Η θλίψη του χωρισμού μοιάζει με το ΚΚΕ. Κουβαλάει μια μιζέρια κι έναν αρνητισμό. Κι όταν σου κατσικωθεί στο σβέρκο, πολύ δύσκολα το ξεφορτώνεσαι! Αλλά ταυτόχρονα σου βγάζει κι έναν ηρωισμό, σου γεννά μια αγωνιστική διάθεση!
Έτσι κι εγώ αποφασίζω να διεκδικήσω τη Μ. Μπορεί να παντρεύεται σ' ένα μήνα, να έχει αλλάξει τηλέφωνα και κατοικία για να μην μπορώ να τη βρω, και να μου διαμηνύει μέσω κοινών γνωστών να μην τολμήσω και ξαναεμφανιστώ μπροστά της, αλλά εγώ θέλω να βλέπω την αισιόδοξη πλευρά της ζωής.
Πείθω τον εαυτό μου πως όλ' αυτά τα κάνει απλά και μόνο για να με ξεπεράσει και πως σύντομα θα καταλάβει το λάθος της και θα γυρίσει σε μένα σα βρεγμένη γάτα.
Αρχίζω να καταστρώνω διάφορα σχέδια για να ξαναμπώ στη ζωή της.
Ο κολλητός μου προσπαθεί να με γειώσει: "Η κοπέλα πα- ντρεύε-ε-ται! Το καταλαβαίνεις? Ησαΐα χόρευε! Πάπαλα. Έκανε την επιλογή της. Οκ, ήταν υπέροχη και καταπληκτική. Αλλά δεν ήταν για σένα. Θέλει ασφάλεια, σιγουριά κι ηρεμία. Εσύ ούτε τον εαυτό σου δεν μπορείς να στηρίξεις"...
Σκληρά τα λόγια του, δε λέω, αλλά είναι καλός φίλος και το αποδεικνύει αμέσως. Έχει κάτι ωραίες άκρες και μου προτείνει μια παρτουζίτσα.
Έλα όμως που εγώ στο σεξ είμαι αγοραφοβικός! Άσε που όλ' αυτά τα τρίγωνα, τετράγωνα, κόλουρους κώνους κλπ τα βρίσκω πολύ ντεμοντέ. Η εποχή της σεξουαλικής επανάστασης έχει παρέλθει προ πολλού. Κι αν θέλουμε να σπάσουμε την ανία μας υπάρχουν και καλύτεροι τρόποι.
Δεν είμαι ηθικολόγος. Ούτε αρνούμαι πως κάποτε συμμετείχα κι εγώ σε μια παρτούζα. Αλλά το μόνο που θυμάμαι είναι η αμηχανία που ένιωσα όταν το πάρτι τέλειωσε. Ένιωσα σα να είμαστε μια ομάδα γυμνών λοκατζήδων στα παγωμένα νερά εκτελώντας μια καταδρομική άσκηση ή, έστω, μια αγγαρεία....
Ο κολλητός έχει εναλλακτική λύση. Κάποιο στριπτιζάδικο έχει εγκαίνια και με καλεί με "όλα πληρωμένα". Το "όλα" δεν περιελάμβανε ασφαλώς μόνο τα ποτά.
Πράγματι, είχε κλείσει μια τύπισσα πριβέ για την πάρτη μου. Ψηλόλιγνη, αδύνατη, κάτασπρο δέρμα με φακίδες και παράξενα ξανθά κοτσιδάκια.
Έκατσε στα γόνατά μου, αλλά δεν φτιαχνόμουν με τίποτα. Ήταν ένα ψηλό χλωμό σκιάχτρο που δεν ζύγιζε πάνω από 50 κιλά. Κάποτε είχα πάρει στα τέσσερα μια τέτοια ανορεξικιά κι ένιωσα σα νεκρόφιλος. Δεν έβλεπες σώμα αλλά μια σειρά συναρμολογημένα κόκαλα σε δερμάτινο περιτύλιγμα...
Ευτυχώς το φιλαράκι μου δεν παρεξηγήθηκε που τη σούταρα. Ο καθένας άλλωστε έχει τα δικά του γούστα.
Όμως άρχισα να προβληματίζομαι.
Φοβάμαι πως πια μόνο με τη Μ. μπορώ να λειτουργήσω ερωτικά. Αυτό το 'χα ξαναπάθει πριν 7 περίπου χρόνια. Για αρκετό καιρό μου σηκωνόταν μόνο για μια γυναίκα...