Ένας μούτσος απ’ το Καρπενήσι! Θ’ - Οι μπάφοι με φέρνουν στον "κόσμο των ακυβέρνητων υγρών"!)

Γιού νόου "Κουροσίβο"; 

Είν’ το σκατόρευμα του Ειρηνικού, που στα γιαπωνέζικα σημαίνει "μαύρη παλίρροια". Κάνει το στίγμα σου να μην αντιστοιχεί σε καμιά πρόβλεψη. Σε πιάνει ένας πανικός αμφιβολίας για τη θέση σου.

Κι εκεί που νομίζεις πως ο τυφώνας θα περάσει μίλια μακριά σου, βρίσκεσαι ξαφνικά στο μάτι του!

Τα κύματα σκεπάζουν το βαπόρι, ακούς τα ψαροκάικα να καρφώνονται στην πλώρη σου κι εσύ παλεύεις με το σωσίβιο δεμένο πάνω σου...

Οι άλλοι πιάνουν τον πούστη και τον πετάνε στη θάλασσα. 

Είν’ μια παλιά ναυτική δεισιδαιμονία που θεωρεί την παρουσία πούστηδων στο πλήρωμα μεγάλη γρουσουζιά και μαγάρισμα. Ίσως γιατί προκαλεί την οργή των Θεών...

Κάποιοι το ’χουν ρίξει στις προσευχές, άλλοι πίνουν για να τους περάσει ο φόβος. 

Ένας Ρώσος μαραγκός βγάζει απ’ την κωλότσεπη μια μικρή κοκκινωπή τουφίτσα. Τη φυλάει με ευλάβεια. Είν’ απ’ τις μουνότριχες της γκόμενάς του.

Εγώ ορκίζομαι πως αν βγω από δω ζωντανός δεν θα ξαναμασουριάσω τους παράδες. Θα τα τρώω μέχρι τελευταίας δεκάρας στις πουτάνες. 

Φαντασιώνομαι τη λιγωμένη αναθυμίαση του φρεσκομπανιαρισμένου κοριτσίστικου κορμιού. 

Έχω παραισθήσεις. 

Ξελιγωμένος απ’ την αγαμησιά, κάνω μπάφους νηστικός και νιώθω τα δάχτυλά μου να εισχωρούν σε υγρούς κόλπους, να παίζουν μ’ ευαίσθητες κλειτορίδες. 

Η γλώσσα μου κοινωνεί στην ερεθισμένη "Ωραία Πύλη". Βλέπω χείλη σαρκώδικα να μη λεν να κλείσουν χωρίς να βάλουν μέσα τους το κάτι τις. 

Ζω στον κόσμο των "ακυβέρνητων υγρών"...  

Ο καβάλος μου δε λέει να ξεφουσκώσει. Χαϊδεύομαι με τρόπο αγρίμικο. Ξεχαρμανιάζω λίγο.

Δεν ξέρω κολύμπι, αλλά κι όσοι ξέρουν δεν πρόκειται να σωθούν.

Οι παραισθήσεις αγριεύουν.

Βρίσκομαι σ’ ένα λιμάνι άγνωστο. Σε μια χαμοκέλα. 

Με κερνάνε τσιγάρα πρόστυχα. Δεν θ’ αφήσω πιοτί αδοκίμαστο. Ψάχνω να βρω καμιά χαμούρα αχόρταγη. Αλλά να προσέξω να μη δεθώ μαζί της. Γιατί τότε γκρεμοί περίεργοι με καρτερούν.