Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Η Άθη η Ρεμπέτισσα έφτασε πολεμώντας μέχρι τον Σαγγάριο!

Ξημερώματα 2 Μαΐου του 1919 τα ελληνικά μεταγωγικά πλεύρισαν το λιμάνι της Σμύρνης κι από μέσα άρχισαν ν’ αποβιβάζονται τα γαλανόλευκα στρατά.
Η Αθούλα εντελώς αυθόρμητα χώθηκε ανάμεσα στα ευζωνάκια και παρήλασε μαζί τους στην προκυμαία, δίνοντας μάλιστα και το σύνθημα:
Τους Πασάδες με το φεσ’
ιμένα σαν μ’ αρέσ’
τους στέλνω με μια τσαρχιά
στο διάολο πεσκέσ’
Την Άθη εθνικίστρια δεν μπορείς να την πεις, αλλά, πώς να το κάνουμε, παρασύρθηκε απ’ την υστερία των ημερών, κατατάχθηκε εθελοντικά στο Σύνταγμα Ευζώνων κι έφτασε πολεμώντας λίγο έξω απ’ την Άγκυρα.
Έλα όμως που το καλοκαίρι του ’22 τα πράγματα ήρθαν τούμπα.
Η κατάσταση στο μέτωπο έγινε τραγική, ο ανεφοδιασμός άθλιος, τα φαντάρια πείναγαν κι η Αθούλα χώνονταν κάτω από καμιά γελάδα να ρουφήξει το γαλατάκι της...
Οι φαντάροι αγανακτισμένοι, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, πέταγαν σάπιες ρέγγες στο δρόμο που θα πέρναγαν οι αξιωματικοί.
Η Άθη η Ρεμπέτισσα διαμαρτυρόταν με τον τρόπο της, σκαρώνοντας τραγουδάκια:

Αν είσαι μάνα και πονείς
έλα στη Σμύρνη να με δεις.
Έλα στα παραπήγματα
εκεί στα μαύρα μνήματα.

Τι σου ’κανα κυρ λοχαγέ
κι εσένα κυρ λοχία
και μ’ έριξες στη φυλακή
χωρίς καμιά αιτία.

Κυρ λοχαγέ, κυρ λοχαγέ
μας έσπασες τον αργιλέ.
Τον έσπασε η μανδύα σου
γαμώ την Παναγία σου.

Κυρ λοχαγέ μου το και το
δεν είν’ συσσίτιο αυτό
όλο σούπα με πατάτες
και νερόβραστες ντομάτες.

Κυρ λοχαγέ μου δεν μου λες
πού βρίσκεις συ χαλβά κι ελίες
και μας σερβίρεις φυλακή
τα βράδια για "ξηρά τροφή";


Το τραγουδάκι αυτό, που πρωτακούστηκε στις στρατιωτικές φυλακές της Μικρασίας, το διασκεύασαν αργότερα οι ρεμπέτες ως εξής:

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

Κουίζ: ποιο ήταν το ανθελληνικότερο κράτος έβερ;

Στο σχολειό ένα απ’ τα δημοφιλέστερα παραμύθια που μας τάιζαν ήταν πως η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν "ελληνική" και πως οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες ήταν "Έλληνες"!
Τεράστια ψεύδη!
Όπως έχουμε ξαναγράψει, ο μόνος Έλληνας Αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν γυναίκα, και συγκεκριμένα η Ειρήνη η Αθηναία.
Αλλά η γυναίκα αυτή ήταν η ντροπή της ελληνικής φυλής.
Για να παραμείνει στο θρόνο τύφλωσε το γιο της στο ίδιο το δωμάτιο που τον γέννησε.
Κι ενώ παντρολογιόταν με τον Καρλομάγνο, είχε παραδώσει το κράτος στα νύχια των καλογέρων.
Το μόνο "ελληνικό" που είχε αυτή η γυναίκα ήταν η ειδωλολατρεία, γι’ αυτό και υποχρέωσε τους Επισκόπους της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου να πάρουν εικονόφιλες αποφάσεις.
Το αιμοβόρικο αυτό γύναιο τιμά η Εκκλησία μας επειδή επέτρεψε την καλογεροκρατία και την σανιδολατρεία...
Για να δείτε πόσο "ελληνική" ήταν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα απ’ τον Ιουστινιάνειο Κώδικα, το βασικότερο νομοθέτημα της εποχής εκείνης που ίσχυσε πάνω από 1.000 χρόνια.
Διαβάστε λοιπόν.... "αλητήριοι, ανόσιοι, μισαροί, νοσηροί, μανιώδεις, διεφθαρμένοι και πλανεμένοι"  Έλληνες:
«Επειδή μερικοί συνελήφθησαν, αν και αξιώθηκαν το χριστιανικό βάπτισμα, διακατεχόμενοι από την πλάνη των ανόσιων μυσαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν το φιλάνθρωπο θεό…
Αυτοί θα υποβληθούν στην αντίστοιχη τιμωρία και μάλιστα με πνεύμα επιείκειας αν επιμείνουν στην πλάνη των Ελλήνων θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών. Αν δεν έχουν αξιωθεί ακόμα το σεβαστό βάπτισμα, θα πρέπει να παρουσιαστούν στις ιερότατες εκκλησίες μας, μαζί με τις συζύγους και τα παιδιά τους και μαζί με όλους του οίκου τους για να διδαχθούν την αληθινή πίστη των Χριστιανών.
Αφού διδαχθούν και αποβάλλουν την πλάνη που τους διακατείχε προηγουμένως, θα πρέπει να ζητήσουν το σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικά, ας γνωρίζουν ότι, αν παραμελήσουν να το κάνουν, δεν θα έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα, ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιουσίας, ούτε κινητής, ούτε ακίνητης. ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΑΙΡΕΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ και θα εγκαταλειφθούν στην ένδεια και, επιπλέον, θα υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες.
Θα παρεμποδίσουμε δε κάθε μάθημα που διδάσκεται από όσους πάσχουν από τη νόσο και τη μανία των ανόσιων Ελλήνων, ώστε προσποιούμενοι ότι διδάσκουν, να μην μπορούν πια να διαφθείρουν τις ψυχές των μαθητών τους με δήθεν αλήθειες. Αν φανεί κάποιος τέτοιος άνθρωπος και δεν τρέξει στις εκκλησίες μας, μαζί με όλους τους συγγενείς και τους οικείους του, θα τιμωρηθεί με τις προαναφερθείσες ποινές.
Όσοι δε, έχουν κάποιο στρατιωτικό ή άλλο αξίωμα ή μεγάλη περιουσία και για να κρατήσουν τα προσχήματα ήλθαν ή πρόκειται να έλθουν να βαπτισθούν, αλλά αφήνουν τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους και τα υπόλοιπα μέλη του οίκου τους μέσα στην ελληνική πλάνη, διατάσσουμε να δημευθεί η περιουσία τους, να αποκλεισθούν από τα πολιτικά δικαιώματά τους και να υποβληθούν σε αντάξιες τιμωρίες, αφού είναι φανερό ότι πήραν το βάπτισμα χωρίς καθαρή πίστη. Θεσπίζουμε αυτούς τους νόμους για τους αλητήριους Έλληνες»

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Λένε πως ο Βουκεφάλας τον ψιλοέπαιρνε από ινδικό ελέφαντα!

Όταν ο στρατός του Μεγαλέξανδρου πέρναγε σαν σίφουνας απ’ την Περσία κι από κει στο νότιο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν μέχρι τον Ινδό, μη φαντάζεστε πως έκανε παρέλαση ένας Εκπολιτιστικός Σύλλογος όπως μας μάθαιναν στο σχολειό.
Ένα στίφος ακρίδων ήταν που όπου πέρναγε λαφυραγωγούσε και σκορπούσε τον πανικό και τον τρόμο.
Σαν τις μεταγενέστερες ορδές του Τζένγκις Χαν και του Αττίλα...
Σαν πέθανε ο Αλέξανδρος ιδρύθηκαν διάφορα ελληνιστικά Βασίλεια στην Ινδία (τότε έτσι λεγόταν ολόκληρη η περιοχή που σήμερα περιλαμβάνει Αφγανιστάν-Πακιστάν-Νεπάλ-Ινδία).
Τα Βασίλεια αυτά επέζησαν σχεδόν 300 χρόνια.
Λέγεται πως ένας απ’ τους Έλληνες Βασιλιάδες, ο Μένανδρος, γύρω στα 150 π.Χ. ασπάστηκε το Βουδισμό.
Στον Ινδουισμό ελάχιστοι Έλληνες προσχώρησαν.
Άλλωστε οι Βραχμάνοι δεν ανέχονταν τον προσηλυτισμό των ξένων.
Πολλά έχουν γραφτεί για τη σχέση της αρχαίας ινδικής κι ελληνικής φιλοσοφίας.
Επισήμως δεν προκύπτει καμιά επαφή.
Αλλά οι ομοιότητες βγάζουν μάτι!
Η ορφική μυστηριακή λατρεία έχει εξόφθαλμες ομοιότητες με τον βεδικό ινδουισμό.
Και μην ξεχνάμε πως ο Πυθαγορισμός κι ο Πλατωνισμός  ήταν προέκταση του ορφισμού.
Γι’ αυτό και μιλάνε για "παγκόσμια ψυχή", "μετενσάρκωση", "ανάγκη φυγής απ’ τον εμπειρικό κόσμο"...
Κι αν έχεις την υπομονή να διαβάσεις της "Εννεάδες" του Πλωτίνου και τις ινδικές Ουπανισάδες, δεν μπορεί... θα σου περάσει απ’ το μυαλό πως κάποιος αντιγράφει!
Το "Εν" των νεοπλατωνικών είναι ακριβώς το ίδιο με το "Βράχμαν" των ινδουιστών!
Μωρ’ δεν θα με τρελάνουν αυτοί εμένα!
Κάτσε να πιω το ικαριώτικο κρασάκι που καβάτζωσα απόψε απ’ την Μπενάκη...

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Όταν βρέχει αποσυντονίζομαι...

Το πρωί έριχνε καρέκλες κι εγώ έπινα το καφεδάκι μου στα Εξάρχεια.
Φαινομενικά ήμουν μόνος, αλλά στην πραγματικότητα είχα εκλεκτή παρέα.
"Η ευτυχία η δική σου δεν μπορεί να ’ναι η δυστυχία του άλλου", μου λέει ο Σπινόζα.
Έκανα να συμφωνήσω, αλλά να που πετάγεται σαν πορδή ο Χομπς.
"Η φύση του ανθρώπου είναι να κατασπαράζει τον άλλον", μου λέει απότομα.
Σεβαστός ο φίλος, αλλά εδώ θα διαφωνήσουμε:
"Πολιτισμένοι και σκεπτόμενοι άνθρωποι είμαστε κύριε Χομπς, μπορούμε νομίζω να κογιονάρουμε τα άγρια ένστικτά μας", του λέω. "Πιστεύω πως μπορούμε να τιθασεύσουμε το θηρίο που ’χουμε μέσα μας".
Στην κουβέντα χώνεται κι ο Ντοστογιέφσκης:
"Εγκληματίες μπορεί άνετα να υπάρξουν κι ανάμεσα στους σκεπτόμενους! Σε σένα που είσαι σκεπτόμενος άνθρωπος, που δεν θες να καταπιέζεις τους άλλους, που θες να προάγεις το καλό, μπορεί το καμπανάκι της φύσης να χτυπήσει ξαφνικά μέσα σου, ανεξάρτητα απ’ αυτό που πιστεύεις πως είσαι"...
Ο Φρόυδ ήθελε κι αυτός να πετάξει την παπαριά του, μη χάσει...
"Όσο πιο πολύ αρνείσαι το κτήνος μέσα σου υιοθετώντας μια πολιτισμένη στάση ζωής τόσο πιο πολύ αυτό θεριεύει. Ψάχνει να βρει τρόπο να εκτονωθεί κι αν δεν εκτονωθεί σταδιακά κι ελεγχόμενα υπάρχει κίνδυνος να εκτονωθεί βίαια εκεί που δεν το περιμένεις"!
Αυτό περί "ελεγχόμενης εκτόνωσης" μού φάνηκε πολύ σωστό.
Κι έχω καιρό να πλακωθώ στις φάπες σε κανένα γηπεδάκι ή να κάνω ένα άγριο πήδημα της προκοπής!
Πρέπει να το προσέξω λίγο...
Ώχουου... σαν πολύ με ζάλισαν οι κουλτουριάρηδες.
Ας πάω στην υπόγα ν’ ακούσω τη Θεοδοσία μπας κι ερθώ στα ίσα μου...

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

Τα δικά μου Εξάρχεια (Β’)

Όπως σας ξανάπα, στην πλατεία σπανίως πάω.
Ειδικά τις κυριλέ καφετέριες της Θεμιστοκλέους τις αποφεύγω σαν ο διάολος το λιβάνι.
Εκεί μάλλον συχνάζουν κάτι νεανίες βορείων προαστείων, για να λένε πως συχνάζουν Εξάρχεια και να κάνουν και κανέναν αργιλέ με γεύση μήλου!
Φρου λάιτ γενιά...
Αν πάω πλατεία, προτιμάω τα μαγαζιά της πάνω ή της κάτω πλευράς, τα εκτός λάιφ στάιλ.
Γουστάρω και την κατάληψη του Βοξ.
Μπορεί με τα παιδιά εκεί να διαφωνώ σε χίλια δυο, αλλά έχουμε ένα βασικό κοινό: θεωρούμε τα ναρκωτικά τον βασικό εχθρό.
Τα βλέπουμε τα χάλια απ’ την κατάληψη της Ναυαρίνου...
Τέσπα, τα δικά μου στέκια είν’ στα λεγόμενα "παλιά Εξάρχεια", Κωλέττη και Μεσολογγίου.
Χθες έπινα τις μπυρίτσες μου στο ύψος της Κωλέττη 9.
Ένας παπουδαίος, παλιός εξαρχιώτης, μου διηγούνταν παλιές ιστορίες.
Για τους χαφιέδες επί χούντας που ’χαν κατακλείσει τα Εξάρχεια.
Αλλά και για μια εμβληματική προσωπικότητα της ευρύτερης περιοχής, τον Θανάση τον υδραυλικό, γνωστό ως "Θανάσω" λόγω των ερωτικών του ιδιαιτεροτήτων...
Για δυο ξαδέλφια ομοφυλόφιλους που ζούσαν στη Μπενάκη επί Κατοχής και εκδιδόντουσαν σε Γερμανούς αξιωματικούς.
Ο ένας ήταν κρυφό μέλος του ΕΛΑΣ Αθήνας και της ΟΠΛΑ.
Το μαθαίνει ο άλλος, τον καταδίδει στους γερμαναράδες κι εκείνοι τον εκτέλεσαν.
Πριν τη Χούντα στην οδό Κωλέττη 9 λειτουργούσε ένα μπουρδελάκι.
Εκεί εργαζόταν μια κοπελίτσα καλής οικογένειας, η Ζιζή, που την είχε παρασύρει ο αγαπητικός της.
Την έψαχνε η μάνα της, κάποια στιγμή τη βρίσκει και πάει να την πάρει απ’ τον οίκο της απωλείας.
Μόλις κάνει να φύγει η κοπέλα, ο αγαπητικός τραβάει πιστόλι και την καθαρίζει.
Τον κλείσανε βέβαια φυλακή, αλλά από τότε διαδόθηκε πως το σπίτι στοίχειωσε και κανένας δεν το αγόραζε ούτε το νοίκιαζε.
Μετά το ’74 μια παρέα αναρχικών το μετέτρεψε σε εκδοτικό οίκο-βιβλιοπωλείο, αλλά το Μάρτιο του ’75 κάποιοι το ’καψαν.
Είπαν πως το ’κανε μια ακροδεξιά οργάνωση, αλλά ποιος ξέρει...
Μπορεί και να φταίει το στοίχειωμα...

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Υπάρχει κλάμα χωρίς μάτια?

Ο καιρός κρυώνει,
χοντρό φλιτζάνι,
βιβλίο ανοιχτό
στην ίδια πάντα σελίδα.

Αργοπόρησες να 'ρθεις
ο ντροπαλός ορίζοντας
ψάχνει τα ίχνη σου.

Στρογγυλεμένες αναμνήσεις
νύχτες καρφιτσωμένες στο άπειρο.

Ραγισμένη ώρα
σεβάσμια Κασσάνδρα
τα μέλλοντα προλέγει.

Απόψε τη θάλασσα βρήκα
μ' άλλον στο κρεβάτι.
Δεν είπα τίποτα.
Τ' όνομά μου στην άμμο έγραψα
και βγήκα.

Με τεντωμένα χέρια
νυχτοπατούν οι ώρες.
Υπάρχει κλάμα χωρίς μάτια?

Φόρεσα κατάσαρκα τον άνεμο
κι ήρθα κοντά σου.
Γυμνώνομαι μπρος σου
να βρεις μέσα μου ναυάγια,
κορμί-στόχο για βέλη,
βραχύβιο φιλί της παλίρροιας.

Οργασμοί χρωμάτων
χνώτα πρεσαρισμένα
ακατάλυτη του κόκκινου ροή.

Τα μάτια σου
τους πόθους της γης ιριδίζουν.
Καταιγίδα της φύσης
κάτω απ' το δέρμα.

Ηττήθηκα στις μάχες
που ποτέ δεν έδωσα.
Αύριο υπόσχομαι ν' αλλάξω...

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

Γαμάει προβάτες ο Τσίπρας;

Όλοι το ’χουμε καταλάβει: αυτή η κρίση που περνάμε δεν θα ΄χει καλό τέλος.
Προσωπικά πιστεύω πως το γόρδιο δεσμό θα τον λύσει μια ακροδεξιά κυβέρνηση.
Αυτή θ’ αναλάβει να μας βγάλει απ’ το ευρώ κι ίσως και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και θα μας χρυσώσει το χάπι με γερές δόσεις πατριωτισμού κι εθνικής περηφάνιας.
Το μόνο που δεν ξέρω είναι αν θα πάμε κατευθείαν στη λύση αυτή ή πρώτα θα δοκιμάσουμε μια βραχύβια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Προς το παρόν όλα δείχνουν πως θα πάει κλιμακωτά το πράμα και δεν θα κάνουμε άλματα.
Κι όσο ο Τσίπρας πλησιάζει προς την εξουσία τόσο τα χτυπήματα που θα δέχεται κάτω απ’ τη μέση θ’ αυξάνονται.
Το παραδοσιακό σύστημα εξουσίας είναι αποφασισμένο να πουλήσει ακριβά το τομάρι του.
Θα χρησιμοποιήσει κάθε θεμιτό κι αθέμιτο μέσο για να φρενάρει τον Αλέξη.
Να λοιπόν μια ευκαιρία να κάνουμε ένα ταξιδάκι στο χρόνο:
ΗΠΑ, 1964, παραμονές προεδρικών εκλογών.
Ο εν ενεργεία Πρόεδρος Λίντον Τζόνσον, διάδοχος του δολοφονηθέντος Τζον Κένεντι, συσκέπτεται με τους επικοινωνιολόγους του για να χρησιμοποιήσουν στην προεκλογική μάχη μια αποτελεσματική συκοφαντία που θα ρίξει στο καναβάτσο τον υποψήφιο των ρεπουμπλικάνων Γκολντγουότερ.
Πέφτουν στο τραπέζι διάφορες ιδέες, καμιά δεν αρέσει στον Πρόεδρο, ο οποίος πετάει τη μεγάλη ιδέα: "Λέω να διαδόσουμε πως ο Μπάρι (Γκολντγουότερ) γαμάει αγελάδες"!
Πέφτει παγωμάρα. 
Ο επικεφαλής του επικοινωνιακού επιτελείου τολμάει ν’ αντιμιλήσει: "Με όλο τον σεβασμό κύριε Πρόεδρε, κανένας δεν θα πιστέψει ότι ο Γκολντγουότερ είναι κτηνοβάτης"!
"Το ξέρω", είπε ο Τζόνσον, "αλλά θέλω να τον δω να γελοιοποιείται διαψεύδοντάς το"!
Το ψέμα κάποιες φορές πρέπει να είναι τόσο εξωφρενικό που να σοκάρει ακόμη κι η διάψευσή του!
Κάτι ανάλογο θα επιχειρήσουν να κάνουν και με τον Τσίπρα, να μου το θυμηθείτε!
Φαντάζεστε τον Αλέξη να παίρνει το λόγο επί προσωπικού στη Βουλή και να διαβεβαιώνει τον ελληνικό λαό πως το Πάσχα που πήγε στο χωριό του δεν ξεμονάχιασε για να βιάσει μια προβατίνα;
Από τη στιγμή εκείνη κανένας δεν θα τον ξαναπάρει στα σοβαρά, ό,τι και να πει.
Ο Αλέξης θα μιλάει για αποκατάσταση των συντάξεων και των μισθών μας, αλλά όλοι συνειρμικά θα τον φανταζόμαστε με κατεβασμένα τα σώβρακα να πλευρίζει καβλωμένος το ανύποπτο μηρυκαστικό...

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Μπενίτο Μουσολίνι (Η΄) - Μια προκλητική πρόβλεψη...

Δεν έχω εμμονή με τον Μουσολίνι.
Θα με καταλάβετε σε λίγους μήνες στις Ευρωεκλογές.
Εκεί να δείτε πόσοι "μουσολίνηδες" θα ξεπεταχτούν.
Κυρίως στις μεσογειακές και βαλκανικές χώρες.
Οι βόρειο-κεντρικές δεν βγάζουν μουσολίνηδες αλλά χίτλερς.
Και θα διακινδυνεύσω μια πρόβλεψη: στην Ελλαδίτσα μας ο "νέος Μουσολίνι" θα έχει αριστερές ρίζες.
Κι ο ορίτζιναλ Μουσολίνι στην αρχή ήταν αναρχοσοσιαλιστής!
Ζητούσε "βασιλοκτονίες", καλούσε τους στρατιώτες να λιποτακτήσουν, αποκαλούσε την ιταλική σημαία "κορέλι"...
Στο Συνέδριο του Σοσιαλιστικού Κόμματος το 1912 ήταν αρχηγός της ακραίας-ριζοσπαστικής πτέρυγας.
Και κατόρθωσε να παραμερήσει την μετριοπαθή ηγεσία του κόμματος, αναλαμβάνοντας προσωπικά τη διεύθυνση της κομματικής εφημερίδας "Αβάντι".
Δυο χρόνια αργότερα κάνει τη μεγάλη κωλοτούμπα.
Εκεί που αρθρογραφούσε συνεχώς κατά του πολέμου (είχε ήδη ξεσπάσει ο Πρώτος Παγκόσμιος), κάνει τώρα στροφή 360 μοιρών και γίνεται φιλοπόλεμος.
Οι Σοσιαλιστές τον θεωρούν "προδότη" και τον διαγράφουν.
Εκείνος αποχωρεί απ’ την "Αβάντι"  κι εκδίδει τη δική του εφημερίδα, την "Πόπολο ντ’ Ιτάλια".
Και δεν παραλείπει ν’ απειλεί τους πρώην συντρόφους του: "Δεν θα με χάσετε, γιατί είμαι και θα μείνω σοσιαλιστής. Ο σοσιαλισμός είναι κάτι που ριζώνει στο αίμα".
Δόθηκαν κατά καιρούς διάφορες εξηγήσεις για την απότομη αλλαγή του Μουσολίνι.
Προσωπικά πιστεύω πως σταθερός του στόχος ήταν πάντα ν’ ανέβει στην εξουσία.
Στην αρχή πίστευε πως θα το πετύχει με τη σοσιαλιστική επανάσταση.
Μόλις συνειδητοποίησε πως κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο, άλλαξε μονοπάτια και συνθήματα.
Ο πόλεμος ίσως του άνοιγε το παράθυρο της εξουσίας...

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

Έκλεισε και το Πτι Παλαί...

Όπως σας έχω ξαναπεί, το Δημοτικό το ’βγαλα στο Καρπενήσι.
Εκεί έζησα μέχρι το 1979 που κατεβήκαμε οικογενειακώς στην Αθήνα.
Τότε το Καρπενήσι ήταν μια κωμόπολη που μετά τις 5 το απόγευμα δεν συνέβαινε απολύτως τίποτα!
Ειδικά το χειμώνα, στους δρόμους κυκλοφορούσαν μόνο μπεκρήδες κι αγέλες σκύλων...
Απ’ την άλλη, θα μπορούσες να πεις πως η κατάσταση αυτή σε βοηθάει να γίνεις δημιουργικός.
Το Καρπενήσι είχε αυτό το "τίποτα" που χρειάζεται κάποιος για να δημιουργήσει κάτι χωρίς να αποσπάται η προσοχή του.
Η Αθήνα, αντίθετα, έχει μια τεράστια δύναμη που σε παρασύρει οπουδήποτε χωρίς να το καταλάβεις,
Δεν είναι καθόλου εύκολο να στρωθείς να διαβάσεις, να γράψεις, να υλοποιήσεις κάποιες ιδέες σου...
Τέσπα, επιστρέφουμε στο προ 1979 Καρπενήσι, πριν δηλαδή αρχίσει να γίνεται "νέα Αράχωβα".
Τότε που στον κεντρικό δρόμο της πόλης έβλεπες κάθε Σάββατο σωρούς απ’ τις κοπριές των ζώων που έφερναν οι χωριάτες στο παζάρι.
Η κωμόπολη είχε ένα μόνο σινεμά.
Και τα έργα που ανέβαζε ήταν Μπρους Λι-Τσάκι Τσαν-Τσόντες!
Εμάς τους μαθητές μάς πήγαιναν εκεί παραμονές 25ης Μαρτίου για να μας ποτίσουν με το εθνικιστικό-αντιτουρκικό δηλητήριο με κάτι σαχλοταινίες τύπου "Παπαφλέσσας", "Μανιάκι" κλπ.
Με ανάλογες σαχλοταινίες μεγάλωσαν και τα τουρκόπαιδα, όπως μου λένε Τούρκοι μετανάστες που ’ναι πλέον οι καλύτεροι φίλοι μου...
Όταν ήρθαμε στην Αθήνα, στο πρώτο σινεμά που με πήγαν οι δικοί μου ήταν στο Πτι Παλαί στο Παγκράτι.
Κι αν θυμάμαι καλά είδαμε την ταινία "Μπεν Χουρ".
Υπήρξε εποχή, λίγο πριν έρθει η τηλεόραση και το βίντεο, που μόνο στην Αττική λειτουργούσαν πάνω από 600 σινεμά!
Και μερικά είχαν συνδεθεί με ιστορικές στιγμές της πόλης μας.
Στο "Αττικό" πρωτοξεφάντωναν οι νέοι με το ροκ εν ρολ.
Αυτό, επί κατοχής, είχε γίνει αίθουσα για Γερμανούς στρατιώτες, ενώ οι Ιταλοί μαζεύονταν στο "Πάνθεον".
Την ίδια περίοδο στον "Κρόνο" (πρώην "Κοτοπούλη) της Ομόνοιας προβάλλονταν ενημερωτικά φιλμ για όσους ήθελαν να πάνε εθελοντές εργάτες στη Γερμανία.
Στο παλιό "Στούντιο" της Τρικόρφων είχαν γίνει μεγάλες νεολαιίστικες συγκεντρώσεις το 1974 με αίτημα "ψήφο στα 18".
Στην "Αντινέα", το σημερινό Γκαγκάριν 205, είχε ένα απ’ τα στρατόπεδα συγκέντρωσής της η ΟΠΛΑ.

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Κλείνουμε ένα χρόνο Ψόνθο...

... και 7,5 συναπτά έτη στην μπλογκόσφαιρα!
Πρέπει να 'μαι πλέον ο παλιότερος ενεργός μπλόγκερ!
Αλλά από τότε που άρχισα να μπλογκάρω, τα πράγματα δεν άλλαξαν και πολύ!
Οι γυναίκες συνεχίζουν να θέλουν να με "ρίξουν" αλλά χωρίς να φανούν και λυσσάρες...

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Αλέξανδρος, ο Μέγας Παράφρων!

Ο Μεγαλέξανδρος έζησε στην Ινδία 19 μήνες.
Πολεμώντας συνεχώς με τις ανυπόταχτες φυλές της κεντρικής Ασίας.
Μέχρι και στα βουνά Τόρα Μπόρα πολέμησε, εκεί που σήμερα είναι τα απάτητα λημέρια των Ταλιμπάν και δεν τολμούν ούτε να πλησιάσουν οι Αμερικάνοι...
Γιατί πρέπει να ξέρουμε πως στην εποχή του Μεγαλέξανδρου η "Ινδία" περιλάμβανε και το σημερινό νότιο Αφγανιστάν κι ολόκληρο το Πακιστάν.
Στην καρδιά της Ινδίας, στην κοιλάδα του Γάγγη, δεν πάτησε ποτέ το πόδι του ο Αλέξανδρος.
Το λέω με μεγάλη μου λύπη γιατί εκεί θ’ άφηνε σίγουρα τα κοκκαλάκια του κι αυτός κι ο μακελάρης στρατός του, που μόνο με τις ορδές του Αττίλα και του Τζέγκινς Χαν μπορεί να παραλληλισθεί...
Αλλά μόλις πέρασε τον Ινδό ποταμό, ο στρατός του επαναστάτησε και δεν ήθελε να συνεχίσει την πορεία προς τον βέβαιο θάνατο.
Γιατί στην κοιλάδα του Γάγγη ήταν τα ισχυρότερα ινδικά βασίλεια κι αυτό το ήξεραν τα παλικάρια απ’ τη Μακεδονία.
Πάντως και στο Πακιστάν ο Μεγαλέξανδρος συνάντησε πολλούς Ινδούς γυμνοσοφιστές.
Μια ομάδα γιόγκι στάθηκε κάποτε στο δρόμο του και μόλις πέρασε από δίπλα τους άρχισαν να χτυπούν τα πόδια τους στο έδαφος.
Ο Μεγαλέξανδρος ήταν άνθρωπος περίεργος και φιλομαθής κι αμέσως τους ρώτησε τι σήμαινε η κίνησή τους.
"Κι εσύ εδώ στο χώμα θα καταλήξεις", του είπαν, "αλλά είσαι τόσο άπληστος και παράφρων που δημιουργείς μεγάλο πρόβλημα στον εαυτό σου και στους άλλους"!
Και πράγματι μόνο ένας παρανοϊκός θα ’φηνε τις ανέσεις της Βαβυλώνας για να σκοτώνει και να σκοτώνεται στα βουνά του Αφγανιστάν και στις ερήμους του Πακιστάν...
Το τραγουδάκι αφιερωμένο στον κολλητό μου τον Μουνίρ απ’ την Περσία που τον κέρασα απόψε 4-5 μπυρίτσες.
Είχε ψιλοζαλιστεί όταν ήρθε η κουβέντα στον Μεγαλέξανδρο.
"Κανονικά έπρεπε να σας ζητήσουμε πολεμικές αποζημιώσεις", μου είπε, "για τις καταστροφές που μας κάνατε τότε"!
"Μουνίρ", του λέω, "έχεις τόσα χρόνια εδώ αλλά ακόμα δεν κατάλαβες καημένε πόσο καριόλης είναι ο Έλληνας! Αν μας ζητάγατε αποζημιώσεις θα σας λέγαμε πως ο Μεγαλέξανδρος ήταν Σκοπιανός και να πάτε κει να πάρετε τα μπικικίνια"...

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

Στην υγειά μας ρε παιδιά!

Έχω ένα κακό χούι και μάλλον πρέπει να το κόψω.
Όποτε πιάνω να διαβάσω φιλοσοφία συνήθως είμαι τύφλα στο μεθύσι!
Ίσως γι' αυτό δεν καταλαβαίνω τίποτα ή άλλα διαβάζω κι άλλα καταλαβαίνω.
Αλλά, ρε παιδί μου, γράφουν κι αυτοί ακαταλαβίστικα.
Υποτίθεται πως διαβάζουμε τι λεν οι σοφοί για να λύσουμε κανένα προβληματάκι της ζωούλας μας κι όχι να φορτωθούμε κι άλλους γρίφους...
Ορίστε... κάπου δω γράφει ο Σπινόζα: "ούτε να γελάμε ούτε να κλαίμε, αλλά να καταλαβαίνουμε"!
Παρ' τ' αυγό και κούρευτο...
Και πιο κάτω: "πες μου ποιον αγαπάς να σου πω ποιος είσαι".
Πολύ αληθινό αυτό, ειδικά για μας που αγαπάμε τις αμαρτίες μας.
Για να δούμε και τι έχει να πει για τα υπαρξιακά ερωτήματα που μας πιάνουν μετά το τρίτο ποτηράκι: ποια είναι η αξία μας ως ατόμων, ποιο το νόημα της ύπαρξής μας, ποια η αρχική αιτία και ποιος ο προορισμός μας?
Αν κατάλαβα καλά, ο Σπινόζα δεν τα λέει κι άσχημα.
Μπορεί επισήμως να μην αρνείται το Θεό, αλλά του δίνει και καταλαβαίνει.
Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο χωρίς να 'χει τίποτα στο μυαλό του.
Δεν ζητάει τίποτα και δεν περιμένει τίποτα απ' τον άνθρωπο.
Κι ο σκοπός της ζωής μας δεν διαφέρει σε τίποτα από τ' άλλα ζώα: το μυρμήγκι έρχεται στη ζωή για να διαιωνίσει το είδος του, ν' ανοίξει λαγούμια στο χώμα, να τιγκάρει τις αποθήκες το καλοκαίρι, να τις αδειάσει το χειμώνα και να περιμένει το θάνατο...
Εμείς δηλαδή γιατί να 'χουμε διαφορετικό σκοπό ύπαρξης?
Η πίστη μας πως ο κόσμος φτιάχτηκε στα μέτρα του ανθρώπου είναι μια απ' τις μεγαλύτερες ψευδαισθήσεις τις ιστορίας...

Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

Πού τα ’χουν τα μάτια οι πρεσβύωπες;

Ας αφήσουμε τις χαζοπαρθενιές και τις ψευτοντροπές κι ας το παραδεχτούμε δημόσια:
Εννιά στους δέκα από μας έχουμε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εξώγαμα!
Δεν μπορεί, κάποτε ήμασταν κι εμείς πιτσιρικάδες, όλο και κάποιο καλοκαίρι γουστάραμε να το παίξουμε γκρικ κάμακες, και να το το γκάστρωμα τις Καναδέζας.
Αλλά και τους χειμώνες, το πιο καλό καλοριφέρ είν’ τα φιλιά, δεν μπορεί να μην επήλθε το απρόοπτο με καμιά ημεδαπή ή αλλοδαπή μετανάστρια...
Πάντα, βέβαια, μιλάμε για εξώγαμο, γιατί το άλλο, το "εντός γάμου", πάει πακετάκι με τη μαμά του και δε λέει καθόλου!
Κι έτσι μπορεί να βρεθείς στο χαλαρό μ’ ένα γιόκα στο Κεμπέκ που μεγαλώνει σε μια οβρέικη οικογένεια που σου κάνει και τη χάρη να του δώσει το όνομα του Προφήτη που ανέβηκε ολόσωμος στους ουρανούς.
Κι επειδή πήρε περισσότερο από κείνο το σόι, και ποιος ξέρει και τι το ταΐζουν το παιδάκι, σου ρίχνει απ’ τα 14 δυο κεφάλια, και πάει και στο εφηβικό των Γκρίζλις και στο παίζει και σούπερ μπασκετμπολίστας.
Αλλά σαν του κάνεις την σταυρωτή ντρίπλα κάτω απ’ τα πόδια, σε χάνει απ’ το ραντάρ του!
Γιατί, κακά τα ψέματα, αν δεν μεγαλώσεις στο γκρίκλαντ, δεν τη γλυτώνεις τη βοϊδοσχολή...
Το βλέπεις το παιδί να θέλει να κάνει κωλοδάχτυλο και να υψώνει το μεσαίο δάχτυλο.
Και σε πιάνει απελπισία...
Και προσπαθείς να του μάθεις τη σωστή κίνηση, αυτή με τον παράμεσο κρυμμένο μέσα στη χούφτα.
Κίνηση γεμάτη με τη θρησκευτική ευλάβεια και το μυστικισμό της Ανατολής.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που κι οι παπάδες μας ευλογάνε με το δάχτυλο αλά τούρκα.
Αλλά, κακά τα ψέματα, όσ’ αγόρια και να κάνεις, αν δεν γεννήσεις κορίτσι πατέρας δεν λογιέσαι!
Τ’ όνειρο κάθε νορμάλ άντρα: να κάνει κορίτσι και να το μεγαλώσει σαν αγόρι.
Μόλις κλείσει τα έντεκα το πας για πρώτη φορά στο Καραϊσκάκη να δει το Θρύλο.
Στην αρχή στο χαλαρό, σε κανένα φιλικό ματσάκι τ’ Αυγούστου.
Ρίχνετε τα πρώτα μπινελίκια για προθέρμανση.
Και στο ημιχρόνιο πάτε τουαλέτες.
Στις αντρικές εννοείται!
Πρέπει το κοράσιον να μάθει να κατουράει όρθιο, καλύτερα κι από σένα.
Και μόλις μπει στα δεκατρία αρχίζει η πολυπολιτισμική διαπαιδαγώγηση της νεάνιδος.
Τη μέρα της γιορτής σου την πας στο ταβερνείο, στα Κάτω Πατήσια, δίπλα στην εκκλησιά των Ουνιτών.
Εκεί θα γνωρίσει τους κολλητούς σου: Τούρκους, Αιγύπτιους, Σύρους, Ινδούς κι Αφρικανούς.
Κάποια στιγμή θα μείνετε τρεις: εσύ, η κορούλα σου κι ο μουσουλμάνος χότζας απ’ το Σουδάν.
Το γκαρσόνι θα φέρει το λογαριασμό, εσύ απ’ τα ξίδια βλέπεις μόνο σκιές γύρω σου και δίνεις το χαρτάκι στον χατζη-Οσμάν να σου πει το ποσό.
Εκείνος, ως πρεσβύωψ, το φέρνει κοντά στη μέση του για να το δει.
Τούτη είναι η κρίσιμη στιγμή που δίνει εξετάσεις η κοράκλα σου.
Αν δεν βγάλει τσιμουδιά... μεταξετεστέα και με τον κηδεμόνα της.
Αλλά αν γυρίσει και ρωτήσει τον σεβάσμιο ιμάμη ... "ρε συ, στ’ αρχίδια τα ’χεις τα μάτια σου;", ε... τότε περνάει με άριστα!

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

"Στα πατώματα" η Άθη η Ρεμπέτισσα!

Το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου τη βρήκε την Αθούλα τη Ρεμπέτισσα στη Σμύρνη.
Οι κακές οι γλώσσες έλεγαν πως είχε ξεμυαλιστεί απ’ τον περιβόητο ζεϊμπέκη λήσταρχο Τσακιτζή!
Εκείνον που με τη συμμορία του  είχε φτιάξει στ’ Αϊδίνι το δικό του κράτος και επέβαλε με το σπαθί του το δικό του νόμο.
Η Αθούλα του ’χε αφιερώσει κι ένα τραγούδι:
Στην ταμπάκα έχω καπνό
κι αγαπώ ζεϊμπέκη γιο
φυσεκλίκια σταυρωτά
δεν σηκώνει χωρατά.
Το Οθωμανικό κράτος, οι φεουδάρχες κι οι προύχοντες της περιοχής, Τούρκοι και Ρωμιοί, τον μισούσαν και τον αποκαλούσαν "ληστοσυμμορίτη".
Αλλά η φτωχολογιά τον θεωρούσε ήρωα, προστάτη, εκδικητή!
Ο Τσακιτζής ήταν αντιεξουσιαστής, δεν χαμπάριαζε από εθνικότητες και θρησκείες, βόηθαγε τους φτωχούς και προίκιζε τα ορφανά κορίτσια.
Γι’ αυτό κι η Αθούλα του σκάρωσε ένα ακόμα δίστιχο:
Τσακιτζή δεν εβαρέθης τα σμυρνέικα βουνά;
Δεν περνάς και στην Ελλάδα να παντρέψεις ορφανά;
Ο Τσακιτζής έζησε στα τέλη του 19ου αιώνα, έγινε θρύλος και πολυτραγουδήθηκε από Τούρκους και Ρωμιούς...

Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

Μπενίτο Μουσολίνι (Z’) - "Oι Άγγλοι σκέφτονται με τον πισινό"!

Οι Ιταλοί πολιτικοί, πριν τον Μουσολίνι, δεν αμφισβητούσαν τη δύναμη της τότε θαλασσοκράτειρας Βρετανίας.
Σαν τον δικό μας, τον Λευτεράκη τον Βενιζέλο, ακολουθούσαν το δόγμα "πάση θυσία η Αγγλία φίλη".
Αλλά ο Μουσολίνι μισούσε τους Άγγλους.
Έμπαιναν, βλέπετε, εμπόδιο στα σχέδια του να κάνει τη Μεσόγειο "Ρωμαϊκή Λίμνη".
Κι έσπαγαν τα νεύρα του κάθε φορά που άκουγε το BBC να τον αποκαλεί "σινιόρ Μουσολίνι" αντί "Ντούτσε".
Απέναντι στους Άγγλους ένιωθε τον κρυφό φθόνο του νεόπλουτου προς τον παραδοσιακό αριστοκράτη.
Αλλά και ποιον δεν υποτιμούσε και δεν σνόμπαρε ο Ντούτσε?
Οι Άγγλοι, κατά τη γνώμη του, "σκέφτονται μόνο με τον πισινό τους"!
Οι Αμερικάνοι ήταν "ξεπεσμένο έθνος με έναν Πρόεδρο παραλυτικό" (εννοούσε τον Ρούσβελτ).
Η Ελβετία ήταν μια "δημοκρατική και γι' αυτό άνανδρη χώρα"!
Αλλά κι οι Γερμανοί δεν ήταν τίποτ' άλλο παρά "οι βόρειοι βάρβαροι που βρίσκονται σε διαρκή ανταγωνισμό με την πολιτισμένη Ρώμη".
Θεωρούσε τον Χίτλερ "έναν καραγκιόζη που διαρκώς τον αντιγράφει".
Το βιβλίο του Φίρερ "Ο Αγών μου" το έβρισκε ανιαρό.
Τον Εθνικοσοσιαλισμό τον θεωρούσε "επανάσταση των πρωτόγονων γερμανικών φυλών, εν αντιθέσει με τον δικό του Φασισμό που διαπνεόταν απ' τα ιδεώδη του αιώνιου λατινικού πολιτισμού...

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

Ας φιλοσοφήσουμε και λίγο...

Τον Νίτσε δεν θα τον έλεγες κι απ’ τους "ευκολότερους" φιλοσόφους, ειδικά όταν τον διαβάζεις μετά από τρία μπουκάλια μπύρας.
Αλλά θα σας πω τι κατάλαβα απ’ την αρχή του βιβλίου "Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα".
Ο άνθρωπος πρέπει να περάσει από τρία στάδια.
Το πρώτο είναι το "στάδιο της καμήλας".
Σ’ αυτό κουβαλάμε στην καμπούρα μας μεγάλα φορτία: κατεστημένες αξίες, κανόνες ηθικής, εθιμοτυπίες, οικογενειακές προκαταλήψεις, θρησκευτικά και ιδεολογικά δεσμά, ένα σωρό "πρέπει" κι "απαγορεύεται".
Το δεύτερο είναι το "στάδιο του λιονταριού", του άγριου θηρίου της ζούγκλας, που ξεσκίζει τις σάρκες του κατεστημένου και απαλλάσσεται απ’ όλα τα βάρη της καμήλας.
Το τρίτο είναι το "στάδιο του παιδιού".
Αφού ξαλαφρώσαμε απ’ τα βάρη, αποφορτίσαμε τη ζωή μας απ’ τις κοινωνικές συμβατικότητες, περνάμε στη φάση της δημιουργίας μέσα απ’ την αθωότητα.
Ανοίγουμε τον κύκλο ενός νέου ξεκινήματος, της επινόησης νέων δυνατοτήτων ύπαρξης και ζωής.
Αν δεν περάσουμε κι απ’ τα τρία στάδια είμαστε νοητικά ανάπηροι...