις τροφοδοτούν ποταμοί, φράγματα και λίμνες. Είναι το θρυλικό πέρασμα που κάθε πλήρωμα ονειρεύεται.

Στις προβλήτες βλέπεις χαραγμένα ονόματα και λέξεις απ' όλες τις γλώσσες του κόσμου. Χωρίς καμιά υπερβολή οι ελληνικές κυριαρχούν. Δεν υπάρχει λιμάνι χωρίς Αθήνα, Παρθενώνα, Λευκό Πύργο, Όλυμπο, Ζορμπά...

Σα βγεις στον Ειρηνικό, σου φαίνεται καλοτάξιδος και γαληνεμένος. Αλλ' αυτή είναι η "αλήθεια" μόνο των ποιητών και των ερωτευμένων. Δεν υπάρχει πιο μοβόρα και πρόστυχη θάλασσα!

Το αίσθημα της στέρησης κι η απουσία γυναίκας φέρνουν νεύρα και ξεσπάσματα.

Τ' αφροδίσια δίνουν και παίρνουν. Έρχονται και περνούν σαν το βήχα, αρκεί να τα προλάβεις. Είναι παράδοση για τους θαλασσινούς των μεγάλων ταξιδιών. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει. Και μπορεί να συμβεί στον καθέναν.

Η μοναξιά δένει τις ζωές πολλών ναυτικών με αλλόφυλες νεράιδες. 

Στις φτωχογειτονιές της Πειραϊκής βλέπεις πολλές από δαύτες. Γυναίκες απ' όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Οι περισσότερες ανακάλυψαν τον ελληνικό παράδεισο, ξέφυγαν απ' τη μιζέρια του Τρίτου Κόσμου, και δείχνουν την ευγνωμοσύνη τους με την απίστευτη υποτακτικότητά τους.

Οι βόρειες, απ' τις κρύες πατρίδες, είναι πιο ανεξάρτητες. Ο μεσογειακός ήλιος ζεσταίνει τις καρδιές τους και τις μεταμορφώνει σε πιστές κυράδες...

Και στις αλάνες βλέπεις να παίζουν παιδιά όμορφα, από σπάνιες ράτσες και συνδυασμούς. Έλληνες με τα όλα τους δηλαδή...