Αν αποφασίσεις να ξενυχτίσεις με πιτσιρικαρία, ενώ ήδη έχεις κλείσει τα 50, θα πάθεις μεγάλα χουνέρια. Νόμος!
Δεν είναι μόνο πως δεν καταλαβαίνεις τη γλώσσα τους, ούτε πως πρέπει να αγνοήσεις χαρακτηρισμούς τύπου "Μαθουσάλα", "μαμούθ", "κύριε καθηγητά" κ.λπ. Είναι πως μπορεί να σε στείλουν αδιάβαστο στον τάφο ή στο αυτόφωρο...
Για να μην πολυλογώ, στούμπωσα με μαγειρίτσα κι αποφάσισα να συνοδεύσω στη νυχτερινή της έξοδο τη δεκαεξάχρονη κόρη ενός φίλου μου που λείπει στην επαρχεία και μου ανέθεσε το... "μπέιμπι-σίτινγκ"!
Φτάνουμε σ’ ένα σπίτι κάπου στον Κολωνό. "Σε λίγο έρχεται ο Γ. με το κοκόρι", ακούω να λένε.
Η μικρά αντιλαμβάνεται αμέσως την άγνωστη λέξη και σπεύδει στ' αυτί να μου την εξηγήσει: "μαρμαρόσκονη" εννοεί, πώς το λένε; Κοκαΐνη"...
Εγώ είμαι αποφασισμένος να καταναλώσω απόψε μόνο μπύρες και να μην βάλω σκόνες ή καπνά στο στόμα μου.
Καρφώνομαι στ' ανήλικα κοριτσάκια που κάτι καπνίζουν και τους ανέβηκε ήδη η ερωτική διάθεση αλλά τ’ αγόρια της παρέας δεν ξέρουν πώς να το διαχειριστούν.
Ένας τύπος με κόβει προσεκτικά, μάλλον του βγάζω κάτι προς το αξιολύπητο, και μου προσφέρει κάτι "για να κοκαλώσω"! Αυτό το "κάτι" είναι της γενιάς μου και το αναγνωρίζω αμέσως. "Τρυπάκι"! Εμείς το LSD το παίρναμε σε σταγόνες. Χάνεις την επαφή με το χωροχρόνο, έχεις φαντασιώσεις, βλέπεις έντονα χρώματα, οι κόρες των ματιών σου συστέλλονται, μπορεί να εμφανίσεις κι έντονα ψυχωσικά συμπτώματα.
Τα ψιλοπαίρνω στην κράνα και τον αρχίζω στο κήρυγμα: "Ρε φιλάρα, αυτό είν’ να το πάρεις μέρα και στη φύση. Τράβα σ’ ένα δάσος να δεις και χρώματα, κρίμα να το χαραμίζεις με τις μπύρες"!
Ο τυπάς αγανάχτησε με το διδακτικό μου στυλ, πέταξε στη δικιά μου ένα "τι μας τον κουβάλησες εδώ αυτόν τον μαλάκα;" κι απομακρύνθηκε.
Παραδίπλα ήταν ένα γκέυ ζευγάρι. Κυριολεκτικά στον κόσμο τους.
Όπως έμαθα αργότερα αυτοί παίρνουν κάτι άλλα παράξενα ναρκωτικά, που ξεχνάω τ’ όνομά τους. Σε μικρές δόσεις φέρνουν κάβλες και χαλαρώνουν τους μύες του πρωκτού, αλλά σε μεγαλύτερες ποσότητες σκοτώνουν και ταύρο...
Κάποια στιγμή έρχεται και το "κοκόρι". 80 ευρώ το γραμμάριο ακούω. Κι αυτό "σκοτωμένο"... 0,8 γρ.
Το "κοκόρι" πλέον δεν είναι ναρκωτικό του σ/κ. Το παίρνουν σχεδόν οι πάντες καθημερινά. Γυρνάς π.χ. απ' τη δουλειά σου λιώμα στις 6, σου τηλεφωνεί ο κολλητός για καφέ στις 8, κάνεις μια γραμμή, τσιτώνεις και αποκτάς όλη την ενέργεια ακόμα και για ξενύχτι.
Δεν θα πω περισσότερα. Δεν υπάρχει λόγος να φρικάρετε όσοι είστε γονείς και νομίζετε πως τα παιδιά σας "είναι σε κάποιο παιδικό πάρτι".
Ούτε και θέλω να "διαφημίσω" τα ναρκωτικά. Γιατί μερικοί τα διαβάζουν και τους μπαίνει ο διάολος να τα δοκιμάσουν. Τους λες πως θα "κάψουν τα εγκεφαλικά τους κύτταρα" και νομίζουν πως υπερβάλλεις "σαν τον μπαμπά τους"!
Πάντως, διαπίστωσα για μια ακόμα φορά πως "εκεί έξω" οι νέοι είναι πολύ ανασφαλείς, στρεσαρισμένοι και κλεισμένοι. Χρειάζονται κάτι άμεσο να τους χαλαρώσει, να τους κάνει πιο κοινωνικούς κι ευχάριστους, να τους δώσει αντοχές, να τους "βγάλει φίλινγκς"!
Στο κλαμπάκι που πάμε βλέπεις ουρές έξω απ' τις τουαλέτες για να τραβήξουν τη μυτιά τους.
Ένας με πλησιάζει και μου προτείνει "μαντάμ φιγκαρό". Το κοιτάω προσεκτικά, έχει κρυσταλική μορφή. Αργότερα έμαθα πως προκαλεί εφίδρωση, κράμπες, εμετό, καταστρέφει τη μνήμη και τη σκέψη!
Μάγκες, τελικά δεν μας ψεκάζουν! Απλά μας ντραγκάρουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου