Τι έμαθα τόσα χρόνια απ' τη ζωή μου... (ΚΖ')

 

Είναι επικίνδυνα στην άκρη του κλαδιού.

Αλλά εκεί βρίσκονται τα νοστιμότερα φρούτα!

Όταν μου είπες "χωρίζουμε", είχε κόψει ο αφρός της μπύρας...

 

Ο αφρός της μπύρας στα ποτήρια μας έκοβε

η μπύρα ζεσταινόταν και ξεθύμαινε

εμείς κοιταζόμασταν

υπέθετα πως αυτό σημαίνει "χρόνος"

ώσπου μου είπες το "χωρίζουμε"!

Δεν χαλάστηκα.

Καλύτερα να προσδοκάς τον έρωτα

παρά να τον ζεις.

 

Τα παιδικά μου χρόνια γεμάτα καλαμιές. 

Κι η λίμνη μου αποκάλυψε 

πως όταν την κοίταξε ο Νάρκισσος

εκείνη καθρέφτιζε τη δική της ομορφιά.

 

 Δεν φταις εσύ που φεύγεις,

η καρδιά σου είχε κουραστεί...

Σου ζήτησα το τελευταίο φιλί

όπως μόνο εγώ το ήθελα

με την πλάτη στον μαντρότοιχο της εκκλησίας.

Μεγάλη αμαρτία να μην κάνεις αμαρτία.

Τι έμαθα τόσα χρόνια απ' τη ζωή μου... (ΚΣΤ’)

 

Κανείς δεν θέλει να πεθάνει.

Ακόμα κι αυτοί που πιστεύουν

πως θα πάνε στον Παράδεισο!

(Κυρίως αυτοί...)

Δύο (όχι και τόσο υποθετικά) σενάρια...

 

ΣΕΝΑΡΙΟ Α'

Στο σαλονάκι της γκαρσονιέρας.

- Αγαπούλα, πάω στο σπίτι του Γιόχαν. Θα μαζευτεί η παρέα να δούμε ματσάκι.

- Τι ώρα υπολογίζεις να γυρίσεις;

- Μπορεί να έχει και παράταση. Αλλά το αργότερο δωδεκάμισι θα είμαι πίσω...

Προσποιείται την κουλ και στενάζοντας πετάει ένα ... "καλά να περάσεις".

Η ώρα είναι έντεκα και είκοσι. Ανοίγω την εξώπορτα. Είναι ξαπλωμένη στον καναπέ και βλέπει τηλεόραση.

Την πλησιάζω, σκύβω να τη φιλήσω αλλά μου γυρίζει το κεφάλι της αλλού.

- Τι έχεις;

(Μουτρωμένη) - Τίποτα.

- Πώς τίποτα; Αφού κατέβασες πλερέζες.

- Νύσταξα.

- Και γιατί δεν πήγες για ύπνο;

- Σε περίμενα.

- Μα σου είπα πως θα έρθω το αργότερο στις δωδεκάμισι και τελικά ήρθα μια ώρα νωρίτερα.

- Η ανόητη πίστεψα πως τελικά δεν θα πήγαινες. Θα έδειχνες ευαισθησία και δεν θα με άφηνες μόνη.

- Μα μου είπες "καλά να περάσεις"!

- Αν μ' αγαπούσες αληθινά θα είχες προσέξει το ύφος μου.

 

ΣΕΝΑΡΙΟ Β'

 Όπως το σενάριο Α', ως το σημείο που εκείνη λέει μουτρωμένη "καλά να περάσεις".

- Βλέπω αγαπούλα μου πως δεν είσαι και πολύ καλά απόψε. Τελικά δεν θα πάω για τον αγώνα. Θα κάτσω εδώ μαζί σου να κάνουμε παρέα.

Το ρολόι δείχνει δέκα το βράδυ. Εκείνη παρακολουθεί φυτεμένη τηλεόραση. Εγώ σε αναμμένα κάρβουνα. Διαβάζω "Κόκκινο πρωταθλητή" και παρακολουθώ απ' το κινητό μου την εξέλιξη του ματς.

- Αν είναι να είσαι έτσι, καλύτερα να πήγαινες με τους φίλους σου.

- Τώρα είναι αργά πλέον...

- Α, ώστε το ήθελες πολύ δηλαδή.

- Φυσικά και το ήθελα. Δεν στο έκρυψα.

- Κι εγώ τι σου είπα;

- Κατέβασες μούτρα.

- Σου είπα εγώ να μην πας χριστιανέ μου;

- Με τον τρόπο σου αυτό μού είπες.

- Εσύ χριστιανέ μου έχεις παραισθήσεις. Απεναντίας, εγώ σου ευχήθηκα καλά να περάσεις!

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Με τις γυναίκες ό,τι και να κάνεις είσαι χαμένος....

Τι έμαθα τόσα χρόνια απ' τη ζωή μου... (ΚΕ’)

 

Τα ετερώνυμα μπορεί να έλκονται

αλλά σε καμιά περίπτωση 

δεν πρέπει να παντρεύονται...

Να τα λέμε κι αυτά...

 

Τι θαυματουργός παράγων η γυναίκα!

Εκεί που είσαι πτώμα και σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, ένας γλυκός τους λόγος, ένα άγγιγμα, μια χειρονομία, ένα ξεροκόμματο τέλος πάντων, ανάβει πάλι τη φλόγα μέσα σου.

Τι έμαθα τόσα χρόνια απ' τη ζωή μου... (ΚΔ')

 

Αυτό που σήμερα με τραβάει σ' έναν άνθρωπο

μπορεί αύριο να γίνει ο μεγάλος μου μπελάς...