25η Μαρτίου 2016: η μέρα που ο Αρβανιτόβλαχος κουτούπωσε τον Αφγανό!

Μπακαλιάρους κι αηδίες δεν τρώω τέτοια μέρα. Αυτά τα γελοία έθιμα τα βρίσκω πολύ μικροαστικά!

Τέλος πάντων, κάτι τσίμπησα το μεσημέρι, διάθεση πολύ δεν είχα, και πήγα να πιω ένα καφεδάκι με την ησυχία μου στα Εξάρχεια.

Στο καφέ δεν είχε πολύ κόσμο, πιάνω ένα παράμερο τραπεζάκι, αράζω κι αρχίζω να διαβάζω το Κοράνι. Ξέρετε, την ελληνική έκδοση που είχε προσφορά το Βήμα πριν κανά-δυο μήνες.

Κάποια στιγμή έρχεται κι ο ... , ο Αφγανός φίλος μου. Θεωρείται προοδευτικό παιδί και γενικά κάνουμε παρέα αν και χωρίς πολλά κολλητιλίκια.

Ξαφνικά, σα να τον τσίμπησε μύγα, φωνάζει:

- Τι είν’ τούτο δω;

- Το Κοράνι ρε μαλάκα.

- Όχι το βιβλίο ρε, τούτο δω!

Και μου δείχνει μια μικρή κηλίδα στο χοντρό εξώφυλλο.

"Αααα, μου χύθηκε λίγο καφές", του λέω.

Παίρνει το βιβλίο στα χέρια του, το ανοίγει και παθαίνει νέο σοκ.

- Κι αυτά εδώ τι είναι;

- Χύσια είναι ρε μαλάκα! Δεν τα βλέπεις; Σημειώσεις με μολύβι είναι που κρατάω στα περιθώρια!

"Αυτό είναι μεγάλη ασέβεια", μου λέει και με κοιτάει κάπως άγρια.

"Πλάκα κάνεις! Πες μου πως μου κάνεις πλάκα!", του λέω.

"Καθόλου πλάκα δεν σου κάνω. Αυτό απαγορεύεται αυστηρά".

Εκεί αρχίζω να τα ψιλοπαίρνω...

"Ρε αρχιμαλάκα", του λέω, "για πες μου: πίνεις οινόπνευμα, συζείς με γκόμενα, κάνεις παρέα με αλλόθρησκους;"

"Ε ναι...".

"Νέξισου ρε μαλάκα! Όλ’ αυτά τα απαγορεύει το Κοράνι! Προσεύχεσαι πέντε φορές τη μέρα, κάνεις ελεημοσύνες;"

"Όχι!"

"Δηλαδή δεν εφαρμόζεις τίποτα απ’ όσα λέει το Κοράνι, και σε μάρανε το χαρτί του βιβλίου; Τατζίκος γεννήθηκες Τατζίκος θα πεθάνεις ρε μάλαξ!".

Εδώ έληξε η πρώτη φάση του επεισοδίου και νομίζω πως είχα απόλυτο δίκιο. 1-0 που λένε. Αλλά ακολούθησε και δεύτερη φάση που είχα εγώ άδικο... οπότε 1-1!

Ο Αφγανός άρχισε να μου λέει πόσο καλά ήταν στο Αφγανιστάν στις αρχές του 20ού αιώνα. 

Πράγματι, ο τότε βασιλιάς τους ήταν δυτικοσπουδαγμένος άνθρωπος κι είχε κάνει την Καμπούλ μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη. 

Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, πριν 100 χρόνια πόλεις όπως η Καμπούλ, η Δαμασκός κι η Βηρυτός ήταν σα μικρά Παρίσια. Καμιά σχέση με την τότε ελεεινή Αθήνα.

Αλλά εγώ τον άκουγα να παινεύει τον Αφγανό βασιλιά και μέσα μου κόρωνα. Γιατί έχω τα δικά μου κολλήματα. Διάβαζα πρόσφατα και το βιβλίο του Ενεπεκίδη για τον Εθνικό Διχασμό και ήμουν πολύ κουρδισμένος.

Οκ, το ξέρω. Άλλο οι Βασιλιάδες στην Ελλάδα κι άλλο στο Αφγανιστάν. 

Εδώ η Βασιλεία χώριζε, ήταν το μακρύ χέρι τον ξένων δυνάμεων, προκαλούσε διχασμούς κι εμφυλίους. Στο Αφγανιστάν ένωνε τις φυλές και εξασφάλιζε πρόοδο και ειρήνη.

Αλλά όταν είσαι προκατειλημμένος σαν κι εμένα, και φανατικός αντιβασιλικός, δεν μπορείς να το ελέγξεις. Ευτυχώς τελικά τα κατάφερα κι αυτοπειθάρχησα κι έτσι δεν εκτέθηκα. Αλλά μέσα έβραζα!

Κι όταν μέσα σου βράζεις, δεν αργεί να γίνει το κακό.

Επόμενο θέμα συζήτησης πιάσαμε το μεταναστευτικό.

Ο Αφγανός άρχισε να κατηγορεί την ελληνική κυβέρνηση πως δε σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών κι άλλες τέτοιες μαλακίες.

Κυριολεκτικά μού άναψαν τα λαμπάκια.

"Ρε μαλάκα, ζεις σε μια χώρα που έχει την προοδευτικότερη κυβέρνηση στην Ευρώπη. Με μεγάλο πολιτικό κόστος υπερασπίζεται τα συμφέροντα των μεταναστών. Ρίξε μια ματιά ποιοι κυβερνούν και ποιοι ετοιμάζονται να κυβερνήσουν τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Είχες και στο χωριό σου ανθρώπινα δικαιώματα και τώρα σου φταίει ο Σύριζας;"

Και στη συνέχεια το παραχόντρυνα: "Έχουν τελικά δίκιο οι φασίστες που λένε πως λίγο θάρρος να σας δώσουμε θα μας γαμήσετε κι από πάνω"!

Με κοίταξε κάπως αηδιαστικά, και μου είπε: "Τελικά είσαι κι εσύ κρυφοφασίστας"!

Ε, τότε  σάλταρα. Τον αρπάζω απ’ το γένι και τον γονατίζω!

Ευτυχώς παρενέβη η Βαλκανική Ειρηνευτική Δύναμη του ΟΗΕ, δυο-τρία Βουλγαρέλια κι ένας Τούρκος και μας χώρισαν.

Βγήκα από το καφέ λίγο στραπατσαρισμένος απ’ τον καυγά.

Κι εκείνη τη στιγμή με πιάνει κι η νεροποντή με το χαλάζι στην Καλλιδρομίου.

Άι στα γαμίδια όλα πια...