Το "Σύνδρομο της Ακρόπολης", ή, αλλιώς, γιατί οι παντρεμένοι δεν κάνουν σεξάκι!

 

Στην προ-κόβιντ εποχή, όταν επισκεπτόμουν ή πήγαινα διακοπές σε κάποιο μέρος δεν υπήρχε περίπτωση να μην επισκεφτώ όλα, ή σχεδόν όλα, τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους. Στην Αθήνα όμως συμπεριφέρομαι κάπως διαφορετικά. Στην Ακρόπολη, π.χ., έχω ανέβει μόνο μια φορά κι αυτή για... ρομαντικούς λόγους. Ήταν, θυμάμαι, στην πανσέληνο κάποιου Αυγούστου...

Το παρέξενο είναι πως εκατομμύρια άνθρωποι έρχονται από τα πέρατα της γης για ν’ ανέβουν σε αυτόν τον ιερό βράχο. Κι εμείς που τον βλέπομε κάθε μέρα και κυκλοφορούμε συνεχώς δίπλα του δεν δείχνουμε και πολύ προθυμία να τον επισκεφτούμε. 

Δε νομίζω πως φταίει η αρχαιολογική αδιαφορία, η αμάθεια ή η τεμπελιά μας. Τις τελευταίες δεκαετίες το επίπεδο των Ελλήνων έχει ανέβει κατακόρυφα. Απλά, επειδή η Ακρόπολη είναι δίπλα μας και μπορούμε να την επισκεφτούμε οποτεδήπετε, συνεχώς το αναβάλουμε. Δεν αισθανόμαστε κάποια πίεση χρόνου ή περιστάσεων.

Είναι κάτι σαν τα παντρεμένα ζευγάρια. Επειδή ο σύζυγος μπορεί να κάνει σεξ με τη γυναικούλα του οποτεδήποτε, καταλήγει να μην την πηδάει ποτέ!