Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2022

Τι έμαθα τόσα χρόνια απ' τη ζωή μου... (Λ΄)

 

Κι αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως τη θες
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον -όσο μπορείς-
μην την εξευτελίζεις
μες την πολλή συνάφεια του κόσμου
στων σχέσεων και στων συναναστροφών
την καθημερινή ανοησία...

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2022

Ρίσκα...


 
Γελάω, σημαίνει ρισκάρω να φανώ χαζός.
Κλαίω, σημαίνει ρισκάρω να φανώ αδύναμος και ευάλωτος.
Απλώνω το χέρι σε κάποιον, σημαίνει πως ρισκάρω να μπλέξω.
Αγαπάω, σημαίνει πως ρισκάρω να μην αγαπηθώ.
Ελπίζω, σημαίνει πως ρισκάρω να απογοητευτώ.
Προσπαθώ, σημαίνει πως ρισκάρω να αποτύχω.
Ζω, σημαίνει πως ρισκάρω να πεθάνω...

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2022

Εμπειρία είναι...

 

Να κοιμηθείς σ' ένα εγκαταλειμμένο υπόσκαφο της Σαντορίνης το καταχείμωνο....
Να μείνεις τρεις μέρες στις σπηλιές στα Μάταλα, παρά την απαγόρευση. Και να μην σε πάρει κανείς είδηση...
Να ζήσεις στα Σφακιά τη διαδικασία του κουρέματος των προβάτων. Και να γίνεις εντελώς ντίρλα στις ρακές.
Να σου προσφέρουν στην Ινδονησία μια κόμπρα για γεύμα. Σου φέρνουν στο τραπέζι ζωντανό το φίδι, το σφάζουν μπροστά σου και σου δίνουν την καρδιά του να την καταπιείς μ' ένα σφηνάκι αλκοόλ...
Να παρευρεθείς σε τελετή μαύρης μαγείας στην Αϊτή...
Να παρακολουθήσεις το μαστίγωμα νεαρών γυναικών στο κέρας της Αφρικής. Είναι ο τοπικός τρόπος να κάνουν τατουάζ. Οι ουλές θεωρούνταν μεγάλη γοητεία...
Οι κοκορομαχίες σε ένα χωριό της Λατινικής Αμερικής που δεν θυμάσαι τ' όνομά του...

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2022

Μπυροκατάνυξη με τον φίλο μου ... Έζρα Πάουντ!

 

Το ελάφι πίνει στην αλμυρή λίμνη
και το μαύρο δέντρο γεννήθηκε άλαλο
κι εσύ καθρεφτίζεσαι στης γης τα στήθη
-το φως είν' το αντίδοτο στο δηλητήριο που στάζει-

Θαύμαζες τον Μουσολίνι.
προσπάθησες ν' αλλάξεις το νόημα των λέξεων
αλλά υπήρχε κάτι το ιδιοφυές στο κουκούτσι του κερασιού.

Υπεροψία, φθόνος, εγωπάθεια
οι τρεις πληγές στην κόλαση του Δάντη
-που τόσο αγάπησες-
Για να γίνει η αγάπη αιτία μίσους
σίγουρα κάτι θα πήγε στραβά.

"Την αμαρτία την επινόησαν για ν' ασκούς εξουσία"
-έτσι μου πες πίνοντας μπίρα-
"και σε κάθε γυναίκα,
πίσω από την απειλή των σφιγμένων δοντιών,
κρύβεται η τρυφερότητα"...
 
Ο πρώτος παγκόσμιος έβαλε τέλος 
στην πολιτική σου αθωότητα.
Πώς βρέθηκε η ομορφιά αντιμέτωπη με τόσο σκοτάδι;
 
Κάπου έχασες το κέντρο σου
πολεμώντας τον Κόσμο -τουλάχιστον έτσι νόμιζες-
Δυο ποντικοί κι ένας σκόρος οι οδηγοί σου
κι ονειρευόσουν να γίνουμε άνθρωποι,
κι όχι καταστροφείς, 
να ζεις σ' ένα λιβάδι με κορυδαλλούς.

"Η αλήθεια βρίσκεται μέσα στην καλοσύνη"
-έτσι μου 'πες στο κινητό-
"Όταν οι φίλοι μισούνται μεταξύ τους
πώς μπορεί να υπάρξει ειρήνη στον κόσμο;"
"Γιατί ο άνθρωπος να επιδιώκει το καλό κάνοντας το κακό;"
-όλο κάτι τέτοιους προβληματισμούς μου έβαζες-

Οι Σύμμαχοι το '45 σ' έκλεισαν σ' ένα σιδερένιο κλουβί.
Πρώτα σε τρέλαναν και μετά σ' έριξαν στο ψυχιατρείο.
Αλλά εσύ συνέχισες να λες...
"Να σέβεσαι ένα καλό βιβλίο,
τα υπόλοιπα δεν αξίζουν δεκάρα".

Κάποτε είπα ασυνείδητα τη φράση "το παλτό μου".
Χαμογέλασες, με κοίταξες συγκαταβατικά.
"Να ελαττώσουμε την αναγκαιότητα της ιδιοκτησίας!"
-αυτό μου είπες μόνο-

Και λίγο πριν φύγεις για πάντα,
μου 'κλεισες πονηρά το μάτι
κι άφησες την τελευταία σου συμβουλή:
"Άσε τον άνεμο να μιλήσει,
αυτό είναι Παράδεισος"...