Μοναχός σ' ένα ινδουιστικό άσραμ (ΙΒ' - Να γίνουμε κηπουροί της ζωής μας!)

 

Απόψε η διδασκαλία γίνεται στον υπέροχο κήπο του κοινοβίου. Ο πιο ηλικιωμένος μοναχός μας δείχνει τα διάφορα λουλουδάκια και μας λύνει κάποιες απορίες για τον τρόπο που πρέπει να τα φροντίζουμε.

Ξαφνικά γυρίζει προς το μέρος μας και παίρνει ύφος κάπως σοβαρό. "Γίντε κι εσείς κηπουροί στη ζωή σας!", μας λέει.

Οι περισσότεροι αιφνιδιαστήκαμε και δείξαμε πως μάλλον δεν καταλάβαμε τι εννοεί. Γι' αυτό και συνέχισε...

"Να φυτεύετε στον κήπο της ζωής σας μόνο σπόρους καλών προθέσεων. Αλλά και πάλι δεν αρκεί. Αν φυτέψεις σπόρους σε έναν κήπο, και τον αφήσεις στην τύχη του, δεν θα ανθίσουν όμορφα λουλούδια!".

Αυτά είπε μόνο και έφυγε. Εμείς μείναμε πίσω και πιάσαμε τη συζήτηση. Ήταν προφανές πως μας έδωσε μια καλή αφορμή για προβληματισμό.

Πολλοί ισχυρίζονται πως όταν κάνουμε κάτι, μόνο το αποτέλεσμα μετράει. Αλλά αυτό είναι κάπως κοντόφθαλμο. Ακόμα κι ο χριστιανισμός τονίζει πως αν κάνεις κάτι καλό με λάθος πρόθεση χάνει την αξία του. Αν, π.χ., προσευχηθείς μόνο για λόγους επίδειξης, είναι σαν να μην το έκανες...

Πρέπει να κάνουμε δουλίτσα με τον εαυτό μας και κάθε φορά να ρωτάμε "Γιατί το κάνουμε αυτό; Γιατί το είπαμε αυτό; Γιατί σκεφτήκαμε αυτό; Κάπως έτσι φτάνουμε στην αυτογνωσία.

Πάω στο γυμναστήριο. Γιατί το κάνω; Για τη σωματική μου υγεία και ευεξία; Για να αποκτήσω γραμμωτό σώμα και να εντυπωσιάζω τους άλλους και ειδικά τις γυναίκες; Για να πάρω μάτι ωραία κορμιά; 

Παίρνω τηλέφωνο έναν φίλο να βρεθούμε για καφέ. Το κάνω επειδή δεν έχω κάτι καλύτερο να περάσω την ώρα μου; Για να σκοτώσω τη μοναξιά μου; Επειδή αγαπάω αυτόν τον φίλο και η παρουσία του με βελτιώνει ως άνθρωπο; Είμαι έτοιμος να ανταποκριθώ σε μια δική του έκκληση για παρέα ή τον θυμάμαι μόνο όταν έχω εγώ την ανάγκη;

Κάπως έτσι ανακαλύπτουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Και πάνω εκεί χτίζουμε αυτό που θέλουμε να γίνουμε...