Καλή Πρωτομαγιά!

Ψηφίζουμε και γι' αυτούς τους λόγους, μην το ξεχνάμε...

 

Μπήκαμε σε προεκλογική περίοδο, οπότε αναγκαστικά θα κάνουμε και κάποια πολιτικά σχόλια. Μπορεί να μην μας διακρίνει ο κομματικός φανατισμός του παραλθέντος, αλλά δεν γίναμε και Ελβετία...

Είναι γνωστό πως ο Έλληνας ψηφίζει πλέον με βάση το πορτοφόλι του και το στενό προσωπικό του συμφέρον. Κατανοητό και δικαιολογημένο (εν μέρει). Αλλά υπάρχουν και κάποια άλλα ζητηματάκια που δεν πρέπει να τα παραβλέψουμε. Κι αναφέρομαι στην πολιτική ατζέντα που βλέπουμε την τελευταία δεκαετία να κυριαρχεί στη Δύση, και που ξεκίνησε απ' τα αμερικάνικα πανεπιστήμια, το χόλιγουντ και το Δημοκρατικό Κόμμα. 

Το "Κίνημα" αυτό ονομάζεται "woke" (αφυπνισμένοι) και τείνει να μετατραπεί σε "τσολιά στ' αρχίδια μας" (για να το πω λαϊκά).

Αγάλματα του Ουάσιγκτον και του Λίνκολ γκρεμίζονται, η αρχαία ελληνική τραγωδία, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Όμηρος κι ο Σέξπηρ απορρίπτονται ως ρατσιστές και πατριαρχικοί, ο Ντάμπο το Ελεφαντάκι θεωρείται πως προάγει ρατσιστικά στερεότυπα κ.λπ.

Το θέμα στη Δύση έχει λάβει χαρακτήρα υστερίας. Ανεβάζεις στο φέις φώτο με το πασχαλινό τραπέζι και αρχίζουν αμέσως τα σχόλια των βιγκάδων... "ψόφο ρε", "βγάλε τον καρκίνο" κ.λπ.

Τα αρσενικά και θηλυκά ονόματα πρέπει να βγουν απ' τη γλώσσα μας. Να κυριαρχήσει μόνο το ουδέτερο. Σαν το Τζέισον-Αντιγόνη ένα πράμα...

Όλες οι παραδοσιακές ταυτότητες πρέπει να εξαφανιστούν. Εθνικότητα, θρήσκευμα, φύλο... Να γίνουμε όλοι κροσάκια!

Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε ήδη. Σκληρή (αυτο)λογοκρισία, όποιος διαφωνεί τραμπουκίζεται ως "φασίστας", "ναζιστής", "ρατσιστής" κ.λπ., οι μιτούδες έχουν κατατρομάξει τον αντρικό πληθυσμό που δεν τολμάει να φλερτάρει, τα νέα αγόρια ευνουχίζονται ψυχολογικά. 

Και φυσικά, η χειρότερή σου είναι να είσαι άντρας, λευκός, θρησκευόμενος, ετεροφιλόφυλος και πατριώτης. Αυτομάτως σου καταλογίζονται όλα τα κακά της παγκόσμιας ιστορίας. Εσύ φταις για την αποικιοκρατία, για το δουλεμπόριο, για την καταπίεση των γυναικών τον μεσαίωνα...

Κάποτε λέγαμε τη λέξη "δικαιώματα" και "δικαιοσύνη" και το μυαλό μας πήγαινε αυτόματα στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Τώρα πρέπει να πάει στο χρώμα του δέρματος και στον σεξουαλικό προσανατολισμό!

Η εθνική σημαία είναι "φασιστικό σύμβολο". Οι μετανάστες αγιοποιούνται. Πρέπει να κατακλύσουν την Ευρώπη για να νιώσουμε οι μόνιμοι κάτοικοι ξένοι στην πατρίδα μας. Η "ενσωμάτωση" απορρίπτεται. Γιατί προσβάλει τον πακιστανικό πολιτισμό. Το ιδανικό τους είναι να κάνουν το Παρίσι Τζιμπουτί, το Λονδίνο Λαχώρι, την Αθήνα Καμπούλ κ.λπ. Τότε θα ηρεμίσουν...

Δυστυχώς αυτή η ατζέντα έχει υιοθετηθεί από όλα τα συστημικά κόμματα και στη χώρα μας. Κούλης και Τσίπρας μπορεί να διαφωνούν σχεδόν σε όλα, όμως στην τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών είναι αγκαλίτσα. 

Τέλος πάντων, σας κούρασα. Θα τα ξαναπούμε ως τις εκλογές. Αλλά να ξέρετε πως αν ψηφίσετε τα συγκεκριμένα κόμματα (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ κ.λπ) επικυρώνετε τον δρομολογημένο "αντίστροφο ρατσισμό". Τους δίνετε το σχοινί να σας κρεμάσουν. 

Σε λίγο βλέπω εμάς να πουλάνε στα σκλαβοπάζαρα...

Τι έμαθα τόσα χρόνια απ' τη ζωή μου... (ΜΕ')

Όσο περισσότερο γνωρίζεις κάποιοντόσο λιγότερο σου αρέσει!

Μοναχός σ' ένα ινδουιστικό άσραμ (Θ' - "Ξενοδοχείο η Γη"!)

 

Από τα πανάρχαια χρόνια ο άνθρωπος έψαχνε την ευτυχία. Αναζητούσε τα μυστικά και τις συνταγές που θα τον έκαναν ευτυχισμένο. Το θεωρούσε μια πολύ δύσκολη και ιδιαίτερα πολύπλοκη υπόθεση. Είναι όμως έτσι;

Έχουν διατυπωθεί τόσες θεωρίες και απόψεις για την ευτυχία που αμφιβάλλω αν έχουμε κάτι περισσότερο να προσθέσουμε. Στο άσραμ επιμένουν πως βγήκαν τη λύση του προβλήματος. Και την αποδίδουν με μια λέξη που στα ελληνικά μεταφράζεται "αποστασιοποίηση".

Μας προτρέπουν να εξασκηθούμε να βλέπουμε όλα τα πράγματα γύρω μας, ακόμα και τους εαυτούς μας, κρατώντας μια απόσταση. Όπως βλεπουμε μια ταινία ή εναν ποδοσφαιρικό αγώνα. 

Να τα θεωρούμε όλα προσωρινά και δανεικά. Να συνειδητοποιήσουμε πως τίποτα δεν μας ανήκει. Απλά η ζωή μας έδωσε κάποια πράγματα ή καταστάσεις να τα διαχειριστούμε. Να τα απολαύσουμε όσο τα έχουμε και στη συνέχεια να αποδεχτούμε ως κάτι πολύ φυσιολογικό τον αποχωρισμό τους. 

Σα να νοικιάζεις ένα αυτοκίνητο για να κάνεις τις βόλτες σου. Όταν έρθει η ώρα να το επιστρέψεις δεν λυπάσαι. Απλά σου μένει η ευχάριστη γεύση των διαδρομών που έκανες και των εμπειριών  που βίωσες μαζί του.

Τελικά έχουμε δύο επιλογές. Η μία είναι να ζούμε διαρκώς με το άγχος και τον φόβο της απώλειας όσων αγαπάμε. Ή άλλη είναι να νιώσουμε σαν τυχεροί παραθεριστές στο "Ξενοδοχείο η Γη"! 

Εμείς διαλέγουμε...

Σε κανέναν δεν ανήκω, είμαι δικός μου...

 

Προσυπογράφουμε το άρθρο του Μανώλη Κωττάκη στην ιστορική εφημερίδα "Εστία"!

 

Εἶστε δημοκράτες ἐσεῖς; Λογίζεστε γιά δημοκράτες ἐσεῖς; Δικαιοῦστε νά νομοθετεῖτε στό ὄνομα τῆς Δημοκρατίας ἐσεῖς; Διαβάζετε ὅτι στίς δημοσκοπήσεις 200.000 Ἕλληνες ἐπιθυμοῦν νά ψηφίσουν ἕνα κόμμα καί καταργεῖτε μέ ἕναν νόμο καί ἕνα ἄρθρο 200.000 Ἕλληνες; Τό ἑπόμενο πού θά ἐπιχειρήσετε ποιό θά εἶναι ἄραγε; Νά ἀλλάξετε καί λαό γιά νά ψηφίσει κατά τά γοῦστά σας, ὥστε ἡ Βουλή νά εἶναι πεντακομματική καί ὄχι ἑπτακομματική, καί νά εἶναι δυνατή ἡ αὐτοδυναμία μέ τεχνητό τρόπο;

Εἶστε δημοκράτες ἐσεῖς, πού ἀκοῦτε τά τηλέφωνα τῶν πολιτικῶν σας ἀντιπάλων; Εἶστε δημοκράτες ἐσεῖς, πού περιορίσατε τήν ἐλευθερία ἔκφρασης στό διαδίκτυο κατά τήν πανδημία μέ νόμους καί διώκετε πολῖτες πού δικαιώνονται σήμερα ἐπειδή ἀμφισβητοῦσαν τά ἐμβόλια στό Facebook;

Εἶστε δημοκράτες ἐσεῖς, πού διώκετε εἰσαγγελεῖς διαφθορᾶς ἐπειδή κάνουν σωστά τήν δουλειά τους καί ψάχνουν τίς πομπές σας, καί ὅταν ἀθωώνονται ἀπό εἰδικά δικαστήρια, δέν τούς ζητᾶτε μισή συγγνώμη;

Εἶστε Δημοκράτες ἐσεῖς, πού παρακολουθεῖτε τόν ἀρχηγό τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων ὡς ὕποπτο γιά τήν ἐθνική ἀσφάλεια; Εἶστε δημοκράτες ἐσεῖς, χάρη στούς νόμους τῶν ὁποίων ἀφήνονται ἐλεύθεροι ἔμποροι τόνων ναρκωτικῶν πού δηλητηριάζουν τήν νεολαία μας;

Εἶστε δημοκράτες ἐσεῖς, πού ξηλώνετε τούς ἀρχηγούς τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας ἐπειδή σᾶς τό ζητοῦν ὀλιγάρχες πού ἐπιθυμοῦν τήν ἰδιωτικοποίηση τοῦ σώματος;

Καί ἐν τέλει. Εἶστε δημοκράτες ἐσεῖς, γιά νά βάζετε «λουκέτο» σέ κόμματα ὅταν ἐσεῖς οἱ ἴδιοι βάζετε λουκέτο κάθε μέρα καί περισσότερο σέ συγκεκριμένα ἄρθρα τοῦ Συντάγματος, ὅπως τό 8 (νόμιμος δικαστής), τό 14 (ἐλευθερία τοῦ Τύπου), τό 19 (ἀπόρρητο ἐπικοινωνιῶν), τό 26 (διάκριση ἐξουσιῶν), τό 51 (κωλύματα), τό 52 (ἐλευθερία ἔκφρασης λαϊκῆς βούλησης), τό 87 (ἀνεξαρτησία δικαστῶν, «οἱ ὁποῖοι δέν ὑποχρεοῦνται νά συμμορφώνονται μέ διατάξεις πού ἔχουν τεθεῖ γιά τήν κατάλυση τοῦ Συντάγματος»), τό 101Α (ἀνεξάρτητες ἀρχές); Μέ ποιό δικαίωμα; Μέ ποιά δημοκρατική νομιμοποίηση; Εἰδικά μάλιστα τώρα πού ἔχουν ἐξαγγελθεῖ οἱ ἐκλογές καί ἡ ἐντολή πού σᾶς ἔχει δώσει ὁ λαός ἔχει περαιωθεῖ.

Ἡ Βουλή, μετά τήν ἐξαγγελία τῶν ἐκλογῶν στό ὑπουργικό συμβούλιο, ἀπαραδέκτως παραμένει ἀνοικτή καί ἀπαραδέκτως νομοθετεῖ.

Ἐπαναλαμβάνω λοιπόν. Ὅσο πιό πολύ προσπαθεῖτε νά προστατέψετε τήν δημοκρατία τόσο πιό πολύ τήν καταστρέφετε. Καί τό χειρότερο ἀπ’ ὅλα πού δέν καταλαβαίνετε: δίνετε τήν ἐντύπωση σέ ὅλο καί περισσότερο κόσμο στήν Ἑλλάδα καί τό ἐξωτερικό ὅτι ἡ πατρίδα μας κυβερνᾶται ἀπό μία κλειστή ὀλιγομελῆ «συνταγματική» ὀργάνωση Προέδρων, πρωθυπουργῶν, ὑπουργῶν, βουλευτῶν, μηντιαρχῶν, ὀλιγαρχῶν, δημοσκόπων, ἀναλυτῶν, δημοσιογράφων, ἐπιχειρηματιῶν, δικαστῶν, στρατιωτικῶν, ἀστυνομικῶν, ἀνδρῶν τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν καί ἄλλων, πού συνθέτουν μία ἑνιαία παράταξη ἐξουσίας κατά παράβαση τῶν ἀρχῶν τῆς ἴδιας μας τῆς Δημοκρατίας. Διότι πρόκειται γιά πρόσωπα τά ὁποῖα θεσμικά θά ἔπρεπε νά εἶναι ἀπέναντι τό ἕνα στό ἄλλο γιά νά ἐξισορροποῦνται οἱ ἐξουσίες καί ὄχι συνδεδεμένα καί ἐξαρτώμενα τό ἕνα ἀπό τό ἄλλο. Μεγάλη ἀπογοήτευση. 

Τι έμαθα τόσα χρόνια απ' τη ζωή μου... (ΜΔ')

  

Ο έρωτας είναι ένα δραματικό παιχνίδι.

Ολοκληρώνεται μόνο με την καταστροφή του...

Μοναχός σ' ένα ινδουιστικό άσραμ (Η' - Πώς μετράνε τα γελάδια;)

Το κοινόβιο έχει πολλές αγελάδες και τεράστια βοσκοτόπια. Κάθε πρωί ο καθένας μας χρεώνεται έναν αριθμό αγελάδων και τις βγάζει για βοσκή. Έτσι αναγκάστηκα κι εγώ να γίνω βουκόλος. Καθόλου δεν με χάλασε. Η εικόνα των αγελάδων που βόσκουν είναι πολύ αγχολυτική...

Αργά το απόγευμα επέστρεψα με τα ζώα και ο υπεύθυνος μου ζήτησε να τα μετρήσω. Ανέβηκα σε μια πέτρα και άρχισα... μία, δύο, τρεις...

"Όχι έτσι!", μου είπε εκείνος.

Έκανα πως δεν κατάλαβα και το ξαναπήρα απ’ την αρχή... μία, δύο τρεις...

"Δε μετράνε έτσι!", επέμενε.

Άρχισα να εκνευρίζομαι. Αν είναι δυνατόν να με μάθει ένας αγράμματος πώς να μετράω!

Για να μην τα πολυλογώ, ο άνθρωπος αυτός, που δεν είχε πάει ποτέ σχολείο, μου εξήγησε:

"Μόνο τους ανθρώπους μετράμε έναν-έναν! Τα ζώα τα μετράμε δύο-δύο, π.χ. δύο, τέσσερα, έξι κ.λπ. Γιατί ο άνθρωπος εκρποσωπεί την ανώτερη μορφή ζωή, είναι πρόσωπο κι όχι μάζα. Ο καθένας έχει μοναδική και άπειρη αξία. Δεν είμαστε κοπάδι όπως τα ζώα!

Κυριακή πρωί...

 

Κυριακή πρωί, συννεφιά

στο κοιμητήριο κάνω βόλτα, ανεμελιά.

Γίνεται πάλι μια κηδεία

σε τόσους νεκρούς

πέθανε κάποιος άραγε από αηδία;

Κατεβαίνω κάτι σκαλάκια.

Άραγε τι θα πω

στις σκιές που με ακολουθούν από καιρό;

Ακόμα δεν ξέρουν να μου πουν 

γιατί ποτέ δεν μάθαν ν' αγαπούν.

Περνάει η ζωή

δίχως μετάνοια, δίχως χαλινό,

σαν κίσσα το καπέλο μου

είναι μαύρο και λευκό.

 

Φίλε, ένα τριαντάφυλλο αν δεις

πες του, εκ μέρους μου,

"άντε να χαθείς"!