Μοναχός σ' ένα ινδουιστικό άσραμ (ΙΖ' - Τι θέλει να πει ο ποιητής;)

 

Οι μοναχοί συνηθίζουν να διδάσκουν μέσα από απλές καθημερινές ιστορίες. Κάτι σαν τις παραβολές των χριστιανικών ευαγγελίων.

Στη χθεσινή τράπεζα μας είπαν την εξής ιστορία. 

Σε ένα χωρίο ζούσαν δύο πολύ καλοί φίλοι. Πήγαιναν πάντα μαζί και όλοι είχαν να λένε για την αγάπη που τους έδενε. 

Μια μέρα όμως τσακώθηκαν άγρια και χτύπησε ο ένας τον άλλον τόσο πολύ που τους πήγαν στο νοσοκομείο. Κι όταν βγήκαν τους οδήγησαν κατευθείαν στον Δικαστή.

Τους ρωτάει αυτός πώς έγινε το περιστατικό κι ο ένας φίλος αρχίζει την περιγραφή.

"Εκεί που καθόμασταν στο ποτάμι, λέω στον φίλο μου πως σκοπεύω να αγοράσω πέντε αγελάδες. Κι εκείνος απαντάει πως σκοπεύει να αγοράσει ένα μεγάλο χωράφι.

Μην το αγοράσεις του λέω, γιατί μπορεί οι αγελάδες μου να μπουν κατά λάθος στο χωράφι σου και να σου καταστρέψουν τη σοδειά. 

Αν συμβεί κάτι τέτοιο, μου λέει, θα τις σκοτώσω. 

Αν το κάνεις, του απαντώ, τότε κι εγώ θα σου κάψω το χωράφι.

Κι έτσι λογοφέραμε και καταλήξαμε να δαρθούμε..."

Ο δικαστής τους άκουγε με έκπληξη. 

Μα καλά, τους λέει, δαρθήκατε τόσο άγρια για πέντε αγελάδες που εσύ δεν απέκτησες ακόμη, και για ένα χωράφι που ο άλλος δεν αγόρασε ακόμη;

Μετά από την ιστορία, μας ρώτησαν τι καταλάβαμε. 

Εγώ σε ένα πρώτο επίπεδο κατάλαβα πως δεν πρέπει να αγχωνόμαστε, να τσακωνόμαστε κ.λπ. προκαταβολικά. Και σε ένα δεύτερο επίπεδο πως δεν πρέπει να μιλάω για κάτι πριν το γνωρίσω και το ζήσω. 

Εσείς;