Ελληνικά καλοκαίρια... (Α’ - Παραδεισένια κόλαση!)

Παρορμήσεις της στιγμής

φυσικό ανάγλυφο

ξερολιθιές και θαλασσόκεδροι

επιλογές της καρδιάς μας

δεν πλήττεις ποτέ...

Περίοδος προσωπικών ψευδαισθήσεων

θετικά μαγνητικά πεδία

πληρότητα του τίποτα

ήρεμα βλέμματα

νωθρότητα

φυσικοί ήχοι...

Ο ήλιος δύει

οι μυρωδιές δυναμώνουν

ο ουρανός μπερδεύεται με τη θάλασσα

οι νύχτες δεν μας χωράνε...

Άλλη μια χρονιά

φορτωμένος με πληγές

που δεν φαίνονται.

Παραδεισένια κόλαση

ποιος δεν θέλει

λίγη ευτυχία ακόμα;

Δίπλα μου δυο στήθη ατίθασα

προκλητικά

σχεδόν επιθετικά...

Παρά τις διαδόσεις, οι άντρες είναι άσχετοι και στη μπάλα και στο σεξ!

Κάποιοι αποφεύγουν συστηματικά ν’ ασχοληθούν με άβγαλτες ή παρθένες. Τις θεωρούν "ένα πρόβλημα πάνω σε τακούνια"! Αρνούνται να τους αφιερώσουν την υπομονή, τον χρόνο, την ενέργεια και τη φροντίδα που απαιτούν οι περιστάσεις...

Όμως, το να έχεις μια άπειρη ερωμένη δεν είναι πάντα κακό. Μπορείς να την εκπαιδεύσεις, να την πλάσεις όπως εσύ γουστάρεις, να το παίξεις και ... "δάσκαλος". Κι αυτό σίγουρα τονώνει το "εγώ" των αντρών και του πέους τους.

Αλλά για να το παίξεις λίγο "δάσκαλος"  πρέπει να το κατέχεις και λίγο το "άθλημα"! Κι εμείς οι άντρες στο σεξ είμαστε εντελώς άσχετοι. Καρακετσαρισμένο...

Έκανα ένα μικρό γκάλοπ στην αντροπαρέα μου και διαπίστωσα πως ελάχιστοι ήξεραν και τα στοιχειώδη.

Όπως, π.χ., το "βιδωτό στοματικό σεξ". Όπου η γυναίκα πιάνει με το χέρι της τη βάση του πέους και το κινεί στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από κείνη το στόματός της...

Γενικά, πρέπει να ξέρουμε πως οι γυναίκες είναι ευνοημένες απ’ τη φύση. Δεν είναι μόνο εφτάψυχες. Μπορούν να έχουν και αλλεπάλληλους οργασμούς χωρίς να χρειαστεί να κάνουν καν διάλειμμα! 

Όλο το γυναικείο σώμα είναι τίγκα στις ερωτογόνες ζώνες. Γι’ αυτό και οι σεξουαλικά συνειδητοποιημένες και απελευθερωμένες γυναίκες δεν αφήνουν ούτε μέρα να περάσει χωρίς σεξάκι. 

Η κλειτορίδα είναι το μοναδικό όργανο του ανθρώπινου σώματος με μοναδική αποστολή την ηδονή. Ο γυναικείος οργασμός προέρχεται πάντα απ’ την κλειτορίδα, ανεξάρτητα απ’ το ποια περιοχή του γυναικείου σώματος ερεθίζεται. 

Όμως η καημενούλα η κλειτορίδα έχει απηυδήσει απ' την αντρική κακομεταχείριση. Που οφείλει στην παχυλή μας άγνοια.

Και κλείνω για σήμερα με το περιβόητο "σημείο Τζι". 

Δεν είναι και τόσο δύσκολο να το βρούμε. Θα το καταλάβουμε εύκολα γιατί θα μας ακούσει όλη η γειτονιά...

Είμαι ο πρώτος εν Ελλάδι κομμουνιστής! Θα σέβεστε! (Θ’) - Απ’ τα Κουπόνια στο Μπουλκές (Μέρος έκτο)

Δεν θα σας ζαλίσω με τα οργανωτικά θέματα της κοινότητάς μας στο Μπούλκες, αν και τότε για μας αυτά ήταν πολύ σημαντικά και κρίσιμα ζητήματα. 

Αλλά εκείνοι που έλυναν κι έδεναν ήταν τρία συγκεκριμένα άτομα. Απ’ αυτούς, ο πιο ισχυρός κι αδίστακτος ήταν ο Μιχάλης Πεχτασίδης, ένας λογιστής απ’ την Αθήνα, στέλεχος της ΟΠΛΑ, που στο Μπούλκες κατόρθωσε και πήρε τη θέση του Α’ Γραμματέα.

Αυτή η τριανδρία εκμεταλλεύτηκε την αμάθεια και απλοϊκότητα της πλειοψηφίας των αγωνιστών και καλλιέργησαν μια γελοία και ολέθρια προσωπολατρία. Στους δρόμους του Μπούλκες συχνά άκουγες το γλειψιματικό σύνθημα "Μιχάλης-Περικλής" (ο Περικλής ήταν ο διαφωτιστής της τρόικας). Κάτι σαν το πασοκικό "Κόμμα και Κράτος - Θεόδωρος Τσουκάτος"!

Πριν έρθουμε εμείς, ο κάμπος του Μπούλκες είχε μείνει ακαλλιέργητος για καιρό. Ο Κόκκινος Στρατός τον έσπειρε με καλαμπόκι και η πρώιμη σοδειά είχε μαζευτεί απ’ τους πρώτους δικούς μας με τη βοήθεια των γιουγκοσλαβικών αρχών. Μεταφορικά μέσα δεν διαθέταμε και συχνά οι Έλληνες αγωνιστές ζεύονταν οι ίδιοι τα κάρα και κουβάλαγαν τη σοδειά στις αποθήκες του χωριού σαν τα μυρμήγκια.

Η δουλειά ήταν οκτάωρη αλλά εξαντλητική, κάτω από την εποπτεία ορισμένων προνομιούχων "υπευθύνων". Ελάχιστοι δεν έπαιρναν μέρος στην παραγωγή. Κάποιοι ηλικιωμένοι, άρρωστοι και ορισμένα καθοδηγητικά στελέχη. 

Πάντως υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός, δουλεύαμε με τραγούδια, κέφι και χιούμορ. Και πιάναμε με τα χέρια λαγούς που για χρόνια ήταν ακυνήγητοι και είχαν πληθύνει φοβερά. 

Το χειμώνα έκανε πολύ κρύο. Έφτανε μέχρι και τους μείον δεκαπέντε. Αλλά οι παλιοί κάτοικοι είχαν αφήσει τα πουπουλένια παπλωματάκια τους, που τη νύχτα τυλιγόσουν και το πρωί, παρά την παγωνιά, ξυπνούσες ιδρωμένος.

Εκείνο όμως που τσάκιζε το ηθικό μας ήταν η απουσία γυναικών. Οι ελάχιστες συντρόφισσες μάς φαίνονταν σαν Λολομπριτζίτες, κι ας ήταν κακομούτσουνες και αλλήθωρες. 

Τις ωραιότερες τις διάλεγαν και τις πανρεύονταν τα υψηλόβαθμα στελέχη. Με τη μέθοδο του "κομματικού καθήκοντος"! Άλλη μια πονεμένη ιστορία, που καλλίτερα να μην την αναλύσω...

Καλοκαιράκι... καιρός για μουρνταριές!

Μπήκε για καλά το καλοκαιράκι, καιρός για διακοπές, τρελίτσες, απιστίες! 

Όλα όμως θέλουν τον τρόπο τους. Π.χ. όταν απατάς τη γυναίκα σου δεν πρέπει να παριστάνεις τον τέλειο σύζυγο ούτε ξαφνικά ν’ αρχίζεις τις ζηλίτσες ή να προθυμοποιείσαι για καθημερινό σεξάκι. Καρφώνεσαι φιλαράκο...

Σίγουρα θα χρειαστείς  έναν πιστό φίλο (ας τον πούμε "Λευτεράκη") που θα σου κάνει πλάτες. Αλλά προσοχή: ο κολλητός δεν θα πρέπει να είναι γκέι. Γιατί την τρίτη το πολύ μέρα θα τα ξεράσει όλα και θα συνωμοτήσει μαζί της εναντίον σου! 

Επίσης θα πρέπει να τον "έχεις στο χέρι"! Να ξέρει πως αν κάνει τη ματσολιά θα πληρώσει βαρύ τίμημα...

Οι γυναίκες είναι μεγάλες κάργιες και θέλουν προσοχή.

Π.χ. ξυπνάς ένα πρωί δίπλα στην "επίσημη" κι εκείνη στο χαλαρό κι όλο νάζι σε ρωτάει, υποτίθεται αδιάφορα, αν την έχεις ποτέ απατήσει. Γιατί δήθεν δεν πρέπει να υπάρχουν μυστικά μεταξύ σας. 

Για να σε ρωτάει, προφανώς δεν σε έχει ικανό για κάτι τέτοιο και απλά επιζητά κάποια επιβεβαίωση. Αν εσύ ο μάλαξ τσιμπήσεις και το παραδεχτείς αμέσως θα μετατραπεί από λαρτζ και υπεράνω σε ... 11η Σεπτεμβρίου!

Η απιστία είναι ένα μυστικό που κάθε σοβαρός άντρας οφείλει να το πάρει μαζί του στον τάφο...

Ας αφήσουμε τώρα την "επίσημη" κι ας πάμε στην "άλλη", στον "απαγορευμένο καρπό", στην "πέτρα του σκανδάλου". Αυτή πρέπει απαραιτήτως να ξέρει πως είσαι δεσμευμένος. Γιατί απλά δεν μπορείς να κοροϊδεύεις ταυτόχρονα δυο διαόλους!

Θα σας συμβούλευα να προτιμήσετε 20άρα. Αυτή σπάνια θα δημιουργήσει πρόβλημα στη μόνιμη σχέση σας. Κι αν σας δει κανένα μάτι, τους λες πως είναι η κόρη του κολλητού σου και καθάρισες. Ποιος θα πιστέψει πως τέτοιος κόμματος είναι το γκομενάκι σου; 

Άσε που μια 20άρα δεν ζητάει από σένα τίποτα περισσότερο απ’ το πορτοφόλι σου και το κορμί σου (λέμε τώρα...).

Καλές περιπτώσεις για παρατεταμένη απιστία είναι κι οι 40άρες ή οι παντρεμένες 50άρες. Κατά κανόνα είναι διακριτικές και ελάχιστα διεκδικητικές. Αν και με τις γυναίκες ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.

Μια ερωτευμένη γυναίκα δεν θα διστάσει να αρπάξει τον άντρα ακόμα και της παιδικής της φίλης.

Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάς πως αν η "αρπαχτή" γίνει "νόμιμη" αυτομάτως το σεξάκι δεν θα είναι όπως παλιά! 

Ξέρετε τίποτα "νόμιμο" να είναι απολαυστικό σ’ αυτή την παλιοζωή;

"Ημερολόγιο λιποταξίας" 159 - Στα γκέτο των "ανέγγιχτων" της Ινδίας...

 
Στην Ινδία επιβιώνει ακόμα ο θεσμός των "καστών".  Αν ανήκεις στην κατώτερη κάστα είσαι "παρίας", "ανέγγιχτος", γιατί προορίζεσαι μόνο για τις πιο βαριές και πιο βρόμικες δουλειές: σκουπίδια, σφαγεία, ορυχεία κ.λπ. 

Οι "παρίες" βγήκαν απ' τα πόδια του θεού Βράχμαν, αντίθετα με τους βραχμάνους-ιερείς που βγήκαν απ' το κεφάλι του...

Οι "παρίες" είναι, θα λέγαμε, οι "Ρομά της Ινδίας", μιας χώρας των τεράστιων αντιθέσεων, της πολυπολιτισμικότητας, της ανοχής αλλά και πολλών ιδιότυπων ρατσισμών. 

Ο Μαχάτμα Γκάντι προσπάθησε να γκρεμίσει το σύστημα των καστών αποκαλώντας όλους τους ανθρώπους "παιδιά του Θεού".

Οι "παρίες" αποτελούν περίπου το 16% του ινδικού πληθυσμού. Μπορεί να είναι επικίνδυνο να κυκλοφορείς στα γκέτο τους, αλλά αξίζει τον κόπο και το ρίσκο. Μένουν σε παραγκουπόλεις, κάτω από γέφυρες, σε νησίδες οδών ταχείας κυκλοφορίας, σε χωματερές, μέσα στη ζούγκλα, παντού...

Νερό και ρεύμα κλέβουν απ' το δίκτυο και τις νύχτες του χειμώνα ανάβουν φωτιές για φωτισμό και θέρμανση. Το καλοκαίρι είναι εφιάλτης: ζέστη, υγρασία, νέφος, σκόνη, έντομα, αρουραίοι.  

Πολλοί εργάζονται ως μικροπωλητές. Αλλά η ινδική γραφειοκρατία είναι ασυναγώνιστη. Απαιτείται ειδική άδεια για κάθε μέρα, μέρος, ακόμα και ώρα!

Ένας ξένος δεν μπορεί να πλησιάσει τα ορυχεία που εργάζονται οι "παρίες". Η δουλειά είναι επικίνδυνη, ανθυγιεινή και πολύ κακοπληρωμένη. Εργασιακός μεσαίωνας χωρίς κανένα εργατικό δικαίωμα. 

Στις βαθύτερες στοές εργάζονται και ανήλικοι. Οι τυπικοί έλεγχοι των διεφθαρμένων αξιωματούχων ποτέ δεν τους εντοπίζουν. Η εργοδοσία μοιράζει στους μεταλλωρύχους ειδικά παρασκευάσματα τσαγιού με όπιο για ν' αντέχουν στις κακουχίες και στους πόνους...

Στην Ινδία η διαφθορά χτυπάει κόκκινο. Ολόκληρα πανεπιστήμια-φαντάσματα λειτουργούν "στα χαρτιά", με τους μισθούς να "πέφτουν" κανονικά σε χιλιάδες "καθηγητές" και "υπαλλήλους", κι όταν πας στο μέρος που υποτίθεται λειτουργούν βλέπεις απλά μια αλάνα...

Είμαι ο πρώτος εν Ελλάδι κομμουνιστής! Θα σέβεστε! (ΙΒ’) - Απ’ τα Κουπόνια στο Μπούλκες (Μέρος έβδομο)

Τον Απρίλη του 1946 το Μπούλκες υποδέχθηκε το Νίκο Ζαχαριάδη. 

Είχε συμμετάσχει στο Συνέδριο του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας κι επιστρέφοντας πέρασε απ’ τη Βοΐβοντίνα της Γιουγκοσλαβίας.

Η άφιξή του σκόρπισε ενθουσιασμό στις απογοητευμένες καρδιές μας. Απ’ τα χαράματα είχαμε όλοι ετοιμαστεί για την επική υποδοχή του Γενικού Γραμματέα μας. 

Κάθε γκρούπα έλαβε την προκαθορισμένη θέση της, όλα έγιναν μέσα σε ατμόσφαιρα παραληρήματος και ζητωκραυγών υποστήριξης του Αρχηγού μας.

Στη σχετικά σύντομη ομιλία του ο Ζαχαριάδης αναφέρθηκε στην κρίσιμη κατάσταση της πατρίδας, στον μονομερή εμφύλιο που είχαν ήδη ξεκινήσει οι μοναρχοφασίστες, στην ολόπλευρη συμπαράσταση των Σοσιαλιστικών Κρατών στον αγώνα μας. Δεν ανέφερε τίποτα για το Λιτόχωρο ούτε και για τις αποφάσεις της 2ης Ολομέλειας που λήφθηκαν πριν δυο μήνες. 

Κατά τη γνώμη μου, και παρά τα όσα αντίθετα λέγονται, το βαθύτερο νόημα της 2ης Ολομέλειας δεν ήταν η ένοπλη παλλαϊκή επανάσταση, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Η ανοιχτή και γενικευμένη ένοπλη εξέγερση θα έπρεπε να αποφευχθεί. Επιλέχθηκε η ελεγχόμενη και κλιμακούμενη ανάπτυξη του ένοπλου αγώνα ως μέσο πίεσης για να αναγκαστεί η επίσημη κυβέρνηση να κάνει πιο ουσιαστικές υποχωρήσεις. Αυτό και τίποτα παραπάνω.

Εμείς όμως δεν είχαμε σκοπό να μείνουμε άλλο άκαπνοι και με δεμένα τα χέρια. Θέλαμε δράση, ένοπλη, εδώ και τώρα. 

Ο Ζαχαριάδης προσπάθησε κάπως να χαϊδέψει τ’ αυτιά μας μιλώντας αρκετά αόριστα για ένα "ανεκπλήρωτο χρέος που θα πρέπει να το συνεχίσουμε μέχρι την ολοκλήρωσή του"...

Εδώ θα κάνω μια μικρή παρένθεση για να αναφερθώ στην στάση των επίσημων γιουγκοσλαβικών αρχών απέναντί μας. Γενικά, θα έλεγα πως έλειπε το θερμό διεθνιστικό ενδιαφέρον τους για τη ζωή και τα προβλήματά μας. Στις περισσότερες γιορτές και εκδηλώσεις της κοινότητάς μας οι γιουγκοσλαβικές αρχές εκπροσωπούνταν σε πολύ χαμηλό επίπεδο. 

Σύμφωνα με την κυρίαρχη εκδοχή, το επιτελείο του Τίτο δεν εμπιστευόταν το ΚΚΕ μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Βάρκιζας και τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ. Αλλά η αλήθεια ήταν πως ο Τίτο ήταν πολύ χολωμένος που το ΚΚΕ είχε αλλάξει θέση στο "μακεδονικό" και δεν ευνοούσε πλέον την προσάρτηση ελληνικών εδαφών στο κράτος του.

Βέβαια, μετά τη σύγκρουση Τίτο-Στάλιν και την τοποθέτηση του ΚΚΕ στο πλευρό του δεύτερου, η στάση των Γιουγκοσλάβων μετατράπηκε από παθητική σε εχθρική...