Αχαμνούλης και λευκός στην αφρικανική τερατούπολη! (Β' - Μια αύρα ερωτικά απωθητική...)

 

Στο ταξίδι πήρα μαζί μου να διαβάσω τον Δρόμο του Τζακ Κέρουακ. Κάπου νιώθω κι εγώ πως όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο πουθενά. Ίσως να αισθάνομαι και λίγο απόκληρος, ένα αουτσάιντερ που δεν έχει και πολλά να χάσει.

Μόλις φτάνω στην αφρικανική τερατούπολη έχω μια αίσθηση σκοτεινής ενέργειας. Σαν κάποια δύναμη να με απωθεί αλλά και ταυτόχρονα να με τραβάει. 

Μου βγάζει και μια κρίση ταυτότητας. Στην Ευρώπη είμαι ένας από τους κάπως μικρόσωμους άντρες που κάθε γυναίκα θέλει να πάρει σπίτι της και να του φτιάξει ένα πιάτο ζεστό φαΐ. Στην Αφρική όμως τι ακριβώς είμαι; Ελπίζω πως όχι μόνο το φαΐ...

Είμαι σίγουρα αρνητικά προκατειλημμένος. Νομίζω πως είμαι στο πιο απαίσιο μέρος του κόσμου. Σε μια πόλη φτωχική, βρώμικη, τελειωμένη. Που ποτέ δεν πρόκειται να μου κάνει κλικ συναισθηματικά.

Απ' το αεροδρόμιο πήρα το λεωφορείο που θα με οδηγούσε στο ξενοδοχείο. Στο τελευταίο κάθισμα κάθεται ένας τύπος που πίσω από μια εφημερίδα μαλακίζεται. 

Δίπλα μου στέκεται ένας άλλος που το σώμα του μοιάζει με έναν φθαρμένο χάρτη της ζωής. Στα χέρια του διακρίνω κάτι απαίσια τατουάζ και αποκρουστικά σημάδια, ίσως από χρήση ναρκωτικών...

Διασχίζοντας τα λίγα μέτρα από τη στάση του λεωφορείου ως την είσοδο του ξενοδοχείου πιάνω τον εαυτό μου να εστιάζει σε ό,τι παράδοξο κυκλοφορεί. 

Στο απέναντι πεζοδρόμιο κινείται ένα πλάσμα από άλλον κόσμο. Ερμαφρόδιτο. Εκπέμπει μια συγκλονιστική αύρα. Θα τη χαρακτήριζα "ερωτικά απωθητική". Υποψιάζομαι πως η επαφή μου με αυτό το σώμα θα μπορούσε να με φτάσει στα όρια του σύμπαντος. Ένα συμπαγές κορμί που περιείχε μυστικά πολύ χυδαία για να αποκαλυφθούν.