Ένα μοναστήρι Ζεν στην Ιαπωνία ήταν πολύ αυστηρό. Εφάρμοζε τον κανόνα της απόλυτης σιωπής. Οι μοναχοί είχαν το δικαίωμα να πηγαίνουν κάθε δέκα χρόνια στον Διδάσκαλο και να του λένε μόνο δύο λέξεις.
Ένας νέος μοναχός, αφού πέρασε η πρώτη δεκαετία, επισκέφτηκε το κελί του Δασκάλου και του είπε μόνο δυο λέξεις... "Πολύ δύσκολα!".
Ξαναπήγε την επόμενη δεκαετία και του ξανάπε δυο λέξεις... "Φαγητό χάλια!".
Πέρασαν δέκα χρόνια, ο μοναχός πήγε πάλι στον Δάσκαλο και του είπε... "Εγώ φέυγω!".
"Εντάξει", απάντησε ο Δάσκαλος, "Δεν με εκπλήσσεις, όλο παράπονα είσαι!".
Για φανταστείτε τώρα. Ο καημένος ο μοναχός σε τριάντα χρόνια είπε μόνο έξι λέξεις. Και για τον Δάσκαλο θεωρήθηκε ... "γκρινιάρης"!
3 σχόλια:
Η ιστορία είναι συμβολική, συμβολίζει κάτι, όπως όλες οι ιστορίες ζεν.
Π.χ. εκείνη η ιστορία που λέει για κάποιον που έκοψε το χέρι του και έβαψε το χιόνι κόκκινο προκειμένου να τον δεχτεί ως μαθητή ένα μεγάλος δάσκαλος.
Ακόμα και η ίδια η εννοιά του μάστερ είναι συμβολική, μάστερ είναι αυτός που βρίσκεται μόνιμα σε "νιρβάνα", ο συνηθισμένος άνθρωπος (δηλαδή όλοι εμείς) άλλοτε είναι σε νιρβάνα και άλλοτε όχι, όμως ο μάστερ βρίσκεται μόνιμα σε ψυχική ηρεμία μαι γαλήνη. Είναι προφανές ότι ουδέποτε υπήρξε μάστερ, είναι συμβολισμός. Ακόμα και αυτοί που θεωρούνται ή θεωρήθηκαν στο παρελθόν μάστερ, όταν τους λένε κάτι τέτοιο, αυτοί χαμογελάνε (διότι ξέρουν ότι οι πιστοί είναι μαλάκες).
Ο σκόπός του ζεν είναι ο φυσικός εαυτός, δηλαδή να ενεργούμε φυσικά και αυθόρμητα σε όλες τις περιστάσεις (ελιτε χέζουμε είτε διοικούμε μια εταιρία νοματαίων) χωρίς να αυτοκαταπιεζόμαστε και χωρίς να προσκολλούμαστε σε όλα όσα προσκολλούνται οι άνθρωποι γενικά (στάτους, τραπεζικός λογαριαμός, οικογένεια, παιδιά, θρησκεία, πατρίδα, τα πάντα).
Όταν δουλεύεις το νου σου με το νου σου, το εγώ σου με το εγώ σου, πώς θα αποφύγεις το βύθισμα στη σύγχυση.
Ο σοφός δεν αγωνίζεται. Μόνο ο βυθισμένος στην άγνοια αυτοδεσμεύεται.
Και κάτι από το tao te ching που τα εξηγεί όλα σε 3 γραμμές:
Η υπέρτατη αρετή είναι το να γεννάς χωρίς να νιώθεις ότι σου ανήκει αυτό που γέννησες, να χαίρεσαι κάτι χωρίς να νιώθεις την ανάγκη να το κατέχεις, να δρας χωρίς να απαιτείς ανταμοιβή, να καθοδηγείς τους ανθρώπους, χωρίς να τους επιβάλλεσαι.
Δημοσίευση σχολίου