Είμαστε οι εμπειρίες μας? (του Γιάννη Νικολουδάκη)

Η μέχρι τώρα εμπειρία της ζωής μου μου δίδαξε πως προηγείται το συμφέρον και έπεται η ιδεολογία. 

Κυνικό, αλλά και "βαθύ", ταυτόχρονα! Ανεπαίσθητο, τόσο που δεν το καταλαβαίνουμε και νομίζουμε ότι δρούμε ανιδιοτελώς, πως σκεφτόμαστε αντικειμενικά.

Ο εγωισμός προηγείται, είναι η κινητήρια δύναμη του καθενός. Λέγοντας "εγωισμός", ας μη νομιστεί πως τον λαμβάνω με τη σημασία που συνηθίζεται να του προσδίδεται στην καθημερινότητα, αλλά με μια πιο ευρεία έννοια και σημαίνει, απλούστατα, την τάση να ατενίζουμε και εντέλει να ερμηνεύουμε την πραγματικότητα μέσα από τις δικές μας εμπειρίες, εντυπώσεις, συναισθήματα, συγκυρίες, γεγονότα.

Όταν ο άλλος εξυμνεί τον έρωτα π.χ., τον εξυμνεί γιατί τον έχει ζήσει, έχει δει την καλή του πλευρά, το καλό του πρόσωπο... Όχι λίγες φορές είναι "ευνοημένος" και προτιμητέος από το άλλο φύλο! 

Υμνεί τη γυναίκα, γιατί η ίδια έχει "υμνήσει" πριν τον θαυμασμό του προς αυτήν, το ενδιαφέρον του έχει βρει αντίκρυσμα!! Κάποιος άλλος, αντίθετα, θεωρεί πως με αυτόν τον τρόπο θα τραβήξει το ενδιαφέρον τους, το οποίο έχει στερηθεί!!

Ο μισογύνης, πάλι, γιατί είναι μισογύνης;

Διότι είναι σίγουρο -πως στο 99,9999% των περιπτώσεων- διαθέτει μια "ασχήμια"*, είτε αυτή είναι σωματική, είτε -κι εδώ δώστε προσοχή, διότι έχει μεγάλη σημασία κι είναι ένα πράγμα που περνάει στο "ντούκου" από την πλειονότητα!- ψυχική- συναισθηματική!!!!

Γίνεται κάποιος να έχει επιτυχία στις γυναίκες και να είναι μισογύνης;

Ας προχωρήσουμε σε άλλα! Γιατί κάποιος είναι άθεος; Διότι έχει ακράδαντες αποδείξεις πως δεν υφίσταται "ανώτερο ον", "κινητήρια δύναμη" ή μήπως γιατί σε πολλές περιπτώσεις έχει κακοποιηθεί από τη θρησκεία και κατεξοχήν από άτομα τα οποία συνδέονται με τον χώρο αυτό;

Γιατί κάποιος είναι θρησκευόμενος; Επειδή έχει δει τον Θεό live; (Εδώ γελάμε!). Στην πλειονότητα των περιπτώσεων για βαθείς και ποικίλους συναισθηματικούς και άλλους λόγους.  Είτε διότι αισθάνεται πως δεν είναι δυνατόν να βρεθεί το δίκιο το δικό του, είτε των άλλων, σε αυτή τη ζωή -οπότε προτιμά να οραματίζεται μια άλλη-, είτε διότι η ενασχόληση με τα θεία καλύπτει βαθύτερα συναισθηματικά κενά ή ανασφάλειες, είτε γιατί ο Θεός λειτουργεί σαν κάποιο γονεϊκό υποκατάστατο, είτε η ένταξη στον θρησκευτικό χώρο καλύπτει τη λαχτάρα για την "αίσθηση του ανήκειν κάπου", την εύρεση μιας προσωπικής ταυτότητας...

Η έμφαση, από την άλλη μεριά, στους κανόνες που διέπονται από τη λογική, στους αυστηρούς κανόνες της και στον συνεπακόλουθο τρόπο σκέψης, η προσκόλληση σε εκείνες τις πλευρές της ζωής στις οποίες και μόνον είναι δυνατόν να γίνει χρήση της επιστημονικής μεθοδολογίας, δε θα μπορούσε ίσως να υποδηλώνει μια βαθύτερη ανασφάλεια του φορέα της να δοθεί στα συναισθήματά του, μία έλλειψη της εμπιστοσύνης του σε αυτά;

Πόσο ρόλο, τελικά, παίζουν οι εμπειρίες -προηγούμενες ή τωρινές- στη διαμόρφωση της σκέψης του καθενός μας; Υφίσταται μια τάση υποτίμησης του συναισθήματος και υπερτίμησης του ρόλου που διαδραματίζει η λογική στις καθημερινές μας αποφάσεις, και αν ναι, είναι εύκολο, εντέλει, αυτή να γίνει αντιληπτή από εμάς τους ίδιους, συνειδητά;

(*Η λέξη "ασχήμια" ας μη νοηθεί ως κάτι υποτιμητικό, το χρησιμοποιώ εδώ με την ευρύτερη έννοια του "ατελούς". Όλοι διαθέτουμε "ασχήμιες", το ζήτημα δημιουργείται όταν αφήνεται η κρίση μας να καταλαμβάνεται από αυτές!).