Bγάζουμε Κούλη και φεύγουμε για διακοπές...

Δεν χρειάζεται να ξανα-αναλύσουμε τους χιλιάδες λόγους που πρέπει ο Σύριζα να φύγει. Γινόμαστε κουραστικοί. Η αυτοδυναμία της Νου-Δου, με τα σημερινά δεδομένα, είναι δυστυχώς μονόδρομος. 

Ίσως να είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Σύριζα. Έκανε ανθρώπους που ποτέ δεν ψήφισαν Δεξιά τώρα να εύχονται να κερδίσει ο ... Κούλης!

Πλέον πρέπει να εστιάσουμε στην επόμενη μέρα. Στις 8 Ιουλίου. Για να είμαστε ειλικρινείς ο Κυριάκος είναι ο μετριοπαθέστερος ηγέτης που είχε ποτέ η ελληνική Δεξιά. 

Επιπλέον είναι ο καταλληλότερος να χειριστεί δυο θεματάκια που όσο κι αν μας ξενερώνουν είναι σημαντικά για τις ζωές μας: να μειώσει τους φόρους να να προσελκύσει επενδύσεις. Αν η πίτα δεν μεγαλώσει, πώς θα διεκδικήσουμε μεγαλύτερο κομμάτι? Αν δεν έλθει ανάπτυξη θα φαγωθούμε μεταξύ μας και στο τέλος θα φάμε και τις σάρκες μας.

Βέβαια, με τη Νου-Δου του Κούλη υπάρχει κι ένα άλλο καθόλου ευκαταφρόνητο ζητηματάκι: τι θα γίνει με το κοινωνικό κράτος? 

Απλά θα εξορθολογιστούν οι σχετικές δαπάνες ή θα έχουμε σημαντική υποβάθμιση των δημοσίων υπηρεσιών και της κοινωνικής μέριμνας? Τα πάντα είναι ανοιχτά...

Εμείς από Δευτέρα θα είμαστε πάλι στον γνωστό και οικείο μας χώρο. Της μετριοπαθούς αντιπολίτευσης. Το πιθανότερο είναι να μην ξαναψηφίσουμε Δεξιά. Δεν αποκλείεται και τα πράγματα να πάρουν άσχημη τροπή, οπότε κι η δική μας στάση θα σκληρύνει απέναντι στη νέα κυβέρνηση...

Ένα άλλο μετεκλογικό ζήτημα είναι τι θα γίνει με τον Σύριζα. Ο Τσίπρας είναι πλέον καμμένο χαρτί. Ό,τι πιάνει γίνεται κάρβουνο. Δεν του βγαίνει τίποτα, κανείς δεν θέλει να τον ακούσει. 

Αλλά αυτός και η τσογλανοπαρέα που τον στηρίζει έχουν εθιστεί στην εξουσία. Τι θα κάνουν μετά την ήττα? Θα αποχωρήσουν αξιοπρεπώς αφήνοντας χώρο μπας και έρθει κάτι καλύτερο για τη  φουκαριάρα ελληνική Αριστερά? Ή θα διαλύσουν τον Σύριζα, όπως φημολογείται, και θα φτιάξουν τη σοσιαλδημοκρατική "Προοδευτική Παράταξη", που θα είναι απλά μια ελεεινή πασοκοποίηση? Μήπως ο τζουμακισμός είναι το τελευταίο στάδιο του αριστερισμού?