Ο "Κάβος" ήταν απ' τα πλοία εκείνα που ανά πάσα στιγμή αλλά- ζουν πορεία, κυκλοφορούν με ψεύτικες δηλώσεις και προτιμάνε τα τριτοκοσμικά μέρη.
Τι κάνει νιάου-νιάου στο κατάρτι; Ένα λαθρόπλοιο του κερατά είναι. Κι αν κάπου μας κάνουν τσακωτούς, θα πιστέψει κανείς πως εμείς, το απλό πλήρωμα, δεν είχαμε ιδέα για το τι παιζόταν κάτω απ' τη μύτη μας; Μάλλον θα περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας σε κάποια αφρικάνικη η μεσανατολίτικη φυλακή...
Πλησιάζουμε σε μια άγνωστή μου ακτή. Ξαφνικά οι μηχανές του πλοίου σταματάνε και ρίχνουμε άγκυρα. Κάτι αυτοσχέδια πλοιάρια, σαν φελούκες, μας πλευρίζουν. Κάμποσοι αραπάδες σκαρφαλώνουν σαν γάτοι. Τους περιμένει ο υποπλοίραχος και τους πάει στ' αμπάρια. Σε ελάχιστο χρόνο πάνω από 30 κιβώτια κατέβηκαν και φορτώθηκαν στις φελούκες. Οι πρωταγωνιστές έδωσαν τα χέρια κι οι αραπάδες εξαφανίστηκαν...
Το βράδυ πήραμε κι εμείς το "μερτικό" μας. Στην τράπεζα μας περίμεναν λουκάνικα, ζαμπόν, τηγανιτές πατάτες, φρέσκα φρούτα κι ένα μεγάλο ποτήρι ρούμι. Ήταν το φίμωτρό μας...
Εμείς είμαστε τόσο ξεθεωμένοι απ' την κούραση που ουσιαστικά δεν νοιαζόμασταν καθόλου τι συμβαίνει γύρω μας. Μάλλον αυτή ήταν η τακτική του καπετάνιου.
Όταν έχεις διπλή βάρδια 12-4 μεσημέρι-βράδυ, όταν γυρίζεις με όλο σου το σώμα μελανιασμένο και τα μπράτσα σου γδαρμένα, και το μόνο που αντέχεις είναι να πέσεις στην κουκέτα σου ξερός γεμάτος λάδι, ιδρώτα και γράσο, δεν έχεις καμία διάθεση να διαμαρτυρηθείς ή να κάνεις αδιάκριτες ερωτήσεις...
Ένιωθα σα να διαγράφηκα απ' τον κόσμο των ζωντανών. Η βρώμα κι η δυσωδία ήταν ανυπόφορες. Οι νύχτες στη θάλασσα είναι τρωμερά κρύες. Το ξημέρωμα που προσπαθούσα να ξεκουραστώ λίγο υπήρχαν κι εκείνοι που δεν είχαν βάρδια και έπαιζαν χαρτιά ή φλυαρούσαν.
Δεν μπορείς να τους εμποδίσεις να μιλάνε. Κι όσο εκείνοι προσπαθούσαν να μιλάν χαμηλόφωνα, τόσο πιο πολύ μου την έδιναν στα νεύρα. Ιδίως κάτι ισπανόφωνοι. Που σε κάθε τρεις λέξεις πετάνε κι ένα "πουτάνας γιε". Όπως εμείς έχουμε το "μαλάκα"...
Το μόνο καλό είναι πως οι ανώτεροι δεν μας έλεγχαν και απέφευγαν να μας κάνουν παρατηρήσεις. Κάποτε, πολύ καιρό πριν από μένα, κάποιος αξιωματικός προσπάθησε να βάλει χέρι στο πλήρωμα. Ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου και πετάχθηκε στη θάλασσα. Ίσως γι' αυτό πλέον όλοι αυτοί οι γαλονάδες κυκλοφορούν μ' ένα περίστροφο στη ζώνη...
Α, πόση γοητεία έχει η ζωή στη θάλασσα! Για πείτε το στους ποιητές και στους μυθιστοριογράφους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου