Σ' ένα ρούσικο μοναστήρι άκουσα μια ιστορία που συνέβη τη δεκαετία του 1980 κι αποφάσισα να σας τη διηγηθώ. Είναι νομίζω χαρακτηριστική του συχνά παράδοξου συνδυασμού χριστιανικής πίστης και ρώσικης ψυχοσύνθεσης.
Εμφανίζεται, που λέτε, στον ηγούμενο του μοναστηριού ένας σωματώδης νεαρός και του ζητάει να τον δεχθεί στη μονή ως μοναχό.
Ο ηγούμενος του αναπτύσσει εν συντομία τις απαιτήσεις του μοναχικού βίου, χωρίς να μειώσει καθόλου τον νεανικό ενθουσιασμό. Οπότε, κάνει μια τελευταία ερώτηση:
- Είσαι έτοιμος να δείξεις απόλυτη υπακοή;
- Ασφαλώς παππούλη μου...
- Θα κάνεις ό,τι σου πω;
- Μα φυσικά!
Εκείνη τη στιγμή περνούσε ένα άγιο γεροντάκι περίπου 90 ετών χωλαίνοντας.
"Ορίστε", λέει ο ηγούμενος. "Πήγαινε σ' αυτόν τον παππού και ρίξ' του μια δυνατή κλωτσιά να πεταχτεί πέρα!".
Ο νεαρός πάει τρέχοντας, δίνει μια γερή κλωτσιά στον γερο-καλόγερο και τον πετάει κάτω. Ο καημένος ο παππούλης ήταν άγια ψυχή, σκέφτηκε πως για κάποιον λόγο θύμωσε τον άγνωστο νεαρό, κι άρχισε κλαίγοντας να του λέει ... "Σχώρα με τον αμαρτωλό, τέκνο μου, σχώρα με!".
Ο νεαρός, γεμάτος ενθουσιασμό που απέδειξε την υπακοή του, επιστρέφει στον ηγούμενο και του λέει:
- Ευλόγησον γέροντα.
- Μα καλά τώρα, κλώτσησες αυτό το γεροντάκι; Πώς μπόρεσες και το έκανες;
- Μα εσείς μου το ζητήσατε γέροντα. Έκανα υπακοή!
- Ααααα, εσύ είσαι πολύ βλάκας. Πάρε αγόρι μου 25 ρούβλια για το εισιτήριο της επιστροφής και πήγαινε σπιτάκι σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου