"Ισπανικό" ακορντεόν...

Τη γνώρισα σ’ ένα από κείνα τα παράξενα μπαρ που σύχναζα εκείνη την εποχή.

Έπινε κι αργοχόρευε μόνη της.

Ήταν φευγάτη.

Τα έβρισκα όλα υπέροχα πάνω της. Χείλη όλο σάρκα. Τη φανταζόμουν γυμνή και μ’ έπιανε ίλιγγος.

Την έτρωγα με τα μάτια. 

Είμαστε όντα ατελή. Καταδικασμένα στην άγονη περιπλάνηση. Τα αδηφάγα βλέμματα της ημέρας μεταμορφώνονται τη νύχτα σε μαχαίρια. Κυνηγάμε την ολοκλήρωσή μας στον έρωτα. Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση...

Τι επιδιώκουμε άραγε; Μόνο την ερωτική απόλαυση; Ή και κάτι άλλο; Και τι μπορεί να είναι αυτό το "άλλο";

Το σεξ είναι η πιο ύπουλη παρουσία στη ζωή μας.

Συνέχιζα να την κοιτάω με τα μισόκλειστα πιωμένα μάτια μου κι ήταν σα να διάβαζα γλαρωμένος το Κάμα Σούτρα!

Το μπαρ ήταν γεμάτο σώματα και υποσχόμενες χειρονομίες.

Η τύπισσα έπιασε στον αέρα το συνθηματικό μου σφύριγμα. Ήταν ένα μελαχρινό κι άγριο πουλάρι.

Με μιας πέταξε από πάνω της με ανάλαφρες κινήσεις τα ταμπού που τόση ώρα την κρατούσαν μόνη εκεί στην άκρη. Χωρίς καμιά χυδαιότητα και ανεπιτήδευτα ήρθε κοντά μου. Μου έδωσε να πιω απ’ το ποτήρι της και μου είπε: "πες μου πώς κάνεις έρωτα, να σου πω ποιος είσαι"!

Χωρίς να το πολυσκεφτώ της απάντησα "οι μερακλήδες το κάνουν μόνο από πίσω"!

"Έλα να σου μάθω νέα κολπάκια. Θέλω να γίνω η αγκαλίτσα σου, το μουνάκι και το κωλαράκι σου, να είμαι το γαμησάκι σου, η φαντασιωσούλα σου, το τσιγαράκι, η μουσικούλα σου, το ταξιδάκι κι ο προορισμός σου"...

Πήγαμε σ’ ένα ξενοδοχείο εκεί κοντά.

Αποδείχθηκε η πιο εξαίσια και δαιμονική γυναίκα στη ζωή μου.

Το πήρε στο στόμα της και το κανάκεψε για ώρα πολλή με τα χείλη και τη γλωσσίτσα της. 

Μετά το έβαλε ανάμεσα στα βυζιά της κι άρχισε απίθανα κόλπα. Ήξερε πότε να τα σφίξει και πότε να τα χαλαρώσει. Ήταν μια εξαίσια παράσταση ακορντεόν!

"Τώρα επιμένεις πως μόνο με κωλαράκι φτιάχνονται οι μερακλήδες;", με ρώτησε καθώς με το δάχτυλό της μάζευε τα σπέρματα απ’ το σαγόνι και τα έβαζε στο στόμα της...