Η κυπριακή ομάδα Ομόνοια έχει τη δική της ιστορία. Ιδρύθηκε το 1948 και εξ αρχής ήταν μια απ' τις πιο πολιτικοποιημένες ομάδες της Ευρώπης. Και για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους ήταν η ημιεπίσημη ομάδα του κομμουνιστικού κόμματος Κύπρου, του ΑΚΕΛ.
Οι κομμουνιστές, γενικά, έχουν μια περίεργη προσέγγιση της πραγματικότητας. Βλέπουν τα πράγματα πολύ μονοδιάστατα. Τα πάντα είναι ταξική πάλη και κοινωνικοί αγώνες. Παντού ανακαλύπτουν μπουρζουάδες και προλετάριους. Λες και ζούμε στα 1850, αν και τότε πάλι υπήρχαν και ενδιάμεσα στρώματα.
Κολλάνε σε κάτι τσιτάτα του στυλ "τα πάντα είναι πολιτική", και βάση αυτών προσπαθούν όχι να πολιτικοποιήσουν τα πάντα, αλλά να τα κομματικοποιήσουν. Προσπαθούν να βγάλουν απ' το καθετί ταξικό ξύγκι! Τα πάντα τα χωρίζουν σε "λαϊκά" και "αντιλαϊκά", σε "καλά" και "κακά". Είναι κι αυτό ένα χαρακτηριστικό των δογματικών και κοντόφθαλμων ανθρώπων.
Και τι δεν δηλητηρίασαν με την πολιτικομανία τους οι ψευτοαριστεροί. Έτσι τους αποκαλώ γιατί αν ο καημένος ο Μαρξ ζούσε σήμερα και έβλεπε την καφρίλα τους θ' αυτοκτονούσε.
Δεν ήταν δυνατόν ν' αφήσουν και το ποδόσφαιρο στην ησυχία του. Λες και στον ποδοσφαιρικό χώρο δεν έφταναν οι δικές του τοξικότητες, έπρεπε να του προσθέσουν οι ψευτοαριστεροί και το μικρόβιο του κομματισμού.
Στην Κύπρο το τερμάτισαν. Αρχικά στις εξέδρες των οπαδών της Ομόνοιας κυριαρχούσαν τα σφυροδρέπανα, οι μούρες του Στάλιν, αλλά και αρκετά κοινωνικά μηνύματα. Όμως αν αφήσεις τις νευρώσεις σου ανεξέλεγκτες, είναι ζήτημα χρόνου να ξεφύγεις. Σταδιακά, οι οπαδοί της Ομόνοιας άρχισαν τα αντεθνικά συνθήματα, έβριζαν χυδαία την Ελλάδα, έκαιγαν ελληνικές σημαίες κ.λπ. Δηλαδή έκαναν πράγματα που ούτε οι Τούρκοι δεν τα έκαναν. Κι αυτό το ονόμαζαν "αριστεροφροσύνη"!
Βέβαια, κάποια στιγμή βρέθηκαν και ορισμένοι σοβαροί άνθρωποι που προσπάθησαν να βάλουν τέρμα στον ψευτοαριστερό χουλιγκανισμό. Η ίδια η ομάδα βρήκε τη δύναμη να πετάξει στα σκουπίδια τους χαχόλους. Μοιραία επήλθε η διάσπαση, η Ομόνοια έχασε μεγάλο μέρος απ' την ισχύ της, αλλά ξεβρόμισε ο τόπος.
Κατά καιρούς πολλοί προσπάθησαν να κομματικοποιήσουν και τον Θρύλο. Αλλά εμείς είμαστε μια ομάδα που στις κερκίδες μας θέλουμε να νιώθει το ίδιο άνετα κάθε φίλαθλος, είτε είναι δεξιός είτε αριστερός είτε μαύρος είτε άσπρος, είτε εβραίος είτε μουσουλμάνος είτε χριστιανός είτε άθεος.
Φυσικά, πάντα θα υπάρχουν οι ηλίθιοι που θα θελήσουν να επιβάλλουν τον "δικό τους νόμο". Αλλά αυτά σε μεγάλες ομάδες με τεράστια ιστορία όπως ο Θρύλος δεν φτουράνε...
Κλείνω υπενθυμίζοντας πως οι οπαδοί του Ολυμπιακού αποδοκίμαζαν στο Καλλιμάρμαρο τη Χούντα, αργότερα τον Κωστάκη Καραμανλή, και πιο πρόσφατα τον Τσίπρα και τον ακροδεξιό συνεταίρο του Καμμένο. Όχι για πολιτικούς λόγους αλλά γιατί όλοι αυτοί επεδίωξαν να ελέγξουν πλήρως τον Θρύλο κι αφού δεν το πέτυχαν προσπάθησαν με κάθε τρόπο να τον διαλύσουν.
Σήμερα βλέπουμε πού είναι ο Θρύλος και πού όλοι αυτοί οι ανύπαρκτοι...
Κάποια στιγμή θα αναφερθούμε και στην άλλη "πολιτική μάστιγα" των κερκίδων, τη φασιστική διείσδυση. Αλλά όλα με τη σειρά τους...