Υπάρχει στο άσραμ ένας μοναχός που τον διακρίνει η απόλυτη ηπιότητα και ηρεμία. Πάντα χαμογελάει, είναι λιγομίλητος, πρόσχαρος και γενικά έχει όλο το πακετάκι του "καλού παιδιού", δηλαδή αυτού που αποστρέφονται οι ελληνίδες γκόμενες (για να κάνουμε και λίγο χιούμορ).
Οι υπόλοιποι τον βλέπουμε και τον μακαρίζουμε. Θεωρούμε πως αυτά τα χαρακτηριστικά που τόσο ζηλεύουμε τα έχει έμφυτα, πως ουσιαστικά τα απέκτησε χωρίς ιδιαίτερο κόπο.
Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται ένα απ' τα κλασικότερα λάθη που συνήθως κάνουν οι άνθρωποι. Βλέπουν ένα προτέρημα, μια ιδιαίτερη ικανότητα ή επιδεξιότητα και τη θεωρούν απλά φυσικό ταλέντο. Υποτιμούν ή και αγνοούν την προσπάθεια, τον κόπο και τον μόχθο του ανθρώπου για να τα αποκτήσει.
Αυτό ακριβώς μας επεσήμανε απόψε ο Διδάσκαλος. Γνωρίζει τον συγκεκριμένο "χαρισματικό" μοναχό για πολλά χρόνια και μας διαβεβαίωσε πως αυτό που τώρα βλέπουμε δεν είναι μια "φυσική κλίση" αλλά το αποτέλεσμα επίμονης και επίμοχθης προσπάθειας άνω των είκοσι ετών.
Δυστυχώς για μας, η προσπάθεια πίσω από κάθε μεγάλο επίτευγα είναι αόρατη...
1 σχόλιο:
Το "ανάποδο" συμβαίνει επίσης! Για "κακές" συμπεριφορές που θα εκδηλώσεις, έχοντας προηγηθεί τιτάνιος αγώνας να μη φτάσεις στα όριά σου, η κοινή γνώμη στις "φοράει ετικέτα", π.χ. ένας ο οποίος κλέβει από απελπισία, είμαι "κλέφτης", συλλήβδην! Έναν που τον "δολοφονούν" καθημερινά, μέσω της διαρκούς απόρριψης, σπρώχνοντάς τον στην ανυποληψία και στην απελπισία, "αντιδράσει", είναι "φονιάς"!!! Κανείς δεν βλέπει τον αγώνα σου, αλλά στέκεται σαν το φίδι στην άκρη του δρόμου, έτοιμος να σε αποτελειώσει, μόλις μυριστεί την πτώση σου....
Δημοσίευση σχολίου