Όπως σας έχω ξαναπεί, το Δημοτικό το ’βγαλα στο Καρπενήσι.
Εκεί έζησα μέχρι το 1979 που κατεβήκαμε οικογενειακώς στην Αθήνα.
Τότε το Καρπενήσι ήταν μια κωμόπολη που μετά τις 5 το απόγευμα δεν συνέβαινε απολύτως τίποτα!
Ειδικά το χειμώνα, στους δρόμους κυκλοφορούσαν μόνο μπεκρήδες κι αγέλες σκύλων...
Απ’ την άλλη, θα μπορούσες να πεις πως η κατάσταση αυτή σε βοηθάει να γίνεις δημιουργικός.
Το Καρπενήσι είχε αυτό το "τίποτα" που χρειάζεται κάποιος για να δημιουργήσει κάτι χωρίς να αποσπάται η προσοχή του.
Η Αθήνα, αντίθετα, έχει μια τεράστια δύναμη που σε παρασύρει οπουδήποτε χωρίς να το καταλάβεις,
Δεν είναι καθόλου εύκολο να στρωθείς να διαβάσεις, να γράψεις, να υλοποιήσεις κάποιες ιδέες σου...
Τέσπα, επιστρέφουμε στο προ 1979 Καρπενήσι, πριν δηλαδή αρχίσει να γίνεται "νέα Αράχωβα".
Τότε που στον κεντρικό δρόμο της πόλης έβλεπες κάθε Σάββατο σωρούς απ’ τις κοπριές των ζώων που έφερναν οι χωριάτες στο παζάρι.
Η κωμόπολη είχε ένα μόνο σινεμά.
Και τα έργα που ανέβαζε ήταν Μπρους Λι-Τσάκι Τσαν-Τσόντες!
Εμάς τους μαθητές μάς πήγαιναν εκεί παραμονές 25ης Μαρτίου για να μας ποτίσουν με το εθνικιστικό-αντιτουρκικό δηλητήριο με κάτι σαχλοταινίες τύπου "Παπαφλέσσας", "Μανιάκι" κλπ.
Με ανάλογες σαχλοταινίες μεγάλωσαν και τα τουρκόπαιδα, όπως μου λένε Τούρκοι μετανάστες που ’ναι πλέον οι καλύτεροι φίλοι μου...
Όταν ήρθαμε στην Αθήνα, στο πρώτο σινεμά που με πήγαν οι δικοί μου ήταν στο Πτι Παλαί στο Παγκράτι.
Κι αν θυμάμαι καλά είδαμε την ταινία "Μπεν Χουρ".
Υπήρξε εποχή, λίγο πριν έρθει η τηλεόραση και το βίντεο, που μόνο στην Αττική λειτουργούσαν πάνω από 600 σινεμά!
Και μερικά είχαν συνδεθεί με ιστορικές στιγμές της πόλης μας.
Στο "Αττικό" πρωτοξεφάντωναν οι νέοι με το ροκ εν ρολ.
Αυτό, επί κατοχής, είχε γίνει αίθουσα για Γερμανούς στρατιώτες, ενώ οι Ιταλοί μαζεύονταν στο "Πάνθεον".
Την ίδια περίοδο στον "Κρόνο" (πρώην "Κοτοπούλη) της Ομόνοιας προβάλλονταν ενημερωτικά φιλμ για όσους ήθελαν να πάνε εθελοντές εργάτες στη Γερμανία.
Στο παλιό "Στούντιο" της Τρικόρφων είχαν γίνει μεγάλες νεολαιίστικες συγκεντρώσεις το 1974 με αίτημα "ψήφο στα 18".
Στην "Αντινέα", το σημερινό Γκαγκάριν 205, είχε ένα απ’ τα στρατόπεδα συγκέντρωσής της η ΟΠΛΑ.
16 σχόλια:
Εε...εμ...καλημέρα καλό μου..πόοοσα τέτοια έχουνε,κλείσει στην Αθήνα κυρίως....φφφφφφ!εκατοντάδες κτήρια που έχουν τεράστια,ιστορία και που κάποτε αποτελούσαν (ακόμη και σήμερα)...κόσμημα για την πόλη...την ομόρφαιναν...και είχαν αφήσει το δικό τους σημάδι στην πόλη..θρυλικά κτήρια λέμε..που εκεί μέσα είχαν γίνει πολύ γνωστές εκδηλώσεις,θεατρικές παραστάσεις κλπ,κλπ...ε,η κυβέρνηση βλέπεις έχει...στρέψει το ενδιαφέρον της αλλού τώρα..και δ εν την ενδιαφέρει να κάνει κάτι να διατηρήσει α υτά τα παμπάλαι μεν αλλά πο-λύ σημαντικά κτήρια δε...ε,εμ...πρόσφατα έμαθα από τον πατέρα μου...(με μεγάααλη μου λύπη,πο-λύ μεγάλη μάλιστα)ότι έκλεισε το θέατρο Άλκυονίς'(που ήταν κάπου στην Ιουλιανού?)εάν δεν απατόμαι?...στο κέντρο τέσπα...της Αθήνας...(και που συνήθιζα στις καλές εποχές οικονομικά,να πηγαίνω εκεί με τους γονείς μου,..και είχα παρακολουθήσει πολλές θεατρικές παραστάσεις πολλών μεγάλων συγγραφέων...)αυτό μου έδωσε τεράστια λύπη...μπορώ να πώ...γιατί α υτό το θέατρο ήταν ένα μεγάλο κομμάτι,της ζωής μου κάποτε...αλλά το...τσουνάμι της κρίσης τα...παρέσυρε ό-λα βλέπεις...δεν άφησε τίποτε όρθιο..καλημέρες....
Το τραγουδάκι...πο-λύ αγαπημένο..από τα πιο όμορφα,που γράφτηκαν κάποτε...κι ο Γ.Ζωγράφος ένας σπουδαίος ερμηνευτής....
Και διηγόντας τα να κλαις Αθούλα...
Με...λυγμούς...ναί,ναί...με λυγμούς όχι απλώς να κλαίς...χάλι αδιόρθωτο λέμε...ΔΕΝ έχει αφήσει,τίποτε όρθιο λέμε η άδικη,σκληρή,απαράδεκτη πολιτική της Τρόϊκα...και των όποιων άλλων ελλήνων,παρά-τρεχάμενών της...κι ένας Θεός ξέρει που θα πάει ό-λο α υτό το χάλι,στο τέλος..άραγε θα υπάρξει ένα τέ λος κάποτε σε ό-λο αυτό?...άγνωστο....
Δεν πήγες απόψε στην πορεία Αθουλιώ?
Εεε,εμ..ό χι δυστυχώς αν και θα το'θελα...δ εν έχω,πάει πο-τέ στο Πολυτεχνείο...ε,εμ...η μ ο να δική φορά που πήγα,(και μέσα στο χώρο του Προαυλίου εκεί που μπήκε,το τάνκς του Παπαδόπουλου και σκώτοσε τους φοιτητές) ήταν όταν πέρασε η αδελφή μου εκεί,(η αδελφή μου,έχει σπουδάσει στη Καλών Τεχνών)...και είδα για πρώτη φορά το άγαλμα που είναι αφιερωμένο,στους πεσόντες του Πολυτεχνείου...έκ'τοτε δ εν έτυχε να ξανάπαω...ό χι δεν πήγα δυστυχώς..αν και άκουσα ότι η πορεία πήγε καλά..κατέβηκαν κάπου 20.000?πολύ καλός αριθμός πιστέυω αν και θα έπρεπε να είναι και περισσότεροι....
σημαδιακή χρονιά το 1979...άλλοι έφευγαν,άλλοι έρχονταν!
για να μην ρημάζει ο τόπος Καντούλα!
και από κεί που μας έλεγες για το ΠΟΣΟ ΠΕΡΙΖΗΤΗΤΟΣ ΓΑΜΠΡΟΣ είσαι ,μας πηδάς στα κλειστά σινεμαδάκια ????ΠΑΣ ΚΑΛΑ?????? ή να βάλω τις φωνές????
Επίσης ένας άγραφος νόμος μας λέει ,ένας πάει ένας έρχετε ,άμα έρχονται πολλοί δεν ξέρω πως το λένε ....
Θα χρειαστώ την φοβήθεια του κοινού ...
Βρε Ανώνυμη, αν λέω συνέχεια για το πόσο περιζήτητος γαμπρός είμαι, θα με πείτε "νάρκισσο"!
Πάντως πολύ σωστά το ’πες: "περιζήτητος γαμπρός".
Αλλά ... αζήτητος γκόμενος...
Αν έρχονται πολλοί το λένε ΟΑΕΔ ή Συσσίτια απόρων!
με τέτοια φαρμακόγλωσσα που 'χεις το ότι ζείς ακόμα και δεν σε έχεις αυτοκτονήσει από το δηλητήριό σου ,να το κοιτάξεις !!!!! επίσης στα αζήτητα θα συνεχίσεις να είσαι ,άντε το πολύ πολύ να κάνεις τα ρεπό του κερατά καμιάς παντρεμένης μπιπκολιάρας έτσι για να λες ότι κάπου είσαι χρήσιμος και σύ!!!!
στον ΟΑΕΔ και στα σισίτια ,όπως επίσης στα ορφανοτροφεία ή στα γηροκομεία παίζει το σκηνικό ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Να με συμπαθάς που σου χαλάω το όνειρο ,αλλά υπάρχουν και είναι ανάμεσά μας (δεν λέω τους Ελοχίμ και τους Νεφελίν του Λιακόπουλου)
εξάλλου ότι χτυπάει του διπλανού την πόρτα ,περίμενέ τα και στην δική σου .ΔΕΝ ΣΕ ΦΙΛΩ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΖΕΙΣ ΚΑΙ ΜΥΡΙΖΕΙΣ ΞΙΝΙΛΑΣ
Περνάς νύχτα από τον πλανήτη?????
Γιατί αρπάχτηκες πάλι καλέ?
Τρέχα γύρευε τι θα φαντάστηκε πως εννούσα το τρακαρισμένο μυαλουδάκι σου...
ναι , ναι , το μόνο μυαλό ''του κουτιού '' είναι το δικό σου .
Πάει κι ο εν παγκράτιω κινηματόγραφος; Κρίμα, έιχα προλάβει να δω εκεί ταινίες κουλτούρας που όσο και ζοφερές να ήταν κάποιες από δαύτες, αυτού του είδους είναι εξορισμένες από τα μούλτιπλεξ.. Στο μεταξύ το "αττικόν" στη σταδίου ακόμα το ανακαινίζουν..
Πάνε τα καλυτερά μας χρόνια..;
Γαμώτη, με πιάνει μελαγχολία...
Κώστας
Μη στεναχωριεσαι εσυ Κωστακη μου!!!!!
Εεεε,εμ...ΕΜΑΣ να δείς τι μελαχολία,κατάθλιψη (μεγάααλη όμως μας πιάνει(και ΠΟΛΥ συχνά λέμε)Κωστάκη όταν θυμόμαστε διάφορα......καλησπέρες φίλοι και αγαπητέ Κωστάκη (που μας έχεις χαθεί κάπου στο..διάστημα τελευταία)......
Δημοσίευση σχολίου