"Ημερολόγιο λιποταξίας" (95) - Προδότης κι όχι "εθνάρχης" ήταν ο Βενιζέλος!

Το ’χουμε ξαναπεί χιλιάδες φορές: μην πιστεύετε κανένα από το βιβλία "ιστορίας" που διδάσκονται στα σχολεία μας. Ούτε κι αυτά που μοιράζουν δωρεάν οι νταβατζήδες του τύπου! Δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. 

Ή, μάλλον, έχουν: είναι ακριβώς το αντίθετο της πραγματικότητας.

Παρ’ τε ένα απλό παράδειγμα. Οι νταβατζήδες, ποιους θέλουν να μας φορέσουν κολάρο ως "εθνάρχες"; Τον Βενιζέλο και τον Καραμανλή. 

Δηλαδή δυο πρόσωπα που έχουν τα εξής κοινά: πρώτον, κανένα σεβασμό στη δημοκρατική νομιμότητα και, δεύτερον, ήταν μεγάλοι κωλαγλείφτες των ξένων αφεντικών μας, Αγγλογάλλων κι Αμερικανών.

Θα μιλήσουμε άλλη φορά για τον Καραμανλή και για τις δυο δικτατορίες του Βενιζέλου, της περιόδου 1917-1920 και του "ιδιωνύμου" του 1929.

Τώρα, μια κι ετοιμαζόμαστε να εγκαταλείψουμε τη Μικρασία, ας πούμε δυο λογάκια για την εξωτερική πολιτική του "εμπνευσμένου οραματιστή" Βενιζέλου.

Κι ας γυρίσουμε πίσω το χρόνο, στο Γενάρη του 1915. Ο Πρώτος Παγκόσμιος έχει αρχίσει κι η Ελλάδα ψάχνει τα βήματά της.

Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος, γαμπρός του Γερμανού Κάιζερ, επιθυμεί αυστηρή ουδετερότητα. Γιατί η μη συμμετοχή της χώρας μας στον Πόλεμο ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να κάνει στη Γερμανία.

Απ’ την άλλη ο Βενιζέλος σκίζεται να μας χώσει στον πόλεμο, στο πλευρό των φίλων του Αγγλογάλλων.

Η Βουλγαρία είναι ακόμα ουδέτερη κι οι Μεγάλες Δυνάνεις προσπαθούν να την προσεταιρισθούν δίνοντάς της διάφορα ανταλλάγματα. 

Ο Βενιζέλος, για να διευκολύνει την ένταξη της Βουλγαρίας στην Αντάντ, κάνει μια απίστευτη πρόταση: στέλνει επιστολή στο Βασιλιά και του προτείνει να παραχωρήσει η Ελλάδα στη Βουλγαρία την περιοχή της Δράμας και της Καβάλας, ως αντάλλαγμα της βουλγαρικής ένταξης στο αγγλογαλλικό στρατόπεδο. Και  η Ελλάδα θα έπαιρνε ως "αντάλλαγμα" την πολύ μεγαλύτερη Μικρασία!

Αντιλαμβάνεστε τι πρότεινε ο Βενιζέλος;

Θα δίναμε κάτι σίγουρο, δηλαδή τη Δυτική Μακεδονία, για να πάρουμε αέρα κοπανιστό. 

Γιατί ούτε σίγουρο ήταν πως η Αντάντ θα κέρδιζε τον πόλεμο, ούτε πως η Οθωμανική Αυτοκρατορία θα διαμελιζόταν, άσε που τα μικρασιατικά εδάφη θα τα διεκδικούσαν ένα σωρό μικρές και μεγάλες δυνάμεις.

Για να καταλάβετε πόσο μεγάλη απάτη ήταν η αγγλική υπόσχεση πως δήθεν θα μας παραχωρούσαν τη Μικρασία, σας λέω μόνο τα εξής:

Πρώτον, η Μικρασία δεν ήταν ούτε προβλεπόταν να τεθεί υπό αγγλικό έλεγχο ώστε να μας την παραχωρήσει.

Δεύτερον, τμήματα της Μικρασίας διεκδικούσαν η Ιταλία και η Γαλλία.

Τρίτον, στη Μικρασία έπαιζε χοντρά κι η τσαρική Ρωσία. Που σίγουρα θα καταλάμβανε τα παράλια του Πόντου, θα διεκδικούσε την Κωνσταντινούπολη, κι αν δεν την έπαιρνε θα "ισοφάριζε" με μικρασιατικά παράλια.

Τέταρτον, μεγάλο μέρος της ίδιας περιοχής διεκδικούσε και το υπό ίδρυση Αρμενικό Κράτος, που θα τελούσε υπό την υψηλή προστασία της Ρωσίας. Οι Αρμένιοι ονειρεύονταν τη "Μεγάλη Αρμενία", με ένα λιμάνι στη Μαύρη Θάλασσα (Βατούμ) κι ένα στο Αιγαίο (Σμύρνη). Ναι, καλά ακούσατε: τη Σμύρνη τη διεκδικούσαν κι οι Αρμένιοι. Και μέσω αυτών θα κατέβαινε κι η Ρωσία στα "θερμά ύδατα" της Μεσογείου.

Πέμπτον, κράτος διεκδικούσαν κι οι Κούρδοι, επίσης με την προστασία της Ρωσίας. Πόσα και ποια μικρασιατικά εδάφη θα περιλάμβανε αυτό θα κρινόταν τελικά από τη δύναμη των όπλων.

Έκτον, και τελευταίο, υπήρχαν και τα εκατομμύρια Τούρκων, που ασφαλώς δεν θα κάθονταν με σταυρωμένα χέρια να τον πιούν!

Καταλαβαίνετε τώρα πόση αξία είχαν οι υποσχέσεις των Άγγλων πως "θα παραχωρούσαν τη Μικρά Ασία στους Έλληνες". Και πόσο σοβαρές ήταν οι διάφορες Συνθήκες που υπογράφηκαν και που δημιουργούσαν στα χαρτιά την εικονική εικόνα της Ελλάδος των δέκα ηπείρων και των πέντε γαλαξιών.

Με απλά λόγια: η πρόταση του Βενιζέλου σήμαινε την απώλεια όλων των εδαφών. Και της Δυτικής Μακεδονίας (συνεπώς και της Θράκης) και της Μικρασίας. Ευτυχώς που οι Βούλγαροι την απέρριψαν...

Ο Βενιζέλος ένα μόνο είχε στο νου του: πώς θα εξυπηρετούσε τα αγγλικά συμφέροντα μέχρι τελευταίας ρανίδος ελληνικού αίματος!

Γι’ αυτό και όταν πέθανε, το 1936, το αγγλικό κράτος θεώρησε "ζήτημα τιμής" να αγοράσει την κατοικία του Βενιζέλου στην οδό Βασ. Σοφίας και να τη μετατρέψει σε κατοικία του εκάστοτε Άγγλου πρέσβη στην Αθήνα.

Την βλέπουμε και σήμερα δίπλα στην αγγλική πρεσβεία στο Κολωνάκι...