Καταστροφικά πρώτα ραντεβού! (Α‘ - Γιατί γλείφεις το κουταλάκι;)

Νομίζω πως για πρώτο ραντεβού το μέρος ήταν κατάλληλα ουδέτερο. Εγώ παρήγγειλα καφέ με γλυκό κι εκείνη ένα παγωτό σοκολάτα.

Μια στιγμή όμως; Τι κάνει αυτή; Με κοιτάει κατάματα, βάζει το κουταλάκι στο στόμα και το γλείφει. Παλιάς κοπής ερωτική πρόκληση.

Αλλά γιατί νιώθω αμήχανος; Γιατί αισθάνομαι πως είναι καλύτερα να γυρίσω σπίτι μου και να δω ειδήσεις στην τηλεόραση;

Κάτι τέτοιες γυναίκες τις αντιμετωπίζω με επιφυλακτικότητα. Με τρομάζουν. Και με τρομάζουν εύκολα. Όχι γιατί είμαι άπειρος από γυναίκες. Αλλά ακριβώς για το αντίθετο...

Όταν έχουμε συστηθεί πριν λίγες ώρες, τούτη δω γιατί φέρεται σα να γνωριζόμαστε από καιρό; Σα να είμαστε ήδη σύντροφοι; Εγώ χρειάζομαι χρόνο για να τη δεχτώ στον κόσμο μου. Η ανάρμοστη και άκαιρη οικειότητά της με κάνει να υποψιάζομαι πως έχει ένα πρόγραμμα ανεξάρτητο απ’ το δικό μου. 

Δεν εκφράζεται απλώς σεξουαλικά. Κάτι τέτοιο άλλωστε θα μου άρεσε. Όμως στην πραγματικότητα αυτή προσπαθεί να ελέγξει τη σεξουαλική μου ατζέντα. Κι ίσως κι ολόκληρη τη ζωή μου. Κι αυτό με τρομοκρατεί!

Νιώθω σα να απαιτεί κάτι από μένα. Πως ενορχηστρώνει την αποπλάνησή μου. Θέλει να με αφήσει χωρίς επιλογές.

Πληρώνω το λογαριασμό, σηκώνομαι και φεύγω χωρίς καν να τη χαιρετήσω...