Έλληνας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι! Την Κυριακή η γενιά μας γράφει Ιστορία!

Μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί

μου λες να προσκυνήσω

κι εγώ πασά μου ρώτησα

τον πούτσο μου τον ίδιο

κι εκείνος μου αποκρίθηκε 

να ’ρθω να σε γαμήσω!

      

Γ. Καραϊσκάκης

Η λέξη "Έλληνας" δεν είχε ποτέ εθνική-φυλετική έννοια. 

"Έλληνας" ήταν και είναι τρόπος σκέψης και στάση ζωής. Που συνοψίζεται στο τρίπτυχο "Ελευθερία-Δημοκρατία-Αξιοπρέπεια"!

Ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, η Μπουμπουλίνα, ο Μάρκο Μπότσαρης και τόσοι άλλοι δεν ήταν Έλληνες. Ήταν κλέφτες, πλιατσικολόγοι, μισθοφόροι, πειρατές. Κυνηγούσαν αρματολίκια και παράδες. Έλληνες έγιναν τη στιγμή που φώναξαν "Ελευθερία ή Θάνατος"!

Ο παππούς μου τυπικά μόνο ήταν Έλληνας. Στην πραγματικότητα συνέχιζε την μακραίωνη αρβανίτικη παράδοση, το σουλιώτικο τρόπο ζωής του ληστοσυμμορίτη. Έλληνας έγινε όταν εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ και χρησιμοποίησε τα όπλα για τη λευτεριά κι όχι για την πάρτη του.

Εγώ για χρόνια προσπαθώ να γίνω Έλληνας. Μέσω της φιλοσοφίας. Παπάρια: "Ιδέες", "Νους", "Αιθήρ", "Λόγος"... Ανύπαρκτες μεταφυσικές οντότητες, προϊόντα της δημιουργικής φαντασίας κάποιων ξιπασμένων αριστοκρατών. Μην ξεχνάμε πως ο Πλάτωνας προσκυνούσε τον τύραννο των Συρακουσών. Κι ο Αριστοτέλης έγλειφε τον κώλο του Φίλιππου!

Ο αληθινός Έλληνας δεν προσκυνάει ούτε ανθρώπους ούτε Θεούς!

Αυτή τη βδομάδα τα έδωσα όλα για το "ΟΧΙ"!

Πλέον η μάχη δεν είναι για το ΕΚΑΣάκι της γιαγιούλας και το ΦΠΑ των ζυμαρικών στα ράφια των σούπερ-μάρκετ. 

Η μάχη είναι για την αξιοπρέπειά μας, την ιστορία μας. Είναι μάχη που δίνουμε για λογαριασμό όλων των λαών της Ευρώπης. Ενάντια στο σφαγείο του νεο-φιλελευθερισμού. Δηλαδή του σύγχρονου φασισμού. Γιατί φασίστες είναι όσοι σου λένε "είσαι ελεύθερος να ψηφίσεις μόνο όποιον σου πούμε εμείς"!

Τούτη τη βδομάδα γνώρισα τους φίλους που πάντα έψαχνα.

Γνώρισα και μια κοπέλα και νομίζω πως ξαναερωτεύτηκα μετά από πολύ καιρό.

Γεννήθηκε στην Αθήνα και κατάγεται απ’ τη Σενεγάλη. Δεν έχει πάει ποτέ στην πατρίδα της. Περιμένουμε να πάρει ιθαγένεια, να βγάλει διαβατήριο κι ίσως ταξιδέψουμε μαζί μέχρι κάτω...

Σήμερα ήμασταν μαζί στο Σύνταγμα. Εκείνη κρατούσε και μια γαλανόλευκη σημαία. Χωρίς σταυρό. Μόνο με οριζόντιες λευκές και γαλάζιες λουρίδες.

Αυτή η κοπέλα έχει τρομερή ψυχική δύναμη. Δεν ντρέπομαι να ομολογήσω πως πολλές φορές παίρνω δύναμη απ’ τη δύναμή της.

Μπορεί προς τα έξω να δείχνω ατσαλωμένος αλλά, κατά βάθος, είμαι πολύ ευαίσθητος κι αισθηματίας. 

Χθες βράδυ είχα κάπως λιγοψυχήσει. Έβλεπα τα γεροντάκια να ταλαιπωρούνται στις ουρές των τραπεζών και μου μπήκαν αμφιβολίες. Όχι για το δίκιο του αγώνα μας. Γι΄αυτό είμαι σίγουρος. Αλλά, να, δεν θέλω να ταλαιπωρούνται άλλοι απ’ τη δικιά μου συγκρουσιακή ιδιοσυγκρασία. Για το δικό μου τομάρι ποτέ δε νοιάστηκα.

Η κοπελιά το κατάλαβε και μου ’βαλε στο γιουτιούμπ το "σώπα όπου να’ ναι θα σημάνουν οι καμπάνες"! Αυτό ήταν. Οι μπαταρίες μου ξαναφορτίστηκαν.

Το μόνο πρόβλημα που έχω είναι πως δεν μπορώ να τη γνωρίσω στη μάνα μου. Η καημένη η μανούλα, σαν παραδοσιακή Αρβανιτόβλαχα, θεωρεί όλους τους μαύρους ανθρωποφάγους. Έτσι και δει ξαφνικά μπροστά της μια μαυρούλα, μπορεί και να τη χάσω...