Καλοκαιρινές αναμνήσεις (Ζ' - Εσύ κι ο γρύλος σου!)

 

Όσο περνούσαν τα χρόνια, λογικό είναι, πήγαινα διακοπές με όλο και λιγότερο αξιογάμητες κυρίες. Εκείνες συνεχώς μουρμούραγαν κι εγώ δεν προσπαθούσα πλέον να τις εντυπωσιάσω. 

Δεν πρόσεχα να μην λέω χοντράδες, ούτε έψαχνα τις καλύτερες ατάκες και πιο εκλεπτισμένο χιούμορ. Αν τους έπεφτε το ποτήρι στο μπαρ, πέταγα ένα "σπάστα όλα, άλλος πληρώνει". Κι όταν δεν έλεγαν να σταματήσουν τα σφηνάκια, τους έλεγα πως μας έστειλε μέιλ ο ιδιοκτήτης και μας ανακήρυσσε τους καλύτερους πελάτες της σεζόν"...

Εκείνες γίνονταν όλο και πιο κοκέτες. Όσα τους στερούσε η ηλικία, προσπαθούσαν να τα καλύψουν με ένα σορό παράξενα λούσα. Είχαμε φτάσει στο σημείο να χρειαζόμαστε μία ώρα προκειμένου η κυρία να ετοιμαστεί για μια βραδινή βολτούλα στα στενοσόκοκα. 

Εγώ όμως είχα μείνει αιώνιος έφηβος. Μου αρκούσε ένα σακίδιο και μια σκηνούλα στο οργανωμένο κάμπινγκ. Και τη δεύτερη μέρα, ύπνος στην παραλία και λαθραία χρήση των εγκαταστάσεων του κάμπινγκ αφού κανένας δεν έκανε ποτέ έλεγχο. Έτσι εξοικονομούσαμε κάποιες μέρες παραπάνω παραμονή στα νησάκια...

Για ποιο λόγο πάμε διακοπές ρε μάγκες; Όχι φυσικά για τις ανέσεις. Αυτές τις έχουμε όλο το χρόνο στα σπίτια μας. Διακοπές πάμε για να ζήσουμε εμπειρίες. Αυτό που δεν μπορούμε στην πόλη τον χειμώνα. Και φυσικά, γιατί να το κρύβουμε άλλωστε, για να πηδήξουμε και να πηδηχτούμε!

Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω τις γυναίκες που πάνε διακοπές και με διάφορα προσχήματα αποφεύγουν το σεξάκι. Ή ζητάνε να το κάνουν σε ιδανικές συνθήκες. Με κλιματισμό, σε μεταξωτά σεντόνια και παπαριές. Ούτε να ακούνε για βραχάκια, σπηλίτσες, αμουδιές και αλμυρίκια. Δήθεν φοβούνται μην τις πάρει μάτι κανείς. Λες και τις ξέρουν όλοι. Άσε που και η υποψία ότι κάποιοι σε παρακολουθούν κρυφά και τον παίζουν ανεβάζει τη λίμπιντο στα ύψη.

Τις περισσότερες φορές επέστρεφα από διακοπές τσακωμένος και χωρισμένος. Μόνο σε μία περίπτωση έφερα εγώ όλη την ευθύνη. 

Η κοπέλα ήταν γλυκιά, χαμογελαστή, προσαρμοστική και καλοπροαίρετη. Κι έκανε σεξ χωρίς πονοκέφαλο. Αλλά δεν ξέρω τι με έπιασε, και το μυαλό μου άρχισε από μόνο του να κάνει διάφορα σενάρια. Σαν το ανέκδοτο με τον γρύλο...

Φανταζόμουν πως μόλις επιστρέφαμε θα ζητούσε να συγκατοικήσει στο σπίτι  μου. Θα έκανε κατάληψη στο μπάνιο μου, θα μοιραζόμασταν τις ντουλάπες, θα είχε την απαίτηση να τρώμε με τους γονείς της και θα έστελνε τελεσίγραφο σε έξι μήνες να παντρευτούμε και να κάνουμε παιδί. Δεν ήθελε να την παιδεύω τόσο καιρό, να της τρώω τον χρόνο της και να μην την αφήνω να βρει τον δρόμο της...

Εννοείται πως η κοπέλα δεν μου μίλησε ποτέ για γάμους, παιδιά κ.λπ. Ήταν όλα παιχνίδι του μυαλού μου.