Κάποια στιγμή έπρεπε να ξυριστώ. Τα γένια μου είχαν μεγαλώσει αρκετά και αποφάσισα, λάθος μου, να πάω σε έναν μπαρμπέρη. Τυχαία επέλεξα ένα μικρό μαγαζάκι, κοντά στο λιμάνι. Ο κουρέας ήταν συμπαθής τύπος αλλά κάπνιζε συνεχώς μια πίπα που έβγαζε μια παράξενη μυρωδιά. Όπως έμαθα αργότερα ήταν όπιο ή κάτι τέτοιο.
Ο μάγκας ήταν συνεχώς φτιαγμένος, αλλά αυτό τον έκανε γοητευτικά ομιλητικό αλλά και πολύ βραδή στις κινήσεις του. Όλα σε σλόου μότιον.
Μου διηγόταν διάφορες ιστορίες κι εγώ του έλεγα συνεχώς "ναι, έχεις δίκιο, όπως τα λες είναι". Σίγουρα το παράκανα, το αντιλήφθηκε κι εκείνος και μου το χτύπησε: "Εσύ λές μόνο ναι;".
Μα είσαι καλά άνθρωπέ μου; Φουμάρεις συνέχεια αυτόν τον διάολο, κρατάς στα χέρια σου μια φαλτσέτα, την έχεις διαρκώς στον λαιμό μου και υπάρχει περίπτωση να σου φέρω αντίρρηση;
Εκεί που μου είχε ξυρίσει σχεδόν το μισό μάγουλο, αφήνει το μαχαίρι και πιάνει το ψαλίδι. Κι αρχίζει να με κουρεύει.
"Μα δεν σου ζήτησα κούρεμα!", του λέω.
"Ω, γράψε λάθος, αφαιρέθηκα. Σταματάω το κούρεμα και δεν θέλω να με πληρώσει γι' αυτό. Ήταν δικό μου λάθος και είναι άδικο να σου πάρω λεφτά!"
Όμως μου είχε κουρέψει ήδη τον δεξιό κρόταφο...
Κάποια στιγμή με αφήνει σύξυηλο και πετάγεται στο δρόμο. Κάποιος γνωστός του πέρασε και ήθελε να τον χεραιτήσει. Επιστρέφει σε 45 λεπτά!
Όταν γυρίζει, με βλέπει και φωνάζει: "Θεέ μου, κάθεσαι ακόμα εδώ; Δεν έφυγες;".
Μα πώς να φύγω μισοξυρισμένος και μισοκουρεμένος;
"Ετυχώς που το φιλαράκι μου είχε μια επείγουσα δουλίτσα, αλλιώς θα καθόσουν εδώ όλη μέρα!" μου λέει.
Τελικά δεν το γλίτωσα το χουνέρι.
Σε λίγα λεπτά, αφήνει τα εργαλεία του και βγαίνει απ' το μαγαζάκι του κλειδώνοντας απ' έξω την πόρτα. Κι εγώ έμεινα μέσα.
Υπέθεσα ότι θα επέστρεφε σε λίγο, άντε να έκανε πάλι 45 λεπτά. Αλλά ο φίλος πήγε σπίτι του, έφαγε, κοιμήθηκε και ήρθε πρωί-πρωί στο κουρείο του έχοντας φυσικά ξεχάσει την παρουσία μου.
Ήταν γραφτό της μοίρας μου να κοιμηθώ μια νύχτα σε κουρείο της τερατούπολης.
Ο κουρέας ήταν ευδιάθετος. άναψε πάλι την πιπούλα του, χαλάρωσε, έφτιαξε τσάι και μου το πρόσφερε...
8 σχόλια:
Τι λε ρε; Και καλά κοιμήθηκες στο κουρείο, αυτός σ' εμπιστεύτηκε με το "καλημέρα" (όντας μαστουρωμένος) και σ' άφησε;;;; Τι ρημαδιό αυτό ρε;;
Beautiful blog
Είδες τί κάνει η μαστούρα.. σε αχρηστεύει. Αλλά είπαμε να σεβαστούμε την μικροεγκληματικότητα του πόπολου, δεν φταίει αυτό που καπνίζει χασίς και όπιο μπροστά στα ίδια του τα παιδιά και τα εγγόνια καθημερινά, φταίει η εξουσία και το διεφθαρμένο καθεστώς...
Προσωπικά δεν καπνίζω και δεν θέλω την κάπνα από το joint και το grass του αλλουνού στη μάπα μου. Αυτοί όταν τους ζητάς να απομακρυνθούν στα 20 μέτρα τουλάχιστον ή να το σβήσουν είναι σαν να τους στερείς το φαγητό ή την ελευθερία. Κατά βάθος αυτό που θέλουν είναι να αρχίσουν να καπνίζουν όλοι ώστε να μην υπόκεινται σε περιορισμούς! Τουτέστιν να ντοπάρονται και να γίνονται high όπου θέλουν και οπότε θέλουν! Βρε δεν πάτε στο διάλολο λέω γω, άντε γιατί παραγνωριστήκαμε, τσουτσέκια, ε τσουτσέκια.
Γιάννη, έχω και ζήσει και χειρότερα. Τον Νοέμβρη του 1987 επισκέφτηκα έναν φίλο που σπούδαζε στις Σέρρες και πήγαμε στο γήπεδο του Πασερραϊκού να δούμε την απογευματινή προπόνηση. Ε, πιάσαμε την κουβέντα, ξεχαστήκαμε, η ομάδα έφυγε από το γήπεδο κι εμάς μας κλείδωσαν μέσα...
Ανώνυμε, από τον τρόπο ππυ γράφεις μάλλον είναι η πρώτη φορά που μας τιμάς με την παρουσία σου. Εδώ μέσα έχουμε "καεί" από Ανώνυμους...
Ο ανώνυμος που ρίχνει τις φάπες είμαι.
Ναι, είμαι σίγουρος ότι η επίσκεψιμότητα του σάιτ εκτοξεύτηκε με εκείνο το κείμενο με Νίκη και Σπαρτιάτες.
XD
Πρέπει να σε προσέχω δηλαδή! Μην αφαιρείσαι...
Ο Σωτήρης ο Τσιόνδρας φοράει κολάν, ενεργείται και είναι σίχαμα...
Βλακάκος ψεκασμένος αντισυστημικός πέρδεται..
XD
Δημοσίευση σχολίου