Αναζητώντας τους "αόρατους ερημίτες" του Άθωνα (Β΄ - Στ’ Αγιονόρος έμαθα τι είναι Διαλογισμός!)

Ο καιρός στον Άθωνα έχει ήδη ψιλοχειμωνιάσει. Περπατάω μόνος μου με το σακίδιο στην πλάτη και μια αυτοσχέδια μαγκούρα. Ανασαίνω τις μυρωδιές απ’ το καμμένο ξύλο και τη νοτισμένη γη. 

Κάποια πουλάκια μού κρατάνε παρέα στην κοπιαστική πεζοπορία. Οι μολυβένιες στέγες απ’ τα κελιά που προσπερνώ προσφέρουν μια ελάχιστη παρηγοριά ανθρώπινης παρουσίας. Δεν χτυπάω πόρτες, δεν ανοίγω συζητήσεις. Θέλω να προστατέψω την πολύτιμη εσωτερική μου γαλήνη.

Αν συναντήσω κανέναν στο δρόμο μου τον ρωτάω για τους "αόρατους ερημίτες" που ψάχνω. Οι περισσότεροι με περνάνε για τρελό. Κάποιοι με ειρωνεύονται. 

Ελάχιστοι προσπαθούν να μου δώσουν συμβουλές. Όπως... "θα τους καταλάβεις απ’ την ευωδία του τόπου" ή "να πας στα Καρούλια, στα Καυσοκαλύβια, στην Αγία Άννα, στο Χαϊρι, εκεί θα τους βρεις! Αλλά βγες απ’ το μονοπάτι, μπες βαθιά στο δάσος ή στην έρημο"...

Άρχισε ένα βασανιστικό ψιλοβρόχι. Μες στην καταχνιά συναντώ έναν παράξενο άνθρωπο. Προσπαθεί να με αποφύγει. Τον πλησιάζω και διαπιστώνω πως είναι Ασιάτης. Μου λέει ότι είναι βουδιστής και πραγματοποιεί περιοδεία στα παγκόσμια θρησκευτικά προσκυνήματα. Δεν θέλει πολλές κουβέντες. Τον παρακαλώ να μου δώσει απάντηση σε ένα μόνο ερώτημα: "τι είναι διαλογισμός με απλά λόγια;". Η απάντησή του μου άρεσε:

"Όλα είναι και γίνονται διαλογισμός. Όταν τρως να τρως, κι όταν περπατάς να περπατάς. Εσείς οι Δυτικοί όταν τρώτε μιλάτε, όταν ξαπλώνετε σκέφτεστε κι όταν περπατάτε διαβάζετε (αυτό το είπε για μένα που και στ’ Αγιονόρος περπατάω με ένα βιβλίο στο χέρι!). Οι σκέψεις σας σκορπίζονται εδώ κι εκεί, συνέχεια σας απορροφά κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που κάνετε. Σπάνια εστιάζετε στο παρόν. Όμως η άναρχη σκέψη αντιμάχεται τη συγκέντρωση και τον διαλογισμό".

Αυτά είπε και μου ’κανε νόημα πως η συζήτησή μας τέλειωσε.

Ένας κεραυνός έσκισε τον ουρανό και μια φοβερή βροντή έκανε τη γη να τρέμει κάτω απ’ τα πόδια μου. Προλαβαίνω και χώνομαι σε μια εγκαταλειμμένη καλύβα. Όλα μικρά και στενά εδώ μέσα. Τι ευλογημένη φτώχεια; Τίποτα υπερήφανο. Όλα γαλήνια και ταπεινά. 

Νιώθω μια ακατανόητη οικειότητα με τον τόπο. Άλλωστε τι και πόσα θέλει ο άνθρωπος για να νιώσει ευτυχισμένος;